Dan nu een recensie voor de Muzikale verbinding van Descor1995.

Ik heb het boek niet volledig gelezen, maar denk dat ik genoeg heb gelezen om er in ieder geval wat zinnigs over te kunnen zeg. De reden dat ik ben afgehaakt voornamelijk omdat het onderwerp mij niet echt aanspreekt en de spanning en drama een beetje miste.

Ik denk dat dit echt een leuk boek is voor mensen die houden van bands, en dan met name metal of rock en dan tegelijkertijd interesse hebben in formele volwassen zaken. Dit moet ik wellicht verder nog even toelichten.

Het verhaal gaat namelijk over een meisje dat manager is van een band. Wat betekend dat ze een hoop moet regelen. Promotie, coaching, administratie, netwerken, juridische zaken, band ruzietjes en verslaving. Dat is waar dit boek vooral over in detail gaat, en het is wat dat betreft ook heel proces gericht geschreven.

Een ander probleem waar ik tegenaan liep is dat ik geen idee heb wat het doel van Despache (zo heet het meisje) nu is. Ze lijkt niet echt een diepe band met de leden te hebben, want meer dan praktisch kletsen doet ze niet. Kosten wat het kost rijk en beroemd worden met de band lijkt ook niet een van de doelen, want als iemands gedrag haar niet aanstaat dreigt ze ook al snel de handdoek in de ring te gooien alsof ze hier niet jaren naartoe gewerkt hebben. Niet dat de spanningen heel hoog oplopen, de dreigement worden namelijk al snel gemaakt. Wat misschien ook aangeeft dat de band met de leden niet heel sterk is.

Het is heel goed dat de je je verdiept in de bandgeschiedenis van Metallica en daar je inspiratie uit put. Ik weet niet hoeveel verstand je hebt van de onderwerpen die je aansnijdt, maar tenzij je zelf echt manager van een band geweest bent die te maken heeft gehad met een oplichtende zaal verhuurder denk ik dat het echt heel moeilijk zal zijn dit boek realistisch te schrijven. Ik zou zeggen, trek een bewaker eens aan zn hesje bij bijvoorbeeld de Bijenkorf, wat moet hij  doen als hij een dief signaleert? Bel een zalen of studio verhuur op, hoe gaat dat daar in zn werk? En bel eens met juristu of een ticketbureau ofzo, wie is er aansprakelijk voor de kosten als een concert geannuleerd wordt? Ik ben bang dat ik je wat dat betreft ook bij het realisme niet kan helpen oordelen.

En tegelijkertijd vraag ik mij af of er echt lezers zijn die daarop zitten te wachten... Is het niet makkelijker te schrijven over de pijn die Despache doormaakt als ze haar bandlid Johanna ziet lijden onder de druk? De wanhoop haar band bij elkaar te houden omdat ze dol is op wie ze zijn en in hen gelooft? Of hoe ze alles voor de roem en rijkdom vergooit om zich te beseffen dat ze goede vrienden is kwijtgeraakt en ook zij bezwijkt onder de druk? Hoe ze verliefd wordt op Nolyn die zijn hart heeft verloren aan de talentvolle Katharine die de band draagt terwijl ze haar niet kan uitstaan uit jaloezie maar de toekomst van de band verloren is zonder haar?

Misschien hou ik te veel van drama >.< Maar ik mis een beetje de hoofdlijn, misschien ben ik daarvoor niet ver genoeg in het verhaal, maar ik heb toch aardig ver gelezen. Het is een aaneenschakeling van brandjes die geblust worden en ik mis het doel waarnaar gewerkt wordt.

Je schrijfstijl is net als je plot heel zakelijk, waardoor ik sfeer mis. Ook lijkt iedereen een beetje op de zelfde manier te praten. Opzich goed dat je niet in stereotypen vervalt, maar toch is het fijn als iedere karakter bepaalde kenmerken heeft in zijn doen en laten, je doet het wel een beetje hoor, maar ik denk dat dit nog sterker kan. Wellicht speelt hierin ook mee dat dit een deel 2 is waardoor je misschien bang bent in herhaling te vallen door de kenmerken van karakters en hun relatie met andere uit te diepen.

Om even aan te haken op een veel voorkomende vorm van expressie in je boek. Namelijk opgetrokken wenkbrauwen en en rimpelige voorhoofden en zoals je weet mijn eigen voorhoofd,  vergelijkbaar met die van een jonge god voltooi ik hierbij jou wens voor een strenge Gordon Ramsay review