POV Aniek

Ademloos in het zwarte gat, al leef ik nog wel. Hoe kan ik leven zonder lucht? Meteen schiet het mij te boven en ik hap snel naar lucht als ik merk dat mijn huid langzaam blauw paarsig aanloopt. 

Heel langzaam veranderd de kleur in mijn normale bijna witte huidskleur en in deze bijna helemaal donkere kelder lijk ik wel spier wit! 

Allemaal bladeren blokkeren het licht, kon ik nou maar zien waar ik was zou gelijk een stuk makkelijker zijn!

Opeens kan ik mij niet meer focussen en mijn bewustzijn raakt langzamerhand compleet door de war, en niet veel later zijn mijn ogen weer gesloten.

Begin

Het bebloede gezicht kijkt mij vol mee de lijden aan, ik huil maar ik huil geen water uit mijn traanbuisjes maar ik zie dat het puur bloed is.

Het bloed druipt over mijn gezicht, als ik mijn spiegelbeeld zie in een plasje water schrik ik, helemaal zwart haar, donkere ogen, donkere randen rond mijn ogen en bloed dat van mijn gezicht afdruipt. 

Het enige wat ik zeker  weet is dat dit geen goed teken is! De hand van het persoon met ook een bebloed hoofd reikt naar mij toe. Twijfelend pak ik de hand vast en al gauw voel ik een koud ijzer tegen mijn voorhoofd. 

Ik probeer mijn focus te krijgen, bijna, een knal en alles ligt aan diggelen. Ik voel  mij ligt in  mijn hoofd en alles word  één grote waas  voor mijn ogen. 'Down bitch!' Is het laatste wat mijn oren ontvangen.

Bezweet schiet ik, zover als kan, omhoog. 'Het was maar een droom' een zucht verlaat mijn mond. Ik zak weer wat naar onderen  en probeer opnieuw in slaap te komen, maar elke keer schieten de beelden weer door mijn hoofd en de woorden 'down bitch!' lijken te zweven  door de ruimte. 

Angst bekruipt toch wel mijn lichaam als ik ook nog gekuch hoor. Als ik naast mij kijk zie ik niks, ' vast van boven of zo'  constateer ik.

Ik ga weer liggen tot mijn  oogleden toch wel moe worden en opnieuw deze nacht dicht vallen.

~Wanneer de zon opkomt~ 

Ik waak uit mijn slaap, mijn ogen nog vermoeid van deze vreselijke nacht, ik voel vocht langs mijn hoofd glijden.  Met mijn hand wrijf ik er langs en kijk ik wat het is, bloed!

Mijn ogen speren wijd open, angstig met ogen als schoteltjes of zelfs schotels  kijk ik naar   mijn hand vol bloed.

'What is going on?!' Schreeuw ik uit mijn hoofd laat ik zakken en het bloed druipt nu aan de andere kant van mijn gezicht af. 

Opeens hoor ik een schrale piep en  kijk richting de deur, de vrouw kijkt mij in mijn ogen aan en door haar lieve blik krijg ik tranen in mijn ogen. 

'Wat heb je gedaan' hoor ik de bezorgde stem van de vrouw zeggen, ik kan niks zeggen door een brok in mijn keel. 

Ik hoest en voel langzaam een doekje langs mijn hoofd gaan, als de vrouw het doekje weg haalt zie ik dat het bloed zich daar er verder van af druipt. 'Het zijn bloed monster eitjes.'

Meteen schiet de paniek weer naar binnen en begin ik zwaarder te ademhalen, ik had er ooit van gehoord dat die giftig waren.

Ik voel met mijn losse hand opnieuw over  mijn voorhoofd en voel inderdaad geen bloed meer. 

Ik zucht opgelucht, dat is er niet meer.

POV Kaylee

Mijn slaap word verstoord door een enorm luidkeels geluid. 'Wat is dat?' Vraag ik aan Lisa die naast mij ligt, ik schud haar heen en weer. Blijkbaar slaapt zij nog anders had zij, hoop ik, gereageerd.