Θαλασσινα? Θαλασσινα!

"Σσσσς ηρεμησε....". Παλι η ιδια φωνη, παλι το ιδιο φρικιαστικο γελακι στο τελος της προτασης, παλι η ιδια καταληξη. Σηκωνομαι και τριβω τα ματια μου. Μηχανικα κοιταζω την οθονη του κινητου μου για να επαναθυμθσω στον εαυτο μου μερα, ωρα, ετος κλπ.

"Χμ...Κυριακη..." μουρμουριζω μεσα στα σκεπασματα μου γελωντας, οταν ακουγεται ο χαρακτηριστικος ηχος ειδοποιησης του κινητου μου. Παραξενεμενη κοιταζω την οθονη και...βλεπω μια υπενθυμιση. "Σημερα στις 22:00 ραντεβου με Αρη".... Μισο....ΤΙ?!

Κοιταζω ξανα και ξανα την οθονη του κινητου μου μη προσπαθωνταςνα πιστεψω αυτο που βλεπω. Το ειχα ξεχασει εντελως! Πωω μπραβο Ευα ωραια τα καταφερες... Σηκωνομαι και πηγαινω προς τη κουζινα. Ειναι γνωστο πως δεν μπορω να σκεφτω λογικα....ιδιος οταν δεν εχω φαει!

Καθομαι να διαβασω, γιατι μην ξεχνιομαστε εχουμε και μια σχολη να βγαλουμε. Οχι, δεν ειμαι "φυτο" αλλα κατι τετοια τα περνω στα σοβαρα. Θα τελειωσω την εργασια που εχω για αυριο και θα ετοιμαστω. Φτιαχνω ενα μικρο προσχεδιο στο μυαλο μου για να παραμεινω οργανωμενη και συγκεντρωμενη...μα ποιον κοροιδευω, αυτο δε προκειται να γινει. Κοιταζω να ελενξω την ωρα...20:30...ΤΙ?! Ξεχαστηκα εντελως με το διαβασμα, καλα οκ μπορει να με πηρε και λιγο ο υπνος καπου στους απειρους αριθμους, αλλα το θεμα ειναι πως εχω αργησει!

Σηκωνομαι και τρεχω προς τη ντουλαπα. Λοιπον...εχουμε και λεμε. Λεω στον εαυτο μου κοιταζοντας το περιεχομενο του ανοιχτου μου παραδεισου...ναι, την αγαπω...Γη καλει Ευα...Ωραια, πρωτον θελουμε κατι οχι πολυ προκλητικο (γελαω με αυτη μου τη σκεψη μιας και δεν εχω και πολλα τετοια ρουχα), δευτερον κατι σκουροχρωμο, τριτον κατι μακρυ γιατι εξω κανει πραγματικα παγωνια. Ο καιρος στην Ελλαδα ειναι σαν μια καλοστημενη ταινια...δεν ξερεις απο που θα σου'ρθει!

Ξεφυσαω, μουτρωνω, βριζω, αλλα και παλι δεν βρισκω κατι να βαλ...Ναι! Φυσικα, μα πως το ειχα ξεχασει?! Ωω το αγαπω αυτο το φορεμα! Ειναι τοσο...γλυκο και ρομαντικο. Απο κατω μαυρο σταρακι (γιατι δεν μου πολυαρεσουν τα ψιλοτακουνα), κοκκινο ματ κραγιον, ελαχιστο eyeliner και μασκαρα...δεν πιστευω οτι χρειαζονται πολλα πολλα. Τα μαλλια μου κατω (οπως παντα). Κοιταζομαι στο καθρεπτη και αφου μου αρεσει το αποτελεσμα, αρπαζω μια μαυρη τσαντα με αλυσιδα και το κινητο μου, καθως επισης και τα ακουστικα-ψηρες μου. Δεν θα εβγαινα ποτε απτο σπιτι διχως αυτα...

Εκεινη τη στιγμη χτυπαει το κουδουνι της πορτας. (Ναι του ειχα δωσει τη διευθυνση)...τρεχω να ανοιξω τη πορτα, αφου πρωτα σπιναρω αποτομα για μια τελευταια ματια στον ολοσωμο καθρεφτη μου, ανακατευω λιγο τα μαλλια μου, ετοιμαζω το πιο πλατυ και γλυκο χαμογελο μου και...

Αρης pov

Ανοιγει η πορτα και...ναι, καθομαι και τη χαζευω σαν χαζος. Πρεπει να το καταλαβε μιας και ειχε ζωγραφιστει ενα τεραστιο χαμογελο στο προσωπο της...Φορουσε να καρο κοκκινο-μαυρο φορεμα με...σταρακια! Οταν το βλεμμα μου επεσε πανω τους δεν κρατηθηκα και γελασα. Με κοιτουσε με βλεμμα αποριας, "τιποτα τιποτα, παμε?" Της απανταω βιαστικα και με ακολουθει, αφου πρωτα κλειδωνει...

Ευας pov

Ηταν τοσο ωραια ντυμενος! Φοτουσε ενα λιλα πουκαμισο και ενα σκουρο τζιν ελαχιστα σχισμενο, μαζι με μαυρα σταρακια. Μπραβο Ευα εχεις εξαιρετο γουστο, αχ ευχαριστω ευχαριστω και εσυ δεν πας πισω....Μισο...τι κανω? Ταρακουναω λιγο το κεφαλι μου και τον ακολουθω μεχρι που...τον βλεπω να στεκεται μπροστα απο ενα μαυρο γυαλιστερο αμαξι, τα χερια του ειναι στις τσεπες και η πορτα του συνοδηγου ανοιχτη...αυτο δεν το περιμενα. Γελαει...

Ευα: Τι?
Αρης: Κοιτας σαν να μην εχεις ξαναδει αυτοκινητο.
Ευα: Η αληθεια ειναι πως δεν περιμενα να παμε με...αμαξι. Δεν ηξερς καν οτι εχεις!
Αρης: Χαχαχα...ξερεις η δουλεια του dj ειναι ικανοποιητικη...Και εξαλλου τι περινενες? Να σε παω με ταξι?

Λεει κανει νοημα με το χερι του να περασω μεσα...Η αληθεια ειναι πως περιμενα ταξι...γελαω, μου κλεινει το ματι και μετα κλεινει τη δικη μου πορτα και κανει το κυκλο του αυτοκινητου για να κατσει στη δικια του...

Αρης pov

Σκεφτηκα να την παω για φαγητο. Και τι καλυτερο απο τα "λαδαδικα" στο κεντρο της Θεσσαλονικης! Οταν φτανουμε, μετα απο πολυ ωρα ψαξιμο για να παρκαρουμε...ωπα, γιατι το ειπα σε πληθυντικο?? Τελος παντων, μετα απο αρκετη ωρα επιτελους εσβησα τη μηχανη και κατεβηκαμε. Μπορω να πω πως εχει αρχισει να φυσαει, γιαυτο αυξησα το βημα μου για να μπουμε γρηγορα και να καθησουμε μεσα. Βρισκω το αγαπημενο μου εστιατορειο με θαλασσινα και χαμογελαω μιας και εχω πολυ ομορφες αναμνησεις με την οικογενεια μου απο αυτο το μερος...
Βγαινω απο τις σκεψεις μου λιγα βηματα πριν μπουμε μεσα, οταν δεν νιωθω πλεον τη παρουσια της Ευας στο πλαι μου. Γυρναω και τη βλεπω που στεκονταν ακινητη λιγο πιο πισω.

Ευα: Αρη...ειναι...δεν θελω να σε βαλω σε...εξοδα.
Αρης: (Την βλεπω που εχει κοκκινησει και τη πλισιαζω την πιανω απο το χερι, κατι που φανηκε να την ξαφνιαζει,)
Αρης: Ευακι μου, για εμενα αυτο δεν ειναι θεμα, αρα μην αφηνεις κατι τοσο επιφανειακο να επηρεασει τη βραδια μας... (λεω με το ρομαντικο μου υφακι)
Ευα: (ξεφυσαει) Ενταξει λοιπον...οπως θες.

Λεει, και κλεινει τη προταση με ενα ζεστο χαμογελο και της ανταποδιδω. Την τραβαω απο το χερι και κατευθεινομαστε μεσα στο μαγαζι. Μοιαζει με νησιωτικο σπιτακι, λευκοι, πετρινοι τοιχοι και ξυλινο πατωμα. Λευκες ξυλινες καρεκλες και ασορτι τραπεζακια με καρο τραπεζομαντηλα. Με το που μπαινουμε στο μαγαζι ακουω καποιον να φωναζει το ονομα μου, γυρναω και τον αγκαλιαζω με ενα πλατυ χαμογελο.

Αρης: Κυρ Θαναση, πως ειστε?

ΚυρΘ: Ααα το που μας ηρθες αγορι μου πολυ καλυτερα! Πως εισαι? Καιρο εχουμε να σου δουμε?

Αρης: Δεν ηρθα μονος, (του εκανα νοημα προς την Ευα)

ΚυρΘ: Αιιμ τα παιδια μου, αντε κολη κοπελιτσα φαινεται..!

Αρης: Και ομορφη!

ΚυρΘ: Προ παντως αυτο!!

Γελουσαμε και οι δυο, τοση ωρα η Ευα εκοβε βολτες μεσα στο μαγαζι και παρατηρουσε τους πινακες και τα λουλουδια που ηταν τοποθετημενα μεσα σε ομορφες ζωγραφιστες πηλινες γλαστρες. "Ευα!" Ερχεται προς το μερος μου και δινει το χερι της για χειραψια με τον Κυρ Θαναση.

ΚυρΘ: Λοιπον παιδια μου, οριστε το τραπεζι σας...τι θα θελατε? (λεει και βγαζει ενα μικρο μπλοκακι και αρχιζει και σημειωνει με ενα μολυβι)

Αρης: (αφου περιεργαστηκα λιγο το καταλογο, πιο πολυ για μοστρα προς την Ευα, διχως να ρωτησω τη γνωμη της ξεκιναω να δινω τη παραγγελια μας) Μια μεριδα γαυρο, πατατες, μυδια σαγανακι, καλαμαρακια, χταποδακι εννοειται...

ΚυρΘ: Απο σαλατες?

Αρης: Ε, μια χωριατικη να πουμε? (κοιταζω την Ευα που με κοιτουσε με το στομα ανοιχτο)

ΚυρΘ: Και για να πιειτε κατι?

Αρης: Το αφηνω πανω σου! (λεω και του κλεινω το ματι)

ΚυρΘ: Ερχονται αμεσως!

Γυρναω προς την Ευα...ακομα με κοιταζει με το στομα ανοιχτο, γελαω με αυτην της την εκφραση.

Αρης: Τι?

Ευα: Αρη...για ποιον τα παραγγειλες ολα αυτα?

Αρη: Για εμας φυσικα.

Ευα: Μα...Αρη...ειναι πολλα...και, ακριβα! Πολυ ακριβα θα ελεγα. (καθως κοιτουσε τον τιμοκαταλογο).

Αρης: (της χαμηλωνω τον τιμοκαταλογο) Ξερεις...το εννουσα αυτο που ειπα προηγουμενως. Τα χρηματα ειναι το τελευταιο που με ενδιαφερει, εξαλλου...

Ευα: Εξαλλου τι?

Αρης: τιποτα, τιποτα..δεν χρειαζεται να τα πουμε τωρα αυτα..

Αληθεια ειναι...δεν θελω να εχω πολλες σχεσεις με τον πατερα μου, ουτε τα λεφτα του. Ναι, ενταξει εχει τις επιχειρησεις του, τα ακινητα του, ωστοσο ποτε δεν δεχτηκα τιποτα απο αυτον. Παντα πιστευε πως η μουσικη ειναι κατι το δευτερευον, δεν ειναι κατι σημαντικο, δεν ειναι επαγγελμα και σιγουρα οχι καποιο σημαντικο προσον για τη ζωη του ανθρωπου...Εγω ζω για τη μουσικη, ζω για τον τροπο που με κανει να αισθανομαι, να χτυπαει η καρδια μου...να ανασαινω...

Ευας pov

Κατι τον ανησυχουσε, φαινονταν απο χιλιομετρα μακρια. Το βλεμμα του ηταν χαμενο και φαινονταν απο τη λαμψη και το χρωμα που πηραν τα ματια του, πως αυτο που σκεφτονταν δεν τον χαροποιουσε ιδιαιτερα...Του επιασα το χερι και σαν να ξυπνησε μου χαμογελασε, εκεινη τη στιγμη ηρθε και το φαγητο..!

Ολα φαινονται τοσο υπεροχο, η αληθεια ειναι πως αρχισα να τα κατασπαραζω. Που και που σταματουσα για να μη πνιγω απ'τα γελια...Η βραδια περασε γρηγορα και πολυ ομορφα μπορω να πω...Ηπιαμε κοκκινο κρασι, που το λατρεψα! Αν και ο Αρης μου το απαγορευσε μετα απο λιγο γιατι ειχε ηδη αρχισει να με χτυπαει στο κεφαλι και ψιλοζαλιζομουνα...

Μετα τον μικρο μας καυγα για το ποιος θα πληρωσει το λογαριασμο και οπως καταλαβαινετε δεν με αφησε να πληρωσω τιποτα, μπηκαμε στο αυτοκινητο του με προορισμο το σπιτι μου (ναι ακομα μενω με τους γονεις μου καθως εχουν μεινει καποια πραγματα να κανονισουμε πριν μετακομισουμε στο δικο μας)

Οταν φτασαμε στο σπιτι με αποχαιρετησε με ενα γλυκο χαμογελο και πηγα να του ανταποδωσω οταν ειδα οτι κατι κοιταξε στο κινητο του και τα χαρακτηριστικα του προσωπου του σκληριναν. Με καληνυχτισε ψυχρα και εφυγε...Εγω εχω μεινει στην εξωπορτα να τον κοιταζω να φευγει...ναι, ειμαι εκνευρισμενη μαζι του...τι ηταν αυτο? Ωστοσο ειμαι πολυ κουρασμενη για να ασχοληθω....

Γεια σαςς!! Χιιιλια συγνωμη, δεν θα ξανασυμβει αργησα πολυ να ανεβασω.

*Πολλα μυστικα βρε παιδι μου...
~Πως θα τα χειριστει η Ευα?
•Στη πικ το φορεμα της Ευας.

Μην ξεχνατε σχολια, αστερακια και follow

Love ya