"Δεν ειμαι μονο αυτο...."

      Το επομενο πρωι...

Ξυπναω, τεντωνομαι και ακουω ενα ¨Αουτς¨, ¨σορρυ Ιωαννα¨ απανταω. Νιωθω το κεφαλι μου βαρυ σαν καρπουζι. Πρεπει να κανω επειγοντως μπανιο. Καλημεριζω την Ιωαννα παιρνω τα ρουχα μου, ξεντυνομαι και ανοιγω το νερο.

Οταν βγηκα απ'το μπανιο πηρα κατευθειαν τηλεφωνο τη μαμα μου, ηθελα να την ενημερωσω για χθες και να της επαληθευσω οτι ειμαι καλα. Καθως αφηνω το τηλεφωνο πανω στο τραπεζι ακουγεται ο χαρακτηριστικος ηχος του μηνυματος. Περιεργη το τσεκαρω. Ο αριθμος, μου ηταν τελειως αγνωστος ¨Περιεργο...μαλλον λαθος θα ειναι¨σκεφτηκα. Οταν τελικα το ανοιγω καταλαβαινω πως το πρωινο μου δεν θα ξεκινουσε τοσο καλα οσο το περιμενα....

  ¨Λοιπον...Σημερα να σας περιμενω την ιδια ωρα με χθες?¨ -Αρης

Τα νευρα μου! Μα καλα! (ξαναλεω) Ποιος νομιζει πως ειναι?! Και που στο καλο  βρηκε τον αριθμο του τηλεφ....για μισο...

Ευα: Ιωαννααα πεθανες!

Ιωαννα: Τι?! Τι εκανα παλι?!!!

Ευα: Εισαι νεκρη ηδη!

Ιωαννα: Θα μου πεις κοπελ...

Ευα: Για ποιο λογο του εδωσες το τηλεφωνο μου?

Ιωαννα: Ααααα γιαυτο ειναι? Ουφ καλε και τρομαξα.

Ευα: Ναι, γιαυτο ειναι. Λεγε τωρα, εξηγησου!

Ιωαννα: Για να σε παρει, οπως μαλλον και εκανε ...(λεει με το ναζιαρικο υφακι της)

Ευα: Μα..μααα

Ιωαννα: Ασε τα μα και τα μα... Μα τι νομιζες? Οταν ειπα οτι σου πηρα δωρο γενεθλιων εννοουσα ολοκληρωμενο!

Ευα: Τρεχα...

Ιωαννα: Τι?

Ξεκινησα να τη κυνηγαω μες στο σπιτι με μαξιλαρια, κουβερτες, λουτρινα, τηλεκοντρολ, καποια στιγμη ενα απο αυτα τη πετυχε στο κεφαλι, αρα σταματησαμε για να βαλουμε παγο και να παρουμε ανασες απ'τα γελια....

Ευα: Ρε Ιωαννα γαμωτο...δεν επρεπε να του το δωσεις..

Ιωαννα: Πω ρε εσυ, ξεκολλα! Αφου καταβαθος σου αρεσει...(λεει παλι με ναζιαρικο υφακι)

Ευα: Οχι. (Της απανταω κοφτα)

Ιωαννα: "Σου αρεσει σου αρεσει" (λεει τραγουδιστα και της πεταω αλλο ενα μαξιλαρι.)

       Σημερα (κυριακη) αποφασισα να κατσω μεσα. Πρεπει να διαβασω...Ουφ, πολυ ανχως, πολυ πιεση, πολυ, πολυ.... Τις σκεψεις μου διακοπτει για αλλη μια φορα ο ηχος του κινητου μου...

"Θα ερθετε....ετσι?"
-Αρης

Ωωωω τα νευρα μου!!! Αυτο το παιδι και αυτη η υπερβολικη του αυτοπεποιθηση για ολα! Αγκκκκ....Παιρνω μια βαθια ανασα και του απανταω..

"Λυπαμαι...εχω διαβασμα... Ετσι κι αλλιως δεν μας χρειαζεσαι εμας, εχεις ολοοοκληρη ουρα και ενα σωρο κοσμο που περιμενουν να δουν εσενα...ΜΟΝΟ εσενα!"
-Ευα

      Χτυπημα κατω απ'τη μεση, σκεφτηκα. Το να χρησιμοποιεις τα λογια καποιου εναντιον του ειναι πολυ κακο και μοχθηρο...ακομα και για εμενα! Μπραβο Ευ...

"Ναι...ομως κανενας απο αυτους δεν εισαι εσυ...."
-Αρης

Whaaaat??? Τι ηταν αυτο μολις?! Ξαναπαιρνω βαθια ανασα και κλεινω το τηλεφωνο. Ουφ, τουλαχιστον για λιγο θα ηρεμησω και θα μπορεσω να συγκεντρωθω, σκεφτομαι...

  1 Εβδομαδα αργοτερα...

      Νιωθω σαν πτωμα, οπως και αν δηλαδη νιωθουν. Ειμαι κλεισμενη στο δωματιο και βγαινω μοναχα για φαγητο και μπανιο. Το τηλεφωνο εχει πιασει ιστους. Το ιδιο και η ντουλαπα, οπως και η τηλεοραση...Αποφασιζω να κανω ενα διαλειμμα. Κλεινω το βιβλιο και ψαχνω το κινητο μου. Οταν το ανοιγω βλεπω ενα σωρο μηνυματα απο την Ιωαννα, τη ξαδερφη μου, ειδοποιησεις facebook, twitter κλπ. Τα αγνοω και παιρνω τηλεφωνο την Ιωαννα...

Ιωαννα: Α μπα! Μας θυμιθηκες?

Ευα: Σορρυ ρε κοριτσι..απλα ..

Ιωαννα: Ξερω, ξερω, πιεζεσαι πολυ, το καταλαβαινω...

Ευα: Ευχαρ.. 

Ιωαννα: Ωστοσο...

Ευα: (βγαζω ενα αναφωνημα αγανακτησης)

Ιωαννα: Σημερα θα σε βγαλω...παμε Listen...

Ευα: Τι?! Ε? Οχι οχι οχι...οπου θες οχι ομως εκει!

Ιωαννα: Ε! Δεν ακουω λεξη! Με εχεις στη ψυχρα μια εβδομαδα τωρα...

Ευα: Ωωωχ...καλαα...

Ιωαννα: Αυτο ειναι το κοριτσι μου. See you at 9.

    Μου λεει και μου το κλεινει και εγω μενω να χτυπαω τα παπλωματα.."Και τωρα τι στο καλο θα βαλω παλι?" σκεφτομαι...αποφασιζω να βαλω μια ψιλομεση μαυρη μπλουζα, με μια ασπρομαυρη τιραντε ριγε απο μεσα, τις μαυρες αλλα οχι πολυ ψηλες γοβες μου και το εντονο μπορντο κραγιον μου...αχ ποσο το αγαπω αυτο το χρωμα...

    9 ακριβως, η Ιωαννα περιμενε στην εισοδο της οικοδομης μου μεσα σε ενα ταξι. Την φιλαω σταυρωτα και μπαινω μεσα. Οταν φτανουμε η ουρα για την εισοδο στο κλαμπ ηταν οπως παντα ατελειωτη. Η Ιωαννα ομως με τα...κολπα της, μας εβαλε κατευθειαν μεσα. Οταν μπηκαμε, ο χωρος μου φανηκε ασφικτικα γεματος. Παρολα αυτα, αναισθητα, το βλεμμα μου επεσε στην αδεια σκηνη...μα τι κανω σκεφτομαι...ταρακουναω το κεφαλι μου και πηγαινω στο μπαρ να χαιρετησω τον Μιλτο.

    Η ωρα περναει πολυ ευχαριστα, γελαμε, συζηταμε, ωστοσο, πες λιγο ο κοσμος, πες λιγο η ζεστη, πες λιγο τα καναδυο ποτηρακια που ηπια, μου εφεραν ζαλαδα... Βγαινω εξω να παρω αερα. Το ..."εξω" ειναι ενα ειδος προβλητας που κοιταζει ολη τη θαλασσα. Ενα τοσο ομορφο μερος και ειμαι μονη, σκεφτομαι. Καθομαι στην ακρη της ξυλινης προβλητας. Ο ηχος των ηρεμων καλοκαιρινων κυματων με ηρεμει. Σε συνδιασμο με το γλυκο αερακι που μου χαιδευει τα μαλλια...κλεινω τα ματια και νιωθω σαν καποιος να φανερωσε τις σκεψεις μου εκεινη τη στιγμη...

"Ειναι τοσο ερωτευσιμη αυτη η πολη"

Γυρναω να δω απο που ηρθε αυτη η φωνη, αν και ηδη ηξερα,... Καθεται διπλα μου, δεν με κοιταζει και ουτε εγω δειχνω σημαδια εκπληξης...

Ευα:Ναι...ειναι..(σχεδον ψιθυρισα)

Για κανα 5λεπτο υπηρχε απολυτη σιωπη. Μοναχα οι δυο μας να κοιταμε ασκοπα τα κυματα περιμενοντας τον αλλον να ξεκινησει συζητηση...

Αρης: Νομιζα δεν θα ξαναρθεις

Ευα: Ααα οχι...δεν θα ξεμπερδεψετε τοσο ευκολα απο μενα. (Μας ξεφευγει και τους δυο ενα γελακι).

   Σηκωνεται, ταιριαζει το τζιν του και φευγει...φευγει?! Τι? Αυτο ηταν?! Μια κουβεντα μια συζητηση...κατι!

Ευα: Ναι...δεν το περιμενα (μουρμουρισα ειρωνικα στον εαυτο μου)

Αρης: (γυρναει αποτομα) ποιο?

Ευα: Τιποτα, τιποτα?

Αρης: (ερχεται προς το μερος μου και εγω σηκωνομαι για να μιλησουμε στα ισια) Ποιο?! (Η φωνη του ειναι βαθια και...σοβαρη και τα ματια του παιρνουν παλι εκεινη τη σκουρη γκρι αποχρωση..)

Ευα: Πως...πως το κανεις αυτο?

Αρης: Ποιο γαμωτο?

Ευα: Αυτο. Απο τη μια να καθομαστε να μιλαμε και απο την αλλη να φευγεις διχως να πεις κουβεντα!

Αρης: Λογαριασμο θα σου δωσω?

Ευα: (να το παλι... ξαναδαγκωνω το μαγουλο μου) κοιτα...αστο οκ...ξεχνα το...απλα πιστευα...

Αρης: Τι?

Ευα: Πιστευα πως δεν εισαι σαν ολους τους...αλλους

Αρης: Δηλαδη? (Ρωταει σηκωνοντας το ενα φρυδι και εχοντας τα χερια στη μεση του)

Ευα: Δηλαδη...να εισαι το χαζοχαρουμενο πανω στη σκηνη, που παιζει με τα κουμπια μπροστα του και ταυτοχρονα χασκογελαει με τα κοριτσακια...

Αρης: Ε και λοιπον...δεν ειμαι ετσι!

Ευα: Κι ομως εισαι...(του λεω με ηρεμη φωνη και τον σκουνταω στον ωμο καθως παω να τον προσπερασω, ομως γυρναω αποτομα γιατι με τραβαει απτο καρπο)

Αρης: Δεν ειμαι μονο αυτο...(σχεδον ψιθυριζει και η φωνη του ακουγεται τοσο βελουδι..σκασε Ευα!)Ελα αυριο. Το ξημερωμα. Στις 6. Εδω. Ντυσου αθλητικα. Θα σου αποδειξω οτι κανεις λαθος...

   Μου φωναζει απο μακρια καθως μπαινει τρεχοντας στο κλαμπ για να ξεκινησει τη βαρδια του...Τι εννοουσε? Και...ποιος του ειπε οτι μπορω να περιμενω ως αυριο? Δεν ξερει οτι ειμαι ενα τρελα ανυπομονο ατομο?? Ε λοιπον, σε λιγο καιρο θα το μαθει...Στεκομαι ακομα στη προβλητα, ο αερας φυσαει τα μαλλια μου κα