Mijn hoofd bonkt als een bezetene. Ik knijp mijn ogen samen van de pijn en bijt op mijn lip. Het kloppende gevoel blijft echter stevig doorgaan. Door en door.

'Hallo?'

Het geluid van zijn zware stem scheert als een felle steek door mijn hoofd heen.

'Niet zo luid, ja,' roep ik automatisch uit. Mijn eigen stem doet zelfs pijn al heb ik alles op een fluistertoon uitgesproken.

Aan de andere kant van de kamer hoor ik iemand dichterbij komen. Er klinkt geschuif van kettingen en zacht gehijg. Ik open mijn ogen, maar kan in het donker niks waarnemen. Alles wat ik zie is het kleine stroompje licht dat de zwarte tegel voor me verlicht.

'Hebben ze het jou ook aangedaan?' fluistert de onbekende. De jongen is gestopt met bewegen en leunt vermoeid tegen de muur aan. Zijn gehijg klinkt dichtbij.

'Wat aangedaan?'

Ik hoor zijn kettingen weer bewegen als hij zijn hand naar me toe beweegt.

'Dit,' zegt hij als hij zijn hand in het licht zet. Het bloed druipt er nog vanaf.

Tja... wat is er met zijn hand? Dat is de Lost.