POV Lisa

Tranen vloeien over mijn wangen, Robin mocht ik eerst niet maar na al deze dagen kan ik met een glimlach zeggen dat wij naar elkaar toe zijn gegroeid als vrienden.

Opeens voel ik een hand op mijn schouder ik kijk om en zie dat het Robin is! Wat is dit! 'Lisa ik blijf bij jou, alles voor Aniek, vind haar! Alsjeblieft geef niet op.'

Met mijn ogen als schoteltjes gevormd kijk ik naar Jake, die zijn ogen nog vol met tranen heeft staan. 

'J-Jake? I-ik' verder kom ik niet met mijn zin, er vormt zich een grote brok in mijn keel. Jake kijkt ondertussen naar mij, hij ziet mijn geschrokken blik en ik zie in mijn ooghoek dat hij dichter naar mij toe schuift.

'Lisa, wat is er?' Hoor ik hem zeggen, maar voordat ik kan antwoorden barst ik in tranen uit. 'Lies stop met huilen' hoor ik Robin weer zeggen. 

Na dit huil ik alsof ik nog nooit gehuild heb, zoveel tranen vallen uit mijn traanbuisjes. Mijn hoofd leunt op Jake zijn borstkas, zijn ademhaling gaat langzaam, waardoor ik langzamer hand rustig begin te snikken en na een tijdje alle tranen weg zijn.  

'Kan je het nu uitleggen?' Ik kijk in de ogen van Jake, ik probeer de brok weg te slikken in mijn keel.

'Ja' krijg ik eruit, alles wat ik verder wil zeggen komt zonder geluid uit mijn mond. Boos sta ik op 'Robin stop met deze flauwekul! Toon jezelf dan!' Ik zak door mijn knieën op de grond en barst opnieuw in tranen uit.

Mijn ogen knijp ik fel dicht, tegen alle dingen die hier zijn buiten mij. Ik voel een arm om mijn schouder heen slaan maar duw het er met volle kracht uit 'Jake zeg godverdomme er wat van!' 

Al mijn woede richt ik op hem af, niet wetend waarop ik het anders moet richten.

POV Robin

'Robin stop met deze flauwekul! Toon jezelf dan!' Lisa schreeuwt het uit, ik deins achteruit nou ja ik niet maar mijn geest. Ik kan mijzelf wel voor mijn kop slaan. 

Mijzelf zie ik hier dood op de grond onder mij liggen. Met daarnaast een huilende Lisa en een arm om haar schouder heen van Jake.

Waarom hoort mijn beste vriend mij niet, maar zij wel? Heeft Lisa altijd in mijn hart geklopt, en Jake niet?

'Rustig Lisa, ik zweer het dat ik bij je blijf' zeg ik met geruststelling in mijn stem. 'Robin ga weg, je bent dood!' Ze staat op slaat haar hoofd tegen de boom.

Waarom doet ze dit? Haar voorhoofd begint te bloeden en al snel druipt het bloed met strengen haar langs haar gezicht. 

Haar tranen mengen zich met het bloed, ik kan haar niet laten lijden. Ik veeg met mijn hand langs haar hoofd.

Geschrokken kijkt ze op, ze kan mij dus voelen? Ik strijk de pluk haar met bloed erdoor achter haar oor. 

Ik kijk om en zie dat Jake zijn ogen zo groot als schoteltjes richting Lisa kijkt. Hij kan mij niet zien, horen of voelen. 

Ik laat mijn hoofd hangen en blijf met mijn hand op de wond drukken zodat het bloed langzaam begint te stoppen.

POV Aniek

Het bloed druipt van mijn nek af, de man stapt op mij af en duwt zijn hand op mijn nek. Mijn hart stokt in mijn keel. 

Mijn energie is op, maar doorzetten is 1 van mijn beste dingen. Dit kan ik niet toelaten na alles wat er is gebeurd, mijn vader weet niet waar ik ben. 

Dit is niet het enige waar ik aan denk, Robin. Ik vond hem leuk, ik kon het nooit zeggen. Bij deze gedachten dwarrelen een paar verdwaalde tranen over mijn wang.

Blijf sterk Aniek, ze vinden je, op tijd. Mijn hart stokt al minder in mijn keel maar als ik weer denk aan de man die nu mijn nek vast heeft raak ik opnieuw in paniek.

Ik grijp naar de pols van de man, zonder enig resultaat. Geen energie om kracht te uiten met mijn handen. Geen energie om wakker te blijven.

Mijn hand zakt af, terug naar mijn lichaam gedrukt begeven mijn ogen het, het laatste waar ik aan denk is mijn nek met bloed. 

Mijn ogen vallen dicht.

POV Mr. Thomlos

Haar hand raakt mijn pols, maar al snel voel ik dat haar energie afzwakt waardoor haar hand mijn pols los laat. 

Haar hoofd daalt naar haar schouders en al langzaam vallen haar ogen dicht. Haar hoofd zakt naar haar schouder, mijn hand blokkeert verdere beweging van haar nek. 

Ik hoor de schrale piep van de deur over de grond schrapen, mijn blik vestigt zich op de deur. Mijn vrouw loopt binnen, haar buik word met de dag dikker en dikker. 

'Moet ze niet opnieuw vast voordat ze weer doorslaat als ze wakker word?' Zegt de lieve stem van mijn vrouw.

Ik knik laat mijn hand los van het meisje haar nek en til haar naar het matras. Ik pak de touwen van de muur, pak haar polsen en maak een goede knoop met het touw om haar pols.