26

Kita ni kan, memang peminat setia suara Shahmi bila dia mengaji tau. Sejak daripada sekolah menengah lagi. Even sebelum dia confess. Sebelum kitorang bersama.

Dan sekarang ni...

Kita tengah dengar dia mengaji lagi hehe. Tapi kalini lagi dekat. Shahmi duduk dekat depan kita sambil pegang perut kita dan baca surah Yusuf.

"Kenapa tengok macam tu?". Shahmi bertanyakan kepada aku usai dia membaca surah Yusuf itu. Ingin beralih kepada surah Maryam pula.

"Suka la. Suka dengar suara awak mengaji". Aku usap pipi dia. Eee dia ni kannn, blur blur pun comel! Orang lain kalau blur, memang nak kena hempuk dengan aku.

"Terima kasih". Itu aje la responnya setiap kali aku puji. Senyum disembunyikan. Dah lumrahnya Shahmi.

DAN LEPASTU.....

aku menangis.

2 sentences into surah Maryam, baru lah dia perasan.

"Kenapa ni, Sofeah?". Dia mengeluh kecil. Tangan kanannya menarik tangan ku untuk mendekatinya.

"Saya... Saya puji awak kut".

"Huh?". Tak faham ni.

"Takkan terima kasih je...".

"Dahtu? Sofeah nak apa hm?". Dia usap kepala aku perlahan.

"Nak hug".

"Hug?".

Aku angguk.

"Come here". Dia menarik lagi badan aku agar lebih mendekatinya.

"Terima kasih Sofeah. Terima kasih untuk segala nya. Maafkan saya sebab tak pandai nak tunjuk yang saya sayangkan awak. Terima kasih juga sebab sudi tumpangkan anak saya, anak kita, dalam rahim awak. Sofeah wanita yang hebat. Saya sayang awak, Sofeah". Aku pun apa lagi...

Menangis lagi la.

Aku tak boleh dho kalau Shahmi jadi soft macam ni! Huwaaa! Comel giler kut!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top