POV Jake

Ik kan niet meer helder denken, met mijn hoofd in mijn handen, probeer ik te denken. Het enige wat lukt is mijzelf niet nuttig maken voor de rest. Ik kan niks, ik ben een klootzak! De tranen springen in mijn ogen, wat ben ik een papzak. 

Waarom  huil ik, ik verdien het niet om verdrietig te zijn. Ik probeer mijzelf op te fleuren en sta op en probeer zo vrolijk mogelijk naar de anderen terug te lopen. 

Als ik zie dat er nog maar 1 plank in de boom hangt waar Robin in probeerde te klimmen ren ik naar de planken op de grond. Ik kniel neer en zie wie het is, mijn vermiste zus Stacey ligt dood normaal hier op de grond. 

Mijn tranen komen weer op  'Stacey? Waarom  heb je ons verlaten?' Breng ik uit met een brok in mijn keel die ik probeer weg te slikken. 'Waarom?' zeg  ik zacht in haar oor, in de hoop dat ze leeft, maar dat is duidelijk niet het geval. 

Het lichaam totaal in takt ligt op de grond, mijn bloedeigen zus, weggelopen en dood. 'J-jongens, dit is Stacey, m-mijn vermiste zus. Ze was weggelopen van huis nadat mijn vader zich had gesneden, ze is nooit meer terug gekomen en nu begrijp ik waardoor.' Ik voel 6 armen om mij heen sluiten en ik begin zachtjes te  huilen.

POV Aniek

Met angstige ogen kijk ik de man aan, 'waarom is het mijn leven niet gegund?' Vraag  ik, maar voordat ik antwoord krijg word ik strakker tegen de muur geduwd en het mes schraapt met de botte kant langs mijn keel. 

Happend naar mijn laatste beetje zuurstof, hangend aan de muur. 'Jij bent van mij, niks anders  zou mij kunnen tegenhouden.' Hoor ik een rare stem zeggen, het is niet de ijskoude stem van de man, maar toch voel ik de rillingen in mijn lijf opgaan.

De hand komt dichterbij, het bekneld mijn nek en tilt het een stuk omhoog zodat ik in een glinsterend oog kijk. De handen van de schim die mij vast houden trillen zelf ook, maar ik tril meer. De glinstering verdwijnt maar komt bijna gelijk weer terug. 

Het lijken de ogen die open en dicht zijn, maar ogen geven geen licht. Ik word gek mijn illusie maakt mij gek, draaiende dingen rond mijn hoofd. Niet wetend hoe het verder moet.

Als ik voel dat de nog steeds bevende hand mijn nek los laat haal ik met een diepe zucht adem 'hou je snater!' Ik zwijg en zak opgelucht neer op de grond als het bevrijdende geluid van de deur, de knars, de piepende knars mijn vrijheid toont.

POV Kaylee

Mijn hart voel ik bonzen in mijn keel, kloppende aderen langs mijn gezicht. Boos op alles wat zich rond mij bevind. Ik kan deze druk niet meer aan, Aniek toon een teken van leven! Ik zak neer langs Jake die bij het lijk van zijn zus zit. Machteloos zitten wij hier dan, op de grond voor een lijk, het lijk van de zus van Jake. 

Nooit gedacht dat het zover zou komen maar ik kan mij niet meer bedwingen. Ik ren weg, weg van alle pijn die ik al geleden heb. Ik ren weg richting het niets, geen idee waar heen maar ik weet dat ik niet terug kom zonder Aniek. 

~Even later, na het rennen~

Ik kom tot stilstand bij een vervallen hek, ik kruip door de kapotte spijlen in het hek en bevind mij in een donker gebied. Het is dat het nacht is, tijd voor een rust moment. Ik loop een stukje het bos in en ik besluit dat ik probeer een vuurtje te maken met wat hout en gedroogde bladeren.

Ik maak een cirkel van stenen rond mijn 'kampvuur' en probeer het aan te krijgen. Na een kwartier proberen is er nog geen vonkje te zien. Ik zak uitgeput  neer en besluit dan maar te slapen en de volgende dag verder naar het  niets te lopen.

POV Lisa

Ik kan het niet geloven, mijn beste vriendin Kaylee laat mij  alleen met deze dwazen!

De lucht  is al pikkedonker  en wij besluiten met zijn drieën om te gaan slapen in het park naast het lijk van de zus van Jake, we gaan morgen naar de familie van Jake  in de hoop dat ze geloven dat dit hun bloedeigen dochter is, maar dan dood, beter gezegd vermoord.

Door wat? Weten we niet. Ik wil niet verder over dit nadenken en besluit om te gaan liggen op de grond. Jake en Robin gaan aan allebei de kanten van mij liggen. Hun warmte verwarmd mijn lichaam en langzaam voel ik de kou steeds minder worden totdat ik in slaap val.