Chapter 20

Don't mind me

ERENSE

There's only one way to keep myself alive iyon ay alisin sila sa bahay na ito. Wala naman akong pakelam sa kung anong sinasabi nila sa akin. Kung anong ginagawa ko para lang maligtas ang buhay ko dito. Hindi ko alam kung paano lalabas dito, wala akong idea kung paano makakaalis dahil in the first place. Hindi ko naman alam kung paano ako nakapasok dito. Ang kailangan kong gawin ay pakisamahan sila at kapag nagawa ko iyon. I can do my thing, I can change them for what I wanted.

May kumatok sa pinto, nang tingnan ko iyon at nakita ko si Marco.

"Bakit ka nandito?" tanong ko sa kanya.

Umiling naman ito, "wala lang. Gusto lang kitang makausap."

Napangisi naman ako sa sinabi niya, "para saan naman Marco? Kung may sasabihin ka lang na hindi maganda. Please lang, 'wag na. Umalis ka na sa harapan ko dahil kayong mga katulad niyo ay hindi naman worthy kausap. Mga walang kwenta!"

"I'm not here to talk about that again." Aniya.

Tiningnan ko lang siya saka iniwas ang tingin.

"Tungkol saan?"

Naupo naman ito sa tabi ko, umusog ako ng kaunti dahil hindi ko kayang tumabi sa kanya. Pagkatapos niyang kwestiyunin ang mga pinaggagawa ko ay may kaya pa pala siyang humarap sa akin? Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip ni Marco pero ang isa lamang na kailangang tandaan dito ay ang hindi magtiwala sa kahit kaninuman.

"Erense, I realized that you have a point there." Aniya. Napakunot noo naman akong tumingin sa kanya. "I get your idea of killing someone. Alam kong iyon lang ang paraan mo para maligtas ka and I know that."

Napangisi naman ako sa sinabi niya. "If you're trying to persuade me with that, Marco. Hindi effective. Don't try, ayoko nang makinig sa mga sasabihin mo. If you want me to leave this mansion, ako ang iboto niyong mapaalis. Atleast I know where should I go."

"Erense, listen." He said in serious tone. "We could do it together. Kung magkasama nating gagawin iyon, magagawa nating makaligtas dito."

Natawa na lang din naman ako sa sinabi niya. Tumayo naman ako at humarap sa salamin, sinuklay ko ng kamay ko ang buhok ko. Pero sumunod din sa akin si Marco.

"Erense, at first thought, I'm against at your actions dahil hindi naman talaga tama 'yong pumatay ka ng iba just for you to save yourself but then I realize, it's a sake for you to live."

"What are you really trying to say, Marco?" saka ko siya hinarap.

"Helping each other, Erense. I know we can do that."

I rolled my eyes, "I can't trust you right now but if you give me a plan of something na hindi mo ako ta-traydurin. Then we can do it together, tell it to me Marco. We—both of us, could be save."

He nodded to me. "Okay, if there's a plan pops on my mind, kakausapin agad kita."

"Okay, you go now."

Sinundan ko naman siya ng tingin palabas ng pinto pero muli naman itong humarap. Nagtaka naman ako dahil lumapit muli siya sa akin. For sure, we agreed on our terms. May nakalimutan pa ba siya sa sasabihin niya? It's fine for me. Hindi na niya kailangan pang dagdagan iyon. I get his point.

"Ah, Erense, what about something you know that I didn't?"

And when he said those words ay natawa na lang din naman ako.

Hindi niya pa talaga ako sinusukuan doon. Inisiip pa rin ba niyang magkakilala talaga kami? Actually, we are. Hindi niya lang siguro talaga matandaan kasi that night, he's murmuring Gyllia's name.

"You wanna know?" I smirked.

"Of course, I wanna know where I've met you."

I laughed, "I'm on a bar that night, I'm with my friends. We dance on the dancefloor, obviously I'm a bit drank that time. Nasa wisyo pa naman ako noong mga oras na 'yon until someone dirty dancing on my back."

"Oh, don't tell that's me."

I smirked, "I'm gonna tell you Marco, it's you."

"Fuck!" he hissed.

"We didn't even know each other, hinayaan lang kita sa ginagawa mo until you kiss my necks. We're drank obviously at saan ba pupunta ang senaryo after?"

Hinayaan ko siyang magconclude sa isip niya.

"Yes, Marco, we fucked that night. You keep murmuring Gyllia's name, siguro kaka-break niyo lang that time kasi umiiyak ka rin noon. I keep saying my name to you pero siya pa rin ang binabanggit mo. Don't worry Marco, it's a safe sex." I patted his shoulder. "Now you know the truth, may gusto ka pa bang malaman?"

"Meron pa ba, Erense?" aniya.

I smirked, "wala Marco, go back to your friends." Tapik ko muli sa balikat. "Oh, ngayon ko lang pala masasabi sa'yo to. You're a hard fucker, dude." Hagikgik ko pa.

Napailing na lang din siya nang sabihin koi yon. Lumabas naman siya ng kwarto at nanatili akong mag-isa sa kwarto. Mayamaya lang ay pumasok si Vinea ng kwarto, iniwas kaagad nito ang tingin sa akin. Hinayaan ko siya sa pag-aayos ng gamit niya at nilibang ko naman ang sarili ko sa tanawin sa labas ng bahay.

Madilim. Puno ng matatandang puno. Mukhang wala ka talagang kawala sa lugar na ito. Naningkit naman ang mga mata ko ng may maaninag akong liwanag. Ito 'yong karaniwang makikita mong liwanag sa mga ulap tuwing gabi. Iyon iyon! Hindi ako pwedeng magkamali.

Nanggagaling ang liwanag na iyon sa gitna ng dagat.

"Erense, anong meron?" napatingin naman ako kay Vinea na palapit sa akin.

"Oh, ang isang killer rin pala." Ngiti ko pa sa kanya. "Wala, Vinea. Don't mind me."

"O-okay..." aniya at lumabas ng kwarto.

Nang ibalik ko naman ang tingin ko sa nakita ko kanina ay napabagsak na lang din ang balikat ko dahil wala na iyon doon. Sana pala hindi ko inalis ang tingin ko doon! Hindi ko man lang alam kung saan banda iyon at palatandaan para marating iyon! Kung iyon lang ang paraan para makaalis kami dito, kailangan naming puntahan iyon.

Kailangan ko nang makalabas dito.