POV Aniek

Ik word wakker,  mijn polsen vastgebonden en mijn knieën op het dunne matras. De vloer is koud, de kou van de grond dringt gewoon door het matras heen.

Mijn arm haren staan al recht overeind, maar door de knarsende deur die los gaat en een vrouwen postuur binnen stapt gaan mijn haartjes nog verder overeind staan.

'Kijk eens meisje, ik heb pap voor je gemaakt' zegt de lieve vrouwen stem 'waarom laten jullie mij niet gaan?' Vraag ik  voorzichtig, 'dat kan ik je niet zeggen meisje.' 

De vrouw hurkt voor mij neer en maakt 1 hand los zodat ik kan eten.  'Je weet wat de gevolgen zijn' ik knik en eet verder. De deur schuift weer dicht en ik eet gulzig mijn pap op.  

Al snel is het kommetje leeg en mijn buikje vol. Zo lang heb ik niet genoeg gegeten, maar dit helpt mij wel  om  door te vechten. 

Langzaam word ik duizelig, mijn ogen tollen rond en mijn zicht word langzaam zwart.

POV Mr. Thomlos

Ik open de deur zachtjes, ik voel nog 1 keer in mijn zak naar het potje, het zit er nog in. Ik sluip van mijn vrouw weg en loop door naar de trap. Ik loop naar beneden aangekomen bij de deur open ik het voorzichtig en gluur ik naar binnen.

Ik schrik als ik haar gezicht zie, voorzichtig loop ik naar voren, haar gezicht hangt vol bloed, net alsof het een klein tijdje geleden is gedaan door de duivel. 

Ik pak een zakdoekje uit mijn andere zak en probeer het nog natte bloed een beetje te verminderen. Als dat is gelukt duw ik de zakdoek terug in mijn zak en graai ik in mijn andere zak naar het potje.  

Ik open het potje en duw haar kaken van elkaar af, ik prop 3 pilletjes naar binnen en met mijn handen maak ik eet bewegingen zodat de pilletjes langzaam korreltjes worden en dan met een beetje water door de keel glijden.

Tevreden sta ik op, loop naar de deur open het zachtjes maar toch is er een knars te horen. Ik kijk naar het meisje, natuurlijk hoort ze dit niet!

Ik loop de trap op naar de begane grond en open de koelkast, pak een wijnglas en vul het met een laagje wijn. 

Ik laat het een beetje ronddraaien in het glas, en een lach siert mijn lippen. 'Wat doe jij hier nog?' Hoor ik de vermoeide stem van mijn vrouw. Ik kijk om, 'waarom speelt er een lach rond je lippen' , 'omdat ik jou zie.' Verzin ik snel.

Mijn vrouw komt naar mij toe gelopen  en geeft mij een kus op mijn wang 'kom je zo weer naar boven?' Ik knik en zie in mijn ooghoek dat mijn vrouw weg loopt en de deur achter zich sluit.

POV Kaylee (dit stuk gaat verder waar het gebleven was en gaat niet mee met de tijd van Aniek en haar gebeurtenissen)

Uitgeput zak ik neer, waar zijn ze nou, ik hoorde ze toch daarstraks echt. Mijn hoofd leg ik in mijn handen, ik begin zachtjes te huilen, was ik maar nooit bij de groep weg gegaan. Dan was dit nooit gebeurt. 

Hoe zou het met hun zijn, zouden mijn ouders bezorgd zijn? Allemaal vragen tollen in mijn hoofd rond. Opeens hoor ik ander gesnik, niet heel hard, echt heel zacht.

Ik sta op en kijk eens goed rond mij heen om te kijken of ik wat zie, niks. Ik spits mijn oren bij 1 stem, een hele bekende stem, Jake! 

Ik ren naar de plek waar het geluid vandaan komt, ik trek de struiken opzij duw takken aan de kant. Daar zitten ze, Jake die zijn armen om Lisa heen heeft geslagen en zijn lippen vlak bij Lisa haar voorhoofd.

Een steek van jaloezie gaat door mijn hart heen, ik went mijn gezicht af en zucht diep. Je wist dat hij je niet leuk vind Kaylee, loop er heen en klaar, spreek ik mijzelf moed in.

Ik zucht nog een keer, draai mij om en kijk recht op een lijk. Het lijk van niemand minder dan Robin Quewle!

Mijn hart klopt in  mijn keel, langzaam stap ik dichterbij. Ik ga met mijn hand over zijn borst heen, dood, mors dood.

Als ik naar zijn been kijk zie ik een val, lijkt voor een konijn.

Ik loop naar de boomstronk waar Lisa en Jake nog steeds in elkaar gearmd zitten. 'Uhum' kuch ik,  Lisa haar blik  komt op mij en haar tranen vloeien nog meer over haar wangen.

Zo heb ik haar nog nooit zien huilen. 'Ik heb je gemist Lies' en ik trek Lisa in een oneindige knuffel.