POV Robin

Ik druk op het knopje bellen en ik begin met het bellen van Lisa. 

(L=Lisa, R=Robin)

R: Hei!

L: Wat is er? Ik zit in het ziekenhuis

R:  Hebben jullie Aniek gevonden?! 

Een oplatend gevoel in mij totdat ik een antwoord krijg;

L: Nee, Kaylee. Mijn neef hij deed wat vreselijks

R: Wanneer zullen we afspreken over Aniek? Ik wil haar zo snel mogelijk vinden!~

L: Morgen denk ik Kaylee mag zo mee naar huis ze was alleen een tijdje buiten westen.

*Ik zucht*

R: Oké fijn! Maar we staan echt 100% klaar om te helpen. Hebben jullie een prikbord of iets waar je meer dingen op kan verzamelen?

L: Dat heeft Kaylee wel  die is altijd van het samenvatten en zo.

R: Oké  zie je morgen doei!

L: Doei!

Ik druk op het ophang knopje en ik vul mijn code opnieuw in ik stuur Jake meteen een Whatsappje: Het is geregeld morgen afspraak. Ik krijg een Whatsappje terug en besluit om te gaan slapen.

POV Kaylee (toen ze bewusteloos raakte)

Het zwarte gat word steeds dieper, vallend in de woeste damp die dwarrelt over de weg. De ijskoude damp vliegt langs mijn gezicht. Op naar het niets, mijn wereld vergaat. 

Het zwarte gat word dieper en dieper verdwijnend in de hel. De lichtflitsen, de hand en de meedogenloze pijn door mijn lichaam. Het begon bij mijn schouder met een kneepje verslapt en verzakt zak ik neer.  Op de bodem van een onvergetelijke pijn.

De zachtheid, maar toch ook heel hard. De pijn dringt verder en  verder diep in mijn lichaam. De pijn doorboort mijn lichaam, de messteken van vorige tijden, mijn  littekens. Alles was goed en nu  vol pijn en nutteloosheid. Onbelangrijk niet vertrouwd en vriendloos alles was ik behalve succesvol.

POV Lisa

Kaylee en ik lopen langs de balie het ziekenhuis uit. Turend over de straatlantaarn verlichte straat het donker in kijkend, mijn ogen richten zich op Kaylee, Kaylee is zo stil opeens.  Normaal zou ze heel blij doen en niet nadenken maar gewoon doen, nu is het 1 teleurstelling. Wat heeft mijn neef met haar gedaan, ik krijg tranen in mijn ogen en mijn handen beginnen een beetje te trillen.

Kaylee hoort het gesnik en ik zie in mijn betraande ooghoek hoe ze richting mij kijkt. Ik wend mijn gezicht af maar al snel word ik in een lichte knuffel getrokken ik open mijn ogen en mijn wazige zicht kan Kaylee eruit halen. Ik steek mijn armen ook uit en knuffel haar terug.

POV Aniek

Hulpeloos op het dunne matras lijk ik bespeelt door de schim, alles moet volgens hem niks mag volgens mijn gedachten. Mijn ogen zwellen een beetje op en ik voel de tranen weer opkomen. Mijn handen wil ik naar mijn hoofd brengen maar het helpt niet, ze zitten vast. Letterlijk en figuurlijk muurvast. 

Ik slaak een diepe zucht en probeer mezelf op te vrolijken door aan al mijn goede tijden te denken, maar in plaats van te lachen begin ik  te janken als een beest die nooit gevoelens heeft getoond, maar in 1 klap wel toont. Ik krijg kippenvel als ik een schrale knars hoor van de deur. 'Bespeeld als de dag, bevrijd in de nacht' hoor ik een ijs, maar dan ook ijskoude stem. 

De zin blijft rond mij heen spoken 'bespeeld als de dag, bevrijd in de nacht' de trillende vingers van de schim raken mij aan, het maakt me los van de muur. Ik val verslagen voorover op het matras 'je bent stil, zeg wat of je blijft voor altijd stil' zegt dezelfde stem weer, ik  tril 'g-...ga w-weg' zeg ik bang, ik probeer mijzelf sterk te houden maar de angst overwint van het goede. 

POV Jake

De wekker  gaat en ik spring letterlijk op uit mijn bed, vandaag gaan we een begin maken aan de zoektocht naar Aniek, ik hoop zo voor Robin dat we haar gaan vinden. Ik trek mijn kleren aan die over mijn bureaustoel heen hingen en pak mijn mobiel van het nachtkastje af. Ik neem een kort sprintje naar beneden en eet met 2 happen mijn boterham op.

Ik spring  op de fiets richting Kaylee,  ze had een bord zei Robin dus daar  gaan we nu ook heen. Ik zet mijn fiets voor 1 van de eerste keren netjes op het zijpaadje van het tuinpad. Ik steek de sleutel van het slot in mijn zak en bel aan er word vrijwel meteen opgedaan door een verslagen Kaylee 'gaat het wel?' Zeg ik bezorgd maar eigenlijk ben ik dat ook wel heel erg, ergens zie ik een klein lachje op haar gezicht maar die verdwijnt al snel en ik zie dat ze pijn heeft.

Ik neem haar mee naar binnen en zeg dat ze zich misschien maar beter aan kan kleden. Ik zie dat ze naar boven loopt en ik pak mijn mobiel ik speel een spelletje tot ik de bel van het huis hoor rinkelen. Ik sta op en loop de gang door richting de deur ik trek de deur los en daar staat  Robin ik geef hem een  bro hug en laat hem binnen. 

Ik zie dat Kaylee na een tijdje naar beneden komt lopen met een groot bord tussen haar arm en haar zij, ik sta op en loop naar haar toe om het over te nemen. Ze knikt dankbaar en ik geef haar een hele korte knipoog. 

Als Lisa van de trap af komt lopen schrik ik, ze ziet er zo verslapt uit. 'Kay? Heeft Lisa wel geslapen vannacht?' 'Nee volgens mij niet echt, en als het wel zo is, is het denk ik  niet lang geweest.' 

Kaylee klapt het bord open en we beginnen met de plekken waar we hebben gekeken.

'Dus de plekken waar Robin heeft gekeken zijn in het bos langs onze oude school en het park?' We knikken met zijn allen richting Kaylee en ze begint weer te praten.

'Ik stel voor om deze plekken nog 1 keer goed rond te zoeken ik denk dat we het beste kunnen beginnen bij het bos en toevallig heb ik een meisje die ik goed ken bij de scouting in dat bos dus we kunnen haar vragen?'   Weer  knikken we, ze kijkt ons aan van; menen jullie dit geen antwoord maar een knikje.

'Dus laten we dat dan maar doen? Dan gaan we morgen beginnen met de zoektocht!'