Nie chowaj się już w ciemni swej duszy
Nie czekaj już na noc
Ukaż swój wewnętrzny mrok
Rozwiń swoje krucze skrzydła

Wzbij się, wybij się
Poleć na swoich kruczych skrzydłach
Niech twe czarne pióra zasłonią niebo
Wywołaj wieczną noc,
Posiądź wielką moc

Niech twa dusza wyróżnia się wśród cieni
Niech lśni najcenniejszym odcieniem czerni
Nie pozwól aby zaplątała się wśród cierni
Niech wyrwie się z oplatającego ją światła

Wzbij się, wybij się
Poleć na swoich kruczych skrzydłach
Niech twe czarne pióra zasłonią niebo
Wywołaj wieczną noc,
Posiądź wielką moc

Zamocz czarne pióro w atramencie
Zatrać się w światła lamencie
Patrz niewzruszony, jak zabiją dzwony
Podpisz piórem oświadczenie,
Że światło pożarły ciebie

Wzbij się, wybij się
Poleć na swoich kruczych skrzydłach
Niech twe czarne pióra zasłonią niebo
Wywołaj wieczną noc,
Posiądź wielką moc

Pozwól im lamentować
Pozwól im żałować
Ciesz się z zamętu
Patrz na przerażenie, jakie wywołują twe cienie