Aangezien de inschrijvingen al bijna vol zitten, geef ik alvast een voorproefje. Iedere keer voor een opdracht geef ik een "hint" over waar de opdracht over gaat. Dit is de hint van opdracht één.

Het metaal klinkt door de hele ruimte als ik het zwaard tegen mijn andere zwaard aantik.  Ik laat het metaal schrapen langs de muur als een krijtje bij een schoolbord.

'Ik weet dat je er bent Emma,' mijn grijns is er doorheen te horen, 'je kan je niet verstoppen.'

Ik hoor het hart van het kleine meisje sneller kloppen van angst. Ze had het ook allemaal veel gemakkelijker kunnen maken. Ze hoefde zichzelf niet te laten redden door die vreselijke Henry, ze hoefde niet te rennen van mij. Alles wat ze had moeten doen was naar me toe komen. Dan had Henry nog geleefd.

Wat zal ze haar pappie moeten missen.

'Emma.' Ik laat de 'a' van haar naam door de kamer echoën en wil dat de nare klanken van mijn stem bij haar naar binnen komt. Ik wil dat ze het herkent als het gelach dat ik had voor ik dat zwaard in Henry's borst stak. Ik wil dat ze het herkent als de stem van de vrouw die haar het leven zuur heeft gemaakt. Ik wil dat ze het herkent als de stem van haar o zo vreselijke stiefmoeder.

Misschien was er dan toch een kern van waarheid in sprookjes.

Met een grijns loop ik haar slaapkamer binnen. Waarschijnlijk is dat domme wicht als een cliché meisje onder haar bed verstopt. Ik buk me om te gaan kijken, maar alles wat ik zie is de schaduw van het bed.

'Ik ben hier, moeder.' Het laatste woord is er met zo veel haat, maar toch zo veel onschuld uitgekomen. Ik wil me omdraaien tot ik iets puntig in mijn rug voel. Verbaasd staar ik naar mijn lege hand, de plek waar ik mijn zwaard nog vast had.

'Ik heb iets gevonden dat volgens mij van jou is.'

--
Geen OUAT fans hier?