11
Flashback
"Tak sangka dho Shahmi kerek introvert tu suka kau". Ayana menyiku-nyiku lengan ku.
"Main-main je kut. Malas aku layan dia. Aku kan sukakan Alif". Tersengih-sengih aku bila sebut nama si kekasih hati belum official tu.
Ayana dekat sebelah pun dah naik menyampah. Sempat dia jeling aku. Ceh!
"Aku? Suka perempuan bodoh tu?".
"Mana lah tahu kan?".
"Eh agak-agak la. Dia tu dah la bodoh, hodoh pulak tu".
Suara dan gelak tawa tu datangnya daripada arah vending machine yang ada di hujung lobi itu. Dan aku tahu itu suara siapa...
Ayana dan aku memandang wajah antara satu sama lain.
"Dahtu kenapa kau layan dia?".
"Main-main HAHAHAHAHA".
"Tapi kau ada dengar kan yang Shahmi suka dia? Tak jealous ke? Nanti silap haribulan kau dah takde peminat".
"Tak kisah aku. Shahmi tu pun satu, buta HAHAHAHAHA".
Makin lama, gelak tawa tu makin menyakitkan hati aku. Tapi aku berlagak okay je.
Aku berjalan menghampiri vending machine itu untuk membeli setin air minuman sejuk. Ayana aku tinggalkan terpinga-pinga tidak jauh daripada situ.
"Eh, Ayesha?". Terkejut beruk Alif bila nampak aku duk tekan-tekan butang di vending machine itu.
"Hm?".
"Petang ni teman aku training bola nak?". Dasar talam 18 muka.
"Lah kenapa ajak aku? Kau tak tahu ke?".
"Tahu apa?". Alif kepelikan.
"Aku dah ada boyfriend la".
"Shahmi?".
"Yup. Shahmi".
"Bukan kau suka aku ke?". Alif bertanya lagi.
"Past is past".
Dan aku berjalan menjauh daripada kawasan itu.
Sorry Shahmi. Terpaksa guna nama awak.
🦋
"Nak apa Ayana? Aku dah cakap kan aku nak duduk sorang-sorang kejap". Aku berkata sebaik sahaja mendengar ada tapak kaki berhenti tepat di belakang aku.
"Nah". Eh? Ni bukan suara Ayana. Ini...
"Kau nak apa?".
"Saya nampak awak menangis tadi, Sofeah".
"Buruk kan?". Aku gelak kecil sambil bertanya.
"Iya". Apa jenis manusia la kutuk crush dia depan-depan.
"Nah. Ambil lah". Dia menghulurkan aku sebungkus roti.
"A--".
"Sofeah tak suka roti perisa jagung. Ya, saya tahu. Dan ini bukan perisa jagung. Jadi, ambil lah". Jarang betul dapat dengan suara emas si Shahmi ni.
Aku sambut pemberian dia.
"Mana tahu?".
"Rahsia".
Senyap 1 saat,
2 saat,
3 saat...
"Dah padam ke gambar dan video aku?".
Shahmi angguk sekali.
"Kenapa kau suka aku? Ke kau main-main je? Entah-entah kau main-main je kan? Macam Alif". Aku menunduk. Sakit hati mengingatkan kembali jantan itu.
"Kenapa Sofeah mesti marahkan saya juga kalau Sofeah marahkan orang lain?".
"Tak marah. Aku cakap je. Cepat la jawab! Kenapa kau suka aku?".
Dia angkat bahu.
"Aku tak suka kau pun".
"Tahu".
Diam lagi buat seketika...
"Sofeah makan la. Saya pergi dulu. Jangan nangis lagi, hodoh".
Sejak daripada tu, Sofeah Ayesha dan Shahmi Haqiem sudah mula berteman baik. Dia kawan baik aku yang pertama sepanjang aku bersekolah di sini.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top