POV Aniek

Het helpt niet en ik ga alleen nog maar erger ademen. De schim pakt mij op en zet me tegen een ijskoude muur de rilling gaat over mij heen en ik krijg kippenvel. Hij pakt iets van de muur en sluit het koude ijzer om mijn pols heen, dit doet die ook bij mijn enkels.

Een hard geschuif richting mijn lijf. Verward doe ik mijn ogen dicht, bang voor wat er gaat komen. Het schrale gepiep van de deur is te weerklinken en de deur valt met een klap weer dicht. Ik ben weer totaal verlaten in de donkere kamer, oftewel de kelder.

POV Robin

In de les

'Jongens en meisjes gaan zitten ik wil de les starten' zoals gewoonlijk word de docent boos want welke leerling luistert nou naar een docent. Gelukkig is het over 3 dagen kerstvakantie. 2 weken lang geen school, de blijdschap vult langzaam mijn stromende bloed een prikkelend gevoel verspreid zich over mij heen. 

Blijheid, ik slaak een zucht en bijna de hele klas kijkt in een keer mijn kant op, het gevoel van schaamte dringt tot me door. Ik ben geen badboy type, zeker niet ik ben gewoon een dood normale jongen die Aniek leuk vind. 

Helaas is Aniek niet in de les. Ik leg mijn handen rond mijn hoofd en luister naar de uitleg van de docent. 'Aan het werk dan maar!'Ik pak met een wazig gezicht mijn boeken en open ze en begin met werken.

POV Demon (de leraar)

'Aan het werk dan maar!' zeg ik en ik laat me zakken op de bureaustoel. Robin was de hele tijd door de klas aan het turen. Ik pak mijn iPhone 6 uit mijn broekzak en ontgrendel het. Ik open de groepsapp van alle leraren op deze school en ik schrik als ik het bericht lees. 

Er vormt een brok in mijn keel en hoest het snel weg. Robin blijft me aan staren, 'Robin en Jake na de les terugkomen!' Probeer ik zo boos mogelijk te zeggen maar door de brok in mijn keel is het niet gelukt. Jake begint te lachen en begint te schreeuwen.

Ik lees het bericht nog duizenden keren door het staat er echt; Aniek is vermist. Ik loop naar de tafel waar Lisa en Kaylee aan het werk zijn.

POV Kaylee

Lisa en ik zijn naast elkaar gaan zitten en zijn druk aan het werk als de leraar naar ons toe komt gelopen. Hij gaat het hebben over Aniek, ik weet het zeker.  Hij verteld alles tot in de puntjes en sluit af met een grote brok in zijn keel. 

Ik zie in mijn linkerooghoek dat Lisa zachtjes aan het huilen is. Ik trek haar in een knuffel en wel direct legt ze haar hoofd op mijn schouder 'zouden we even naar het toilet mogen, meneer?' Hij knikt en Lisa en ik lopen samen het lokaal uit. 

POV Lisa

We lopen het lokaal uit richting het toilet. Aangekomen laat ik me wel direct tegen de warme verwarming aanzakken. Ik begin te snotteren en barst in huilen uit. Ik zie dat Kaylee wegloopt en nu zit ik alleen in de warm gevulde toilet. 

Ik zie dat Kaylee na een tijdje weer terug is gekomen met een glas water. Ik drink het langzaam op, maar het gaat niet. Het water gutst over de rand heen door het trillen van mijn hand. Mijn kleren zijn nat geworden en door de natte vlekken krijg ik kippenvel van de kou die om me heen hangt. 

'Lies, rustig we vinden haar wel, we gaan alles op alles zetten!' Maar ik weet dat ze me probeert te overtuigen maar er zelf ook nog niet echt achter is. Ik knik maar als teken dat ik het wel wil proberen, maar ik weet het het gaat lastig worden.

POV Jake

'Meneer waarom zijn Lisa en Kaylee de klas uitgegaan?' de leraar kijkt bedenkelijk en begint met praten over Aniek 'jongens en meisjes, Aniek is vermist.' Ik kijk gelijk naar Robin, zijn geheim is van mij en ik weet zijn geheim.

Ik zie dat hij met een bedroeft gezicht voor zich uit staart. In een keer staat Robin op en loopt weg uit het lokaal. Weg naar het niets, oftewel ik  weet het niet.

POV Robin

Ik ren het lokaal uit en ren naar de fietsenstalling, ik spring op mijn fiets en fiets rondjes door het donkere bos, langs de oude school en zelfs langs het park waar Aniek vaak zit. Nergens, helemaal nergens is ze te bekennen, het is waar wat de leraar zei; ze is vermist.

Ik zak neer op het besneeuwde bankje en mijn broek word al gelijk nat. Ik trek me er niks van aan en slaak een zucht en leg mijn hoofd in beide handen en begin keihard te janken. De tranen gutsen uit mijn ogen. Mijn ogen zijn zo rood als de donkerste rood op de wereld. 

Ik probeer mezelf te troosten van het huilen om mezelf zachtjes heen en weer te wiegen. Het helpt niet in tegenzin zelfs. Ik rol van het bankje af en val op de grond. Als  dat gebeurt ga ik nog harder huilen en ik begin te schreeuwen 'Aniek! Waar de lamp ben je!' geen antwoord alleen een schelle galm van de andere kant.