Chapter 1

Welcome

GYLLIA

"Sa dinami-dami man ng taong pwede kong makita, bakit ikaw pa?" Irita kong tanong sa ex ko, si Marco.

Hinarap naman ako nito at nginisihan, "sa tingin mo ba natutuwa rin akong makasama ka ngayon? Kung ikaw lang din pala ang makakasama ko, sana pala hindi na lang ako pumunta dito."

"Pero bakit nandito ka?" irap ko pa.

He shrugged, "dahil may nagpadala ng sulat sa bahay?"

Napakunot noo din naman ako sa sinabi, "really ikaw rin pala?"

Tumayo naman ito sa kanyang kinauupuan. Sinundan ko lang din naman siya ng tingin. He doesn't change at all. Gano'n pa rin siya. Mayabang at makasarili.

"Yes, I received." Aniya. Naglakad naman ito papunta sa may pintuan, sumunod naman ako sa kanya at iniwan ang sala. Nakita ko naman siyang hindi mapakali sa pagbukas ng pinto.

"Ano ba 'yan Marco, hindi k aba marunong magbukas?" ani ko saka lumapit at tinaboy siya.

"You will know, Gyl."

And when I try and try to open the door but its lock. We're locked! What fuck is happening here! Hindi ko alam kung nasaan ako, hindi ko rin alam kung bakit kasama ko ang ex ko. What would in earth happens this kind of thing?

"Ano naniniwala ka na?" he said.

Hinarap ko naman siya. I grunted of what he said.

"Ikaw ang may dahilan nito." I said leaves him stomping the floor.

Sinubukan ko namang maghanap ng pinto para makalabas kami dito sa bahay na 'to. We're stock and just the two of us! For fuck sake, kaya nga ako nakipaghiwalay noon kay Marco dahil niloko niya ako. Hindi lang naman 'yon! He did something he didn't admit to me and that breaks my heart and my trust to him.

Pagkababa ko naman ng hagdan ay nadatnan ko siyang nakatingin lang sa akin, nakapamulsa at may toothpick na nginangata.

"Ano? Makakalabas na ba tayo dito?" he asked.

Inirapan ko lang siya at naglakad pabalik sa sala, "kung gumagawa ka rin ng paraan para makalabas tayo dito siguro kanina pa tayo nakalabas diba?"

Naupo naman ako sa sofa. Tumabi naman siya sa akin at inakbayan pa ako.

"Alisin mo 'yan Marco, hindi ako natutuwa."

"Bakit Gyllia? Galit ka pa rin ba sa akin?" tanong pa nito.

"Gusto mo talaga sagutin ko 'yan?!" sagot ko sa kanya saka ko inalis ang pagkakaakbay niya sa akin. Tumayo naman ako at hinarap ko siya, "Marco kung guguluhin mo lang ang buhay ko, tigilan mo na ako. Iuwi mo na ako. Ayoko ng mga ganitong laro, pwes kung sayo ay isang laro lang 'to sa akin hindi. Nagawa mo na akong lokohin noon, ngayon hindi mo na pwedeng gawin 'yon sa akin. Stop this Marco, let me go home."

Instead of he'll respond of what I said, he just raised his brow and stood up. Napatingala tuloy kaagad ako.

"Are you trying to say na ako ang nagdala sa'yo dito? I know nothing, Gyllia. If you suspected me to bring you here and isolate us here, why would I? I love all the things I'm doing without you then you're making stories that I did this? Get your facts, Gyl."

Parang sumabog ang utak ko sa sinabi niya. Tinalikuran niya lang ako at hindi ko na alam kung saan siya naglakad sa kung sa sulok ng bahay.

Naiwan naman ako sa sala, naupo at inisip kung paano nga ba ako nakarating dito.

Iyong letters, sino nga ba nagbigay no'n at anong gusto niyang gawin namin ngayon? Hindi ko alam kung saan ang lugar na 'to. This house looks like a mansion. Hindi ko pa ito naiikot dahil sa sobrang lawak but the thing is, this mansion is located beside the ocean.

Ang relaxing na sana dahil makikita mo ang dagat pero hindi ka pwedeng makalabas ng bahay.

Mayamaya ay kinagulat ko na lamang ang biglaang pagbukas ng tv at naging white screen na lamang ito. Hinintay kong may lumabas na kung ano dito, I even try to find the remote control pero wala! Isang saglit lang din naman ay napaigtad na lamang ako ng biglang lumabas ang mukha ko doon.

Mismong ako ang nasa tv, kaharap ko ang sarili sa tv na pinapanood ang sarili.

And until the swiftly sound goes around the mansion. Napatakip na lamang ako sa magkabilang tenga ko dahil sa sobrang tinis ng tunog na naririnig mo sa buong mansion. Ang sakit sa tenga!

Kahit sigaw ko ay hindi ko marinig!

"Gyllia!" naramdaman ko na lamang ang pagkayakap ni Marco sa akin. "Anong nangyari?"

"Ha?" tanong ko. "Hindi kita marinig!"

"Anong nangyari?" salita pa nito.

Pero hindi ko maintindihan kung ano ang sinasabi niya.

Pero mayamaya lang ay nakita ko ang isang babae na kasunod din lamang ni Marco. Natataranta din ito at nakatakip sa kanyang mga mata. Hindi ko siya kilala, nilingon ko si Marco at napakibit balikat na lang din ito sa akin. Ilang minuto pa nagtagal ang ingay na 'yon bago tuluyang nawala.

Ang sakit sa tenga!

"Okay ka lang?" tanong kaagad ni Marco.

Kahit hindi ko masyadong marinig 'yong sinabi niya ay naiintindihan ko na naman kahit paano kaya tumango ako sa kanya.

"Ikaw?" tanong ko naman.

"Medyo masakit pa." aniya.

Pero hindi na natuon ang atensyon ko kay Marco kundi sa babaeng kasama ni Marco kanina. Lumapit naman ako sa kanya pero bigla naman itong nag step backward kaya napahinto na lang din ako sa paglapit ko sa kanya.

"Oh, 'wag mong isiping sasaktan kita. I'm a good friend, more than that guy." Sabay lingon ko kay Marco.

"I know her, Gyllia." Sagot naman ni Marco.

Napataas naman ako ng kilay sa sinabi ni Marco at hinarap ko ang babaeng kausap ko, "oh ikaw, kilala mo siya?"

Ilang segundo pa itong natigil bago sumagot. At tanging iling lang ang nakuha ko sa kanya.

Hinarap ko naman si Marco, napangisi na lang din ako. "At sinong niliko mo Marco?"

"Basta kilala ko siya, not by name pero nakikita ko na siya noon." paninigurado pa ni Marco.

"Whatever." Irap ko pa saka ko hinarap ang babaeng ito. "By the way, I'm Gyllia and you are?"

"Erense."

"Yes, she's Erense!" ani Marco pero hindi ko na lang siya pinansin.

"Okay Erense, you can call me Gyl, and that's Marco..." sabi ko sa kausap ko pero mukhang hindi naman niya naiintindihan ang sinasabi ko dahil sa ibang direksyon siya nakatingin and when I figured out, sa tv screen siya nakatingin.

"Ano ba talagang meron?" tanong ni Marco.

Agad ko namang hinigit si Erense sa sala at naupo kami sa sofa kaharap ang isang malaking tv. Hawak ko lang ang kamay ni Erense, and Marco's raising an eyebrow at us.

But when focus to the television.

There's a message flashing and our name is on it.

Gyllia Sharpe, Marco Fravel and Erense Zane,

Welcome to your exclusive summer vacation, you will spend your 4 months living with people cover with truth and lies. Have a safe and honest vacation.

Sincerely, your game player.

And after that, a quick view of blurry faces have shown and at last, the three of us have shown in there.

"What is happening right now?" I asked.

"This is not my game." Marco admitted.

"We could... die here." Erense said.

"No!" Marco and I said in defense.

"We wouldn't die. As we have read, this is only a vacation for us, okay?"

Wala namang reaction ang dalawa. Wala kaming ka-idea idea sa nangyayari. Hindi namin alam kung anong ginagawa namin dito at bakit kami ang napiling paglaruan?

Mayamaya ay may narinig kaming buzz and computerized voice said, "someone has arrived."