NAIA Terminal 1

MARAMING mga reporters ang nag-aabang sa isang sikat na modelo mula sa Amerika. Lahat sila nakahanda na ang mga kamera upang kunan ng litrato ang isa sa mga tinitingalang modelo ng kanyang henerasyon. Lahat sila, handang makipaggitgitan upang makita lamang ang dalagang ito.

Lahat sila umaasa na sa scoop na makukuha nila ay makakapagdala iyon ng hatid na impormasyon sa mundo ng showbiz.

Ang hindi nila alam, ang babaeng kanina pa nila hinihintay ay nasa kabilang terminal na at nakasuot ng maraming balabal sa katawan. Nakasuot ng wig upang 'di pagpyestahan ng media.

Ang ayaw ko sa lahat ay ang maraming reporters. I really hate reporters lalo pa nung nasa Amerika pa ako. Naiintindihan ko naman na trabaho nila iyon. Pero hindi ko talaga maialis na isipin na, sa kagustuhan nilang makakuha ng scoop ay pati mga pribadong buhay ng celebrity ay pinapatos na nila. Hindi nila ata maintindihan ang salitang privacy.

"Lady Elle, you have a meeting with the board mem—" I cut Aurora-- my secretary here in the Philippines.

"Cancel it." Turan ko at tuluy-tuloy lang sa aking paglalakad.

"A-Ah... O-Okay. Mayroon naman po kayong meet-and-greet with the President of the Philippines." Naramdaman ng sekretarya ko na napatigil.

"Cancel it," I replied and I heard her gasped from behind.

"Lady! You need to decide po kung saan niyo po tatapusin ang few units niyo po bilang senior college." Pahabol nito sa'kin.

Napatigil naman ako sa paglalakad at bahagyang nag-isip. "Fine, enroll me in a public university. That's it... and to be more specific. Enroll me in Polytechnic University of the Philippines."

Naiwang tigalgal naman ang aking sekretarya. Hindi mapaniwala na sa isang public university s'ya magtatapos ng pag-aaral. Sa lahat ng appointment na ikinansela nito ay yung mga bigatin pa.

Well, I already finished a degree in America. I took a Fine Arts there. It's just that, I want to finished the business course here in the Philippines, kahit sobra sobra na ang pagpipilit ng mga magulang kong do'n na rin tapusin 'yon. I prefer it to be finished here. End of discussion.

Nakasakay na ako sa aking kotse nang makita ko ang aking pangalan sa isang local news.

Serena Fontanilla— A well-known Fashion Model/Fashion Designer/Businesswoman in America. A pride of the Philippines, dahil sa pagbibigay parangal sa bansa bilang kauna-unahang babaeng pinakamaimpluwensyang negosyante sa buong mundo.

Kaagad kong kinuha ang aking tablet at tinignan ang mga bagong balita sa Pilipinas. I prefer it to be read than to be watched. I need to be more updated ngayong nagbalik na ako sa bansang kinalakihan noong ako'y bata pa.

Agad napukaw ng aking pansin sa headline ng Manila Bulletin. Limang lalaki na nakasuot ng formal attire at mukhang mga iginagalang.

"Top most well-respected businessmen for this year— Los Solteros"

Umarko ang isa kong kilay sa tawag sa kanilang lima. Plain, common but enigmatic. Hmmm, pwede na.

Los Solteros— group of young and hot businessmen of the Philippines... Their group is composed of five well known clan in the country namely: Ramirez, Asturia, Rodriguez, Fontanilla and Monterverde.

The five men were awarded by the President of the Philippines for bringing-up the economic status on it's highest peek.

Binasa naman niya ang mga pangalan ng lalaking kasama sa The Bachelors.

Mula sa kaliwa, Ethan Jake Asturia, Luke Francis Rodriguez, Troy Davis Monteverde, Travis Klein Fontanilla, Erik Angelo Ramirez..

Napatuon ang pansin si Serena sa gitnang lalaki. Troy Davis Monterverde.

Napahanga ang dalaga sa taglay na tikas at kamachuhan ng binata. Animo'y batak batak ang sarili sa gym. Kung kaya't ang macho nitong tignan sa larawan kahit na naka-formal attire.

He seems familiar too... sa'n ko nga ba s'ya nakita? I don't know him personally but I know his family.

Siya pala ang tinutukoy na anak ni Tita Esmeralda. Isang Monteverde ang kanyang tinitingnan.

Base sa pagkakatanda n'ya noon sa history ng pamilya nila. Sobrang close at magkaibigang tunay ang kanyang Lolo sa Lolo ng mga Monteverde. Pero nagbago iyon ilang taon ang nakakaraan at walang sinuman ang nakakaalam kung paano nagsimula ang sigalot, kung tungkol saan at kung paano natapos.

Few years back, nagkasundo ang dalawang angkan sa isang kasunduan na kakalimutan nalang ang nakaraan at susubukang ibalik ang dating samahan.

Naagaw ang atensyon ko nang may tumawag sa aking cellphone. Kaagad ko iyon kinuha sa aking bag na dala.

"Elle speaking..." Sagot ko sa kausap.

"It's been a while my lovable-sister." Napangiti ako nang mapagtantong si Travis ang tumawag.

"Yeah and It's been a while too at hindi ka pa rin nagbabago-- mambobola." I replied.

Bumungisngis ang kanyang kapatid sa kabilang linya. "Well, ano pa bang ini-expect mo sa gwapo mong kapatid hindi ba?"

"Gwapo nga ba? Parang hindi naman. Siguro pagiging pambobola mo hindi nagbago pero malakas ang kutob ko na ang mukha mo eh nagbago. Tama?"

"Ang sama mo na sa akin ngayon." Nararamdaman kong nakanguso ang kanyang kapatid.

"Oh c'mon Travis! I know that you're pouting so please! Stop it! Nakakasira ng araw. Hindi bagay sa 'yo." Then I laughed hard. Imagining a hot guy pouting his lips? Gosh!

"Ah, ganoon! Sige ganyan ka na. Lagi mo nalang kinakawawa ang kapatid mong saksakan ng gwapo."

"Well, ano pa bang maaasahan mo sa maganda't dyosa mong kapatid 'di ba? Prangka ako baka nakakalimutan mo."

"Dyosa?! Maganda?! Kailan pa?"

"May sinasabi ka ba Travis? Oh baka gusto mong ibigay ko sa media itong picture mo noong bata ka na walang salawal. Pfft." Sabay kuha ng isang larawan sa wallet.

"Y-You s-still k-keep it?" Medyo kinakabahang tanong nito.

Takot ang lalaking na 'to sa'kin not because I'm her older sister. He knows what I can do. What I want, I always gets. Nakakasawa mang pakinggan but I'm Lady Elle after all. In the business industry, they're calling me the Demonic Lioness. I'm merciless and heartless as they have observed. Well, that's true naman. I really am demonic.

"But of course my dear man-whore brother. Ito nga't nilalaro ko ngayon eh. Actually malapit na ako sa isang entertainment building dito gusto mong bigay ko na—"

"HUWAG! Ito namang NAPAKAGANDA kong kapatid na daig pa ang DYOSA ayhindi na mabiro. Syempre naniniwala ang iyong gwapong kuya na ikaw ang pinakamaganda sa lahat ng maganda."

"It's good to hear it from you. Okay, tatago ko na. Para syempre for future use."

"Hay nako! Ikaw talaga. Dakilang blackmailer."

"Naman. Isa akong Fontanilla 'di ba?" then she chuckled.

Ibinaba na niya ang cellphone at tiningnan ang kanyang drayber na si Mang Juan. "Kuya, diretso muna tayo sa office ni Daddy."

"Sige ho Senyorita." The driver replied.

NANG MAKARATING sa isang malaking gusali ay hindi ko maiwasang hindi ma-miss ang lugar na ito— Fontanilla de Royale.

Namiss ko ang dating lugar kung saan ako nagsimulang maging isang businesswoman. Dito ko noon itinayo ang aking mga pangarap na dalhin sa international market ang kompanyang mula pa sa kanyang angkan.

I may not be the Heiress of this company but I promised my brother-- Travis, that I will be helping him to make this company grow. We both promised that we are going to treasure this place as we both treat this as our own haven before.

Kahit ako ang panganay sa amin ni Trav ay tanggap ko ang panuntunan ng Hierarchy ng tagapagmana. Sino ba naman ako 'di ba? Anak ako sa labas ng aking ama na si Don Gregorio Fontanilla. Ngunit kahit anak ako sa labas bago ikinasal si Dad kay Donya Criselda Fontanilla. Wala akong nakitang galit mula sa aking step-mom bagkus ay tuwang-tuwa pa nga ito ng malamang magiging anak niya ako at take note, gusto ni Steppy Mom na magkaanak ng babae noon pero hindi na pinalad nang maipanganak si Travis.

Hindi ko na rin naman pinangarap pa ang maging tagapagmana. Sapat na sa'kin na tinanggap nila ako bilang parte ng pamilya.

I removed all the unnecessary clothing on my face and I walked towards the entrance.

People are gawking at me upon seeing my presence. Maging ang nasa information desk ay nakatigalgal habang nakatanghod sa'kin.

"Mom's here?" I asked impassively. Tango lang ang ibinigay sa'kin ng babaeng nasa Information Desk.

I left her there because that's all that I need to know.

Pagkarating sa floor ni Mom ay kumatok ako ng tatlong beses sabay pasok agad sa loob ng pintuang yari sa mga kamay ng isang sikat na iskultor.

"Lumabas kayo dahil wala ako sa mood maki—" Biglang napaharap sa kanya ang kanyang ina at nagulat nang makita siya. "Oh! My Princess! You're here..."

She kissed my cheeks and hugged me. "I missed you alam mo ba 'yun? Bakit hindi ka man lang nagpasabi na dito ka sa office didiretso? E 'di sana nakapagpa-cater agad ako anak."

Natatawa ako sa ekspresyon n'ya. "Mom, you know me. I love surprises. And I know na 'yan ang gagawin mo. And I don't like it, you know that."

"Yeah yeah yeah! I know that already baby. Pero dapat sinabihan mo man lang ako. Nagtatampo na ako niyan tuloy." Sabay halukipkip at tumingin sa kabilang direksyon.

Niyakap ko naman ito agad. "Susme, si Mommy ko oh. Nagtatampo pa... 'Eh andito na naman ako 'di ba ? Huwag ka nang magtampururot d'yan please? Heto nga't may pasalubong ako." Then I pointed my things that I left on the other side of the room.

She loves signature brands kaya iyon ang inuwi kong regalo. She loves collecting it that's why I'm spoiling her. "Ay nako baby! Ang gaganda naman nito... thank you."

"You're always welcome, Mom."

Nagka-chika-han pa kami ni Mom ng ilang bagay na dapat kong malaman sa Pilipinas nang biglang pumasok si Dad.

"I knew it! People downstairs are like shotguns, they're shooting your name from left to right, Daughter."

"Dad!" natutuwa kong sigaw then sinalubong ko s'ya ng yakap. "And welcome back to you too, Serena." I added and he chuckled.

"How's your flight?" he asked.

Napabuntung-hininga ako. "Well, as usual, tiring."

"Then you should go home now." Dad suggested but before I could utter something, someone interrupted our reunion.

"Ah... Sir, kailangan na raw po kaya sa meeting." Turan ng babaeng paniguradong sekretarya ng ama.

"Ah... Oo nga, may meeting pa nga pala ako. You should go home to our house later, daughter."

"Maybe later, Dad. Curiosity is killing me when you asked me to go home." I uttered that made his Dad serious.

Sinenyasan muna nito ang sekretarya na mauna na tapos ay nilingon akong muli.

"Regarding on that matter..." Panimula ni Dad tapos ay tiningnan saglit si Mom na tumango ng isang beses.

Napakunot noo namana ko sa pagtataka. "What is that?"

Dad looked at me again and sighed.

"It's about the Monteverde's."