24.04. 2019

hani sen merdivenlerde oturup telefonunda araba yarışı oyunu oynuyordun ya sessizce.

Micheal Jackson tarzı beyaz çoraplarımla karşından geçerken M.J dansı yaptım ya arkaya adımlar atarak. gerçi çok sakat bir danstı. M.J yaparken havalı oluyordu ama ben yaptığımda eminim yumurtasını arayan tavuk gibi görünüyordum.

kafanı pür dikkat konsantre olduğun oyundan kaldırıp bana baktın.

ve bana gülümsedin.

böyle alaycı bir gülüş değildi hem de. samimiydi.

işte o an anladım bir şeylerin ters gittiğini. merdivenlerde oturup sakince oyun oynarken hangi akla hizmet karşında öyle çılgınca bir şey yapmıştım bilmiyorum ama tam da o an anlamıştım.

artık ağlamak istemediğimi, kendime acı çektirmekten sıkıldığımı ve hep depresif olmayı istemediğimi fark ettim. saçlarımı yıkamak, sokaklarda dans etmek ve daha çok gülmek istediğimi anladım.

en sevdiğim tişörtümü bundan sonra daha sık giyeceğimi biliyordum. daha çok şakalaşıp, daha çok kendime güveneceğimi biliyordum.

o an anlamıştım.

çünkü sen, bana samimiyetle gülümsemiştin.