Hoofdstuk 17

POV Robin

Ik zie een beeld, vaag maar toch zie ik het. Een meisje, ze struikelt van de trap af, met een paraplu  haar  vingertoppen rijken de paraplu nog na en de paraplu gaat recht op haar keel af. 

Zou het? Nee, of toch wel? De spanning spant naar binnen en ik voel al mijn nog levende spieren samentrekken,  ik moet opstaan! 

Het lukt mij om mijzelf op te drukken,  bladeren kraken iets onder mij maar al snel voel ik  de grond onder mijn benen. Ik loop zachtjes langs de slapende drie heen. 

Ik vind Aniek! Alleen! Een gemene lach speelt mijn lippen, totaal overgenomen door een wezen waarvan ik de naam niet kan plaatsen. Bespeeld in de nacht, vrij in de dag (zoals wij al eerder in dit verhaal hadden gelezen.)

Met mijn armen voor mijn lichaam loop ik, met mijn ogen wijd open, het paadje af. Op naar Aniek!

POV Lisa

Dat van vannacht was niks, hoop ik. We zijn allemaal wakker en wij zijn van plan om vandaag te vertrekken uit dit creepy bos. Dat geritsel zorgde toch wel voor wat veronderstelling over dit bos.

~Een tijdje later~

We horen een vreemd geluid, het lijken op ijzeren dingen die langs andere ijzeren dingen heen schrappen. Ik kijk abrupt om mij heen maar zie niks, nog steeds gaat het geluid door. Mijn benen beginnen te trillen van angst, en als het zou kunnen deed ik het echt in mijn broek.

Een vreemde waas, gegil van een meisje. Ik kijk om mij heen,  geen spoor van Kaylee. Ik ruk aan de arm van Jake. Jake kijkt verbaasd om, hij kijkt daarna vluchtig om zich heen. 

Zijn angst in zijn ogen voel ik al. 'Waar is ze!' Schreeuwt hij boos naar mij. Mijn ogen glijden nog een keer langs alle bomen waardoor je de uitgang niet ziet. Tevergeefs, geen spoor van Kaylee.

'Niet alweer he!' Schreeuw ik boos! Woest stap ik het pad af waar wij net liepen. 'Toon jijzelf jij snugger persoontje!' Schreeuw ik over  het pad heen. 

Weer geen antwoord, alleen weer een gil, een knars van een boom, voetstappen die weglopen. Een zwarte geraamte zichtbaar en dan kijk ik er vlak naast.

'Kaylee!' Schreeuw ik, ik  ren er naar toe. Al snel voel ik nog een hand op mijn schouder. Mijn blik kijkt op een helemaal in het zwart geklede man. 'Waarom?' Smeek ik hem.

Opeens voel ik ook ijzer tegen mijn keel. Vluchtig probeer ik mij los te rukken uit de greep van de man. 

Een kreun en de greep is weg, 'J-Jake wat doe je?!' Schreeuw ik als ik zie dat hij met de man of vrouw aan het stoeien is. Hij probeert het mes in zijn arm te duwen, Jake heeft het door en al snel is het  mes in de bosjes beland.

Jake rent woedend terug richting mij, als mijn ogen zijn ogen aan kijken begrijpt hij het. Met een ruk draait hij zich om en kan nog net een knap ontwijken, die nu op mij komt.

Ik zak bijna direct op de grond neer en voel mijn hoofd bonken. Een hand rond mijn nek een laatste kreet en een heleboel bladderen die door de bomen waaien.

POV Jake

Kom op Lisa, en ik geef haar een kusje op haar slaap. Ik steek een pluk haar achter haar oor. 

Mijn armen leg ik onder mijn hoofd, leun tegen de boom aan en laat Lisa, in de hoop dat ze slaapt, verder slapen. 

~1 uur later~

Opeens voel ik  iets bij mijn benen. Verschrikt schiet ik overeind, als een meisjes gezicht mij aan kijkt. Zie ik dat het Lisa is, een zucht verlaat mijn mond.

Lisa omhelst mij 'is alles oké?' Ik knik, maar zie al snel dat Lisa hier geen genoegen mee neemt 'ja' zeg ik dan alsnog. 

Ik zie dat Lisa opstaat en al snel loop ik achter haar aan, bang voor wat er verder gaat gebeuren. We wandelen terug naar het pad, daar aan een boom hangt een foto van Kaylee, bloed langs haar gezicht en zwarte oogkassen.

Om de boom waar de foto op hangt, liggen kaarsjes. Alle kaarsjes branden behalve 2 kaarsjes, onder deze 2 kaarsjes ligt een foto van mij samen met Lisa. Een mes ligt ernaast en bloed, van waarschijnlijk Kaylee, ligt uitgespreid over het blad.

Ik zie dat Lisa richting mij kruipt, maar ondertussen weet ik dat iemand het op ons gemunt heeft, wij moeten hier weg. Aniek is hier niet! Dat is duidelijk.

We stappen verder over het pad. Als ik een klein houten huisje zie, begin ik sneller te lopen. Met mijn hand in Lisa haar hand staan wij voor het huisje. 'Wat is dit?' Zegt Lisa, maar ik weet dat ze zich niet veilig voelt, ik voel haar trillen in mijn bij zijn. 

Ik klop op het deurtje,  geen antwoord. Nogmaals klop ik maar dit keer stom ik gelijk naar binnen. Ik zie een lampje aan staan en een boekenkast, alle boeken liggen op de grond. 

Opeens horen wij gehoest. Ik kijk Lisa aan, die mij de hele tijd al aan kijkt. Ze haalt haar schouders op.

Ik twijfel over deze veiligheid in dit huisje, ik draai mij weer terug om richting de deur en loop naar buiten. Lisa haar verbaasde blik in mijn rug gebrand.

De rilling gaat over mijn rug heen, wat is hier aan de hand?


Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top