Figure

Johanson Treyton Vasquez

"TULUNGAN mo kami. Kailangan ng tulong nina Jarvee at Jairus!" saad ng nakalugay ang buhok. Halatang gusto nilang umalis sa presong 'to. Kita ko rin kung gaano sila kaseryoso sa mga sinasabi nila.

Fudge! Why is everything so fast? I just met Jairus and now we're having Vee? If these girls are telling the truth, sobrang laki ng possibilities na may kambal talaga ako.

Akmang lalapit pa sana ako sa kanila nang biglang may kamay na humawak sa palapulsuhan ko.

"Sorry, sir, pero tapos na po ang visiting hours. Kailangan niyo po 'yang ipagpabukas kung gusto niyo silang kausapin." pagharang ng pulis sa akin. Napalingon ako rito at napagtantong alas otso na pala ng gabi. Ayoko ko ng magkaroon pa ng problema, gusto ko mang gawin ang gusto kong gawin pero sa tingin ko ay mas mabuting sundin na lang ang lahat.

Napalingon ako sa dalawa at malungkot silang tiningnan.

"I'll be back tomorrow. I'm gonna help you, okay?" I said before I left the room with a puzzled face.

What the hell was happening? Is this some kind of fate-ordained joke?

Nagpunta lang ako rito para siguraduhin ang bangkay ng taong hinahanap ko then these two lads showed up and told me that they'd been with Jairus? And Jarvee?

In this situation, I can't help but get confused. I must say, this is getting crazy!

Napailing-iling ako habang papalapit sa sasakyan. Sobrang lamig ng hangin at ramdam kong may parating na ulan.

Mami got out of the car at sinalubong ako.

"Are you okay?" Mami asked.

"Nah, wala po siya roon, Mami---I mean wala siya roon sa hilera ng nasa morgue..." I answered. Alam kong masamang magsinungaling pero itatago ko muna ang nalaman ko sa isa pang kamukha ko.

"Is there a problem, son?" Ramdam ko ang lungkot sa kanyang boses.

"No, Mami. I am hoping na buhay pa rin siya... Sana Mami..."

Gustohin ko mang umiyak sa harapan ng aking ina pero hindi ko magawa dahil mag-aalala na naman siya ng sobra.

I just gave her a weak smile.

"It's alright, Yohan. Buhay siya. "Manalig lang tayo..." My mom patted my shoulder. Sumakay na kami ng sasakyan at siya na ang nag-drive dahil hindi ko pa kaya humawak ng manibela.

Now that I have a lead on the two of them, babalikan ko ang dalawang 'yon bukas dahil sigurado ako na sila ang magiging susi para makilala ko ang isa pang katulad ko.

If I'm gonna trace back what Jairus said, he once told me na galing siyang probinsya at nagtungo rito para hanapin ang kanyang pamilya. So, alam niyang ampon siya gaya ko. Also, si Jarvee ay malapit lang dito sa area namin o taga-kabilang siyudad lang siya.

I'm getting confused with the information that I remember.

I need a plan to fix this mess. Ang kailangang ko lang gawin ngayon ay tapusin ang movie project ko at hanapin sila sa abot ng makakaya ko.

Matapos lang ang ilang minuto ay nakauwi na kami ni Mami. I headed to my room to check something.

Nagtungo ako sa aking cabinet amd grab something inside. It's my twin brother's phone!

Kaaagd ko itong chinarge at hinintay na mag-on.

He gave me his phone before we parted ways.

Bumungad sa akin ang lockscreen wallpaper niya kasama ang tatlong babae. Isang medyo kulubot na ang hitsura at dalawang babae na magkakukha rin.

That man is really family-oriented, and I really admire him for it. As soon as I opened his phone, apps greeted me. Most of his pictures appear to be of him wearing a tuxedo and summer clothes.

Eh? Is he a model?

There is even a picture of his family, and as I scrolled down, I saw another guy with his sisters. And I guess this is his brother.

I checked his messages and found text messages from hotline numbers from NDRMMC and SIM problems.

Grabe, wala talaga siyang ka-chat dito?

As a last resort, I looked in his phonebook and phone calls and found the number. Mama, Ate Rashelle Zionne, Ate Reshelle Zainah, Kuya Zairos Zarmik, Sarinna, Catherine, Sir Renz, and Miss Jennie are among the names mentioned. Those are all of his contacts.

I was about to call one of his contacts when I got a call instead.

When I answered the phone, I was surprised to hear a familiar voice.

["Hello, Sir Yohan. Ako po 'yong police na nakausap niyo kanina. Magallanes slaughterhouse investigations have just been completed.] Panimula ng police.

"Ano pong nalaman niyo, sir?" I asked.

Napalunok ako sa kaba dahil 'eto ang oras para malaman ang totoo. ["And sorry, sir. We checked the faces of dead men here pero ni isa talaga, sir. Wala ni isa sa kanila ay hindi niyo po kamukha.]

"Thank you, sir."

Bagsak ang balikat ko nang ibaba ang aking telepono.

Matutuwa ba ako? O mas lalong mag-aalala?

Does this mean ay hindi pa nahahanap ang katawan niya? O baka buhay pa talaga siya?

I really want to know the truth. But I think not for now.

Napabuga ako ng hangin dahil sa dami ng iniisip ko. Lahat ay gusto kong malaman ngayon na pero ang hirap hanapan ng sagot. Napahiga na lang ako kaiisip sa mga kamukha ko? O sabihin nating kapatid ko?

Ngayon na malapit-lapit na ako sa katotohanan, isa sa dapat kong gawin ay pagtagpiin ang lahat ng nakuha kong clues. But still, I need to look for more clues about my life.

Muli akong tumayo't napagdesisyunang mag-bar na muna. I need something to drink. My esophagus needs something soothing.

I have my key, hood, and mask. Hindi na ako nagpaalam kay Mami dahil minsan alam niya kung saan ako pululutin kinamaugahan.

I drove past ten and everything around me was so quiet. May nagtitinda pa ng ala cart pero kakaunti na lang ang tao na aking nadadaanan.

Nang marating ko ang bar ay agad akong pinapasok ng g'wardiya. Hindi ko alam kung kilala ako ng guard pero I'm close to being 18 years old and I've been drinking since 16. Ang bata ko pa pero lasenggo na ako.

I'm a minor, but he didn't even notice I'm 6 feet tall.

I sat on a stool near the counter and got pineapple juice since I really have a hard time drinking alcohol, especially liquor. In every sip, I can taste the sweet and sour combination of my drink.

After I finished drinking my juice, I ordered whiskey.

Isang lagok, ramdam ko ang guhit ng pait at anghang sa aking lalamunan.

Shit! Sa tagal kong hindi nakapag-alak, parang ang sakit sa lalamunan kung inumin ko ito.

I was about to drink my second shot when a guy sat beside my stool chair. He ordered a drink and took his phone.

Hindi sa nangingialam pero kita ko ang kanyang wallpaper, siya kasama ang isa pang lalake. I guess it's his boyfriend since nakayakap ito sa kanya.

"Would you like to have sex with me?" He asked me directly without looking at my side. Ako lang naman ang katabi niya sa counter.

"Why would I? Baka makasira ako ng relasyon, 'no?" Angal ko sabay lagok ng inumin.

"I'm handsome and hot. What would you look for? Pagmamayabang niya. Grabe, nilipad ako ng kayabangan ng lalakeng 'to.

"'Tsaka na ako papatol 'pag single ka." Muling angal ko.

"What? I'm single tonight!"

"Stop with the lies. You have a boyfriend."

"Yeah, I have... I h-had?"

"Alam mo, kung ano man 'yang problema mo ng jowa mo. Dapat resolbahin mo 'yan kaysa makipag-random sex ka sa iba."

"Woah. How can you say those words like you know me? By the way, you're right. Nag-away nga kami ng boyfriend ko dahil sa nalaman kong may kinikita siyang babae."

"Then? May nangyari sa kanila?"

"Wala naman. Sadyang sobrang sakit lang makita na 'yong mahal mo ngumingiti habang kaharap ang babaeng 'yon."

"Pero nakakasiguro kang alam mo ang buong k'wento? 'Yong side ng taong gusto mo?" Napatingin siya sa akin. Kita ko kung gaano nga kag'wapo 'tong kaharap ko. Mukhang may lahi but still, not my type.

"Are you a love guru?"

"Nah, I just saw your wallpaper earlier. You are hugging someone. Is that him?" I asked while drinking my drink.

"Invading privacy, huh?"

"Sabing nakita ko nga lang," I saw him smirk.

I want to laugh with him. But the thought that his boyfriend might be around. Baka mas lalong mag-selos 'yon at sugurin tuloy ako. Saka na talaga ako papatol 'pag single ang kaharap. Ayaw ko rin naman makasira ng relasyon, 'no?

"Pero seryoso, any advice, love guru?" He teasingly asked me.

"Communication will always be the key to understanding your partner. Lahat ng gusto mong sabihin sa kanya, sabihin mo. Kahit 'yong masakit na katotohan, sabihin mo rin. Iwasan talaga magtago ng nararamdaman dahil doon magsisimula ang salitang hinayang sa huli," pagsalita ko.

I saw him freeze for a moment then smile toward the wall.

"Kung mahal mo, deserve niyang malaman ang lahat. Pero sa mahihinuha ko, hindi pa siguro handa ang partner mo na malaman mo ang lahat sa kanya. Posibleng natakot lang siyang mag-open up sa'yo dahil baka takot siyang iwanan mo siya 'pag nalaman mo lahat ng sekreto niya." I added.

"Pero nasabi ko na lahat sa kanya. He even knows how dark my past is. And when I say I'm with a girl, sinasabi ko talaga 'yon without hesitation. Kasi ayokong lagi na lannagsisinungaling," I can sense his frustration in his words.

"Baka naman kasi may sur---"

Naputol ang sasabihin ko nang biglang nag-ring ang kanyang telepono. Sinagot niya ito na halata ang lungkot sa kanyang mga mata. Matapos lang ang ilang minuto nang matapos siya sa kanyang tawag. He dropped the phone and a fearful look appeared on his face.

"Surprise!" He exclaimed.

"What?" I confusedly asked.

"He might be planning a surprise for our anniversary!"

Napatingin ako rito at kita ko ang pagkadismaya sa kanyang mukha.

"See! I told ya---"

"Kaya pala ayaw niyang sagutin kung sino ang babaeng 'yon dahil baka isa 'yong planner!" He glanced at me and a smile formed on his lips. Shit, he's really handsome. S'werte ng boyfriend niya.

"So, what do you want to do now?" I asked curiously.

"Babawi ako sa kanya. Makikipagbati ako. At susuyuin ko siya hanggang sa maging okay kami ulit! Thanks, bro! You're amazing!" Anito bago nakangiting tumakbo papalabas ng bar.

Dahil na rin sa pagkabagot ko, napagdesiyunan ko nang umuwi dahil sa paguusap namin ng estrangherong 'yon.

The whole time I was walking past the door, I was smiling.

Pero hindi pa man ako nakakalayo ng tuluyan nang may biglang tumatakbo ang papalapit sa akin.

"Hey, excuse me. Have you seen Igneous--- I mean a tall guy like you? Moreno, very manly 'yong features and mukhang broken?" Naghuhurumentadong tanong ng isang isang lalake na sa tingin ko ay nasa 5'2 ang height.

"Wait, is he your husband? Nandito siya kanina. Gustong makipag-ano sa akin. B-Buti na lang kinausap ko. M-Makikipagsundo raw siya sa'yo. H-Hinahanap ka nga no'n." Umiikot na ang aking paligid. Nauutal na rin ako dala ng alak. Shit, umeepek na ang whiskey.

Thank you, Mr. Have a good night." Those were his last words before he continued running.

Para akong may sakit dahil sa paika-ika akong naglalakad habang patungo sa aking kotse.

Grabe, konti lang naman ininom ko pero ramdam ko any minute matutumba na ako at makikipaghalikan sa semento.

My vision became blurry and I really felt weak while trying to open my car. Makailang beses pang nahuhulog ang susi ko dahil sa kalampahan.

When I opened the door, napatingin ako sa kabilang parte ng daan.

Wait, am I hallucinating?

I saw a figure from afar wearing a black outfit from head to shoes...

Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang may maalala ako. Fuck! That guy is familiar.

I felt like a bomb was dropped in front of me when I remembered the figure who kidnapped me before I was brought to a slaughterhouse.