Chapter 3

Pito

ERENSE

At first, I don't know what to react on the things I've been. Hindi ko alam kung paano ako napunta sa lugar na 'to, as a matter of fact ay naglalakad lang ako noong nakaraang gabi and then turn out a limousine stopped in front of me. Akala ko nga may artistang dumating but on the other hand, guys who wore black masked run out of the limo and caught me and took inside. They blindfolded me then suddenly I woke up on a black room where Marco saw me.

Marco always said that I'm familiar to him. Na nakita na niya ako somewhere but he doesn't remember, actually I do remember ayoko lang sabihin and that thing, I don't want to spill out.

I'm trying to prevent the urge of my anger to my twin cousin. They're the most insane and incest kind of twins. Hindi ko nga alam kung bakit kailangan ko pang makihalubilo sa katulad nila. They're just psychotic. Their minds were boogled by something they can't control. They always thought to be the best but we all know they are fool—and easily attracted by lies.

One time, when I visit at their house. They play their house like a tournament or a shooting ground kaya lahat ng bagay na matatamaan nila ay wala silang pakelam. They always can buy new things. Mayaman sila. May pampalit kaagad. Iyon ang pinagmamalaki nila kaya inaalipusta nila kami.

Never in my mind that we will stay in one place. These guys, hindi ko sila kilala. Ni hindi ko nga sila nakita for my entire life except for those three person na kilala ko.

"Erense!" nabaling naman ang atensyon ko kay Gyllia. Naupo naman ito sa tabi ko, "kwento ka naman." Aniya.

Napakunot noo naman ako sa sinabi niya, "wala namang mapag-uusapan." I'm trying my best to ignore them pero dahil kami kami lang din ang nasa loob ng bahay na 'to. I couldn't run but to talk to them.

"Kahit ano, wala?" tanong pa niya sa akin. Umiling naman ako sa kanya. "Ah—pero 'yong mga pinsan mo?"

"Yes, anong meron sa kanila?"

"Gano'n ba talaga sila?"

Napairap naman ako sa sinabi niya, "as much as you see, oo. May mas malala pa 'yan." Sabi ko naman sa kanya.

"Gago ka!" namintig naman ang tenga ko sa narinig ko.

"Sino 'yon?" tanong pa ni Gyllia sa akin.

Umiling naman ako. Wala akong idea kung sino 'yon. Mayamaya ay puro sagutan na ang narinig namin kaya sabay kaming pumunta ni Gyllia sa sala at nadatnan namin ang kambal at si Cobert. Nakayakap na si Marco kay Cobert para pigilan itong sumugod kay Stefen. Ang aroganteng pinsan ko naman ay nakatutok ang baril kay Cobert habang sinusuri ang kanyang kuko.

"Tumigil na nga kayo!" sigaw ni Gyllia pero wala namang nakinig sa kanya. "Tayo tayo na nga lang ang nandito, nagbabangayan pa kayo!"

"Pa'nong hindi! Ang yabang ng baklang 'to!" panunuro pa ni Cobert kay Stefen.

Stefen tilted his head to Cobert, "I'm not gay." Direstyo nitong sagot sa kanya. "Or would you like to end your life, as in now?"

"Go ako diyan, twinnie!" Steph cheered.

Nakakasura. They even hugged each other, yes it's normal for siblings but not kissing each other. As if, may sakit na ata 'tong dalawa eh.

I have no choice to took Stefen's gun. Kinagulat nila iyong ginawa ko kaya naman napatingin sila sa akin. Nagkatinginan naman ang kambal saka bumaling sa akin. Mabilis namang dinukot ni Steph ang baril sa kanyang tagiliran, then she pointed at me.

"Give it back, loser." She commanded.

I rolled my eyes, "who are you to say that to me?" ngisi ko pa. "If you don't put that gun down, makikita mo ang mangyayari sayo." Pagbabanta ko.

May ibinulong sa kanya si Stefen kaya naman binaba na ni Steph ang baril na kanyang hawak. Pinagkalas kalas ko naman ang baril na hawak ko at hinayaang magkalat sa lapag. Umalis ako sa sala at tumungo sa kusina. Nangintab naman ang mata ko sa mga kutsilyo doon. I need to plan something, kailangan kong makabawi sa kambal na iyon.

When the night comes, Gyllia made our dinner. Hindi gano'n kasarap pero makakain naman ang niluto niya. Pansamantala ay doon kami nagkasundo sundo. Tahimik ang lahat at ninanamnam ang walang lasang luto ni Gyllia.

After that, a buzz around the house came kaya naman nagtungo kaming lahat sa sala and an announcement flash on the television screen. No'ng una hindi namin maintindihan kung anong ibigsabihin no'n but when Cobert realizes it was a trap.

When the darkness came, all will be gone. Stood up with light as you keep the path of life.

From that announcement nagpanic kaming anim. We don't know where to go. Hinahanap namin ang kwarto as we stayed there. The lights were blinking, senyas na magkakaroon ng total black out. Hindi namin alam kung anong mangyayari after no'n.

Can we survive? Or we'll be played?

Ang ilaw sa kwarto ay nanatiling bukas ngunit ang ibang palapag ay tila wala nang ilaw. Pasado alas y dies na rin ng gabi. Matutulog na rin ang lahat ng may marinig kaming nagsisigawan. Binilang namin ang isa't isa. Kumpleto kami kaya nagtataka kami kug sino 'yong sumisigaw.

"Tara! Tingnan natin!" ani Marco. Patungo naman ito ng pinto ng hawakan siya ni Gyllia sa braso at pigilan ito.

"Hindi natin alam baka nanggagaling lang iyon sa kanila." Ani Gyllia. "You can't trust anyone here."

Napangisi naman ako sa sinabi niya. Glad she recognized it.

Few minutes, we heard bangs on the door. Continuous knocks, "help!"

"'Wag!" sigaw ni Cobert.

"Don't ever try to open that door." Sabi ko sa kanila.

"Help! Someone is here!" boses ng babae iyon. "Tulong! Putang ina hindi niyo ba ako pagbubuksan!"

"Gaga! Nagmura na! Buksan niyo na!" sigaw ni Cobert.

Nagmadali naman si Marco na buksan ang pintong iyon. Saglit lang ay pumasok ang isang duguang babae. Sa pagkakataong iyon ay muntik pang makapasok ang kung sinong nagbabalak na pumasok sa loob ng kwarto. Tinulungan ni Cobert si Marco gayon din ang pinsan kong si Stefen.

Dinaluhan ko naman ang babaeng iyon.

"Puta! Ano bang meron dito?!" bulyaw pa nito.

Tiningnan ko naman siya, "huminahon ka muna please." Sabi ko sa kanya.

"Sino nagdala sayo dito?" tanong naman ni Gyllia.

Umiling naman ito, "hindi ko alam, natutulog lang ako sa dorm ko pagkagising ko nandito na ako." Aniya.

"Hindi mo sila kilala?" tanong naman ni Steph.

Muli namang umiling ito, "teka, sino ba kayo?"

"Gaya mo kami, hindi namin alam kung paano kami napunta dito." Tugon ko naman sa kanya.

"Pang pito ka..." ani Gyllia. "Anong pangalan mo?"

"Vinea." Aniya. "Vinea Ergaon."

"Ergaon?" napatingin naman kami kay Cobert na nagsalita.

"Bakit? Sino ka ba?"

Umiling naman si Cobert na nasa pinto pa rin, nagbabantay doon. "Ka-apelido mo 'yong ex ko."

"Wow, ang liit ng mundo, si Tyda ba ang tinutukoy mo?"

Halata ang pagkagulat kay Cobert, "siya nga!"

"Oh!" namilog pa ang bibig ni Vinea. "Gladly, she died downstairs." Natigil naman ang lahat sa sinabi niya. Kinilabutan naman ako sa narinig ko. Nakangisi pa si Vinea habang sinasabi niya iyon. Is she happy for what happen? "Oh this blood, it hers." aniya.

Napailing na lang din naman ako sa sinabi niya at naupo sa isang tabi. Napatingin naman ako sa kambal. Sila dapat ang namatay. Don't worry, I'll do my way.