'nehirler boyunca çağlardı sevinç
bilmezden evvel kapkara geceyi.

gündüzler yüreğini öperdi
soğuk dudakları sîretine temas ettiğinde ürperirdi.

ve saklanmak isterdi
gecenin karanlığında.
son yıldız sönüvermeden önce.


yok olmayı yeğlerdi gayesiz bir var olmaktansa.

dağların eteklerinde umudu arardı
toprakla bezenirdi tırnaklarının yuvası
derin derin içine çekerdi toprağın kokusunu.

dirilmek var derdi
dirilmek ve bu toprakta
yeniden yeşermek var.

en az kahrolası tütün kadar
uğruna ölümü göze alacak kadar
mukaddesti toprak.

fikrimce derdi,
fikrimce toprak ölmüş annem'i üşütmez.

|muhaliF