delirmiştim

ciddi olmak gibi bir kaygım vardı mahpus olmuştum bütün herkeslerce,

kimse haberdar olmamalıydı,

şenlendiğimde nasıl yeşerdiğimden.

gülmezdim,gülmezdik

nihayetinde lanetlenmiştik.

bütün mevcudiyetimi yastığıma kusardım

boğazlar içinde iyimser bir yanılgı bırakırdım.

develer su taşırdı da hörgüclerinde,

ben Baba'ma bir bardak su vermeyi yük sayardım kabaran omuzlarıma.

mahpus olmuştum,

kuyudaydım.

karlar yağdı da çöllere

bir kervan geçipte kurtaramadı beni o kuyudan

zaten ben Yusuf'ta değildim.

bahtımda çiçekler açmaz,

uçurtmalar uçmaz,

gökkuşağı da hep vaktinden önce solar,

sular hep ben arınmaya muhtaç iken kurur.

dudaklarına şahit oldum vakit bu zamandan değildi,

el ele verip kuyular boğduk ömrümüzce,

gemiler yürüttü avuç içlerimde,

çiçekler filizlendirdim avuç içlerinde.

ak gömlekler giydik yakamızda kırmızı güllerle,

sabahlar içinde pencereler araladık,

ufku mahçup edip uzaklığından

yakınlığımızı kuvvet bildik.

|muhaliF