Rennen...
Rennen, rennen, rennen!

Zo hard als je kan
Blijf door gaan
Nu je nog kan

Rennen
Rennen, rennen, rennen!

Voor ze je pakken
De jagers, van het bos
Voor ze je grijpen
En vangen

Rennen
Rennen, rennen, rennen!

En stop

Kijk om

Zijn ze weg?

Hoor ik wat?

Kijk weer vooruit

En

Rennen
Rennen, rennen, rennen

Een knal

En dan niks

Zwart

Leegte

Dood...

Hij pakt haar op, met haar korte witte haren

Hij neemt haar mee, ze is zo zacht

Hij legt haar neer, en zo levenloos

Hij zal niet om haar treuren,
Zoals hij bij zijn eigen soort zou doen

Zij zal niet langer rennen
Niet langer springen
Niet langer hoeven vluchten
Voor zijn geweer

Haar zachte witte haren
Haar lieve bruine ogen
Haar kleine witte staartje

Ze was zo klein
Zo lief
Zo schattig
En oh zo snel

En nu niet meer

Het witte konijn
Is niet meer