Hierbij een review voor PerenneMeraki

Ik ben extra hard voor haar alla Gordon Ramsey ^.^ 

Laat ik beginnen met het leggen van een baseline voor het interpreteren van deze recensie, dit was namelijk niet mijn favoriete genre. Waren het i.p.v. drugs bezweringen geweest en in plaats van het verkrachten van zijn vriendin het vermoorden van haar draak dan had je me wellicht helemaal wild gekregen. Bedenkingen of opmerkingen die ik heb kun wellicht met een korreltje zout nemen, want ik vermoed dat ik niet je doelgroep ben ^.^ 

Je wilde de harde waarheid, je krijgt de harde waarheid! No need to brace yourself! In de commentsectie heb je natuurlijk al een flinke indruk gekregen van wat ik er van vond. En in z'n algeheel vond ik 't echt heel prima!

Je schrijfstijl
Ik herinner me eerder een boek van jou gelezen te hebben over een wolf waarop geëxperimenteerd werd en een meisje dat een verslag voor school moest schrijven geloof ik. Het feit dat ik me überhaupt al de inhoud van een van de tig honderd boeken die ik op wattpad gelezen heb herinner zegt al heel wat. Het feit dat ik maar door bleef lezen ook al had ik enorme hoofpijn en moest ik echt niet naar mijn telefoon staren, en zeker niet terwijl we "gezellig" met z'n alle mijn moeders verjaardag vierde zegt nog meer. (over jou, niet over wat voor een sociale dochter ik ben)

Vond ik Judas een leuk karakter? Meh... Vond ik de verhaal elementen interessant? Niet mijn ding. En toch heb ik in een paar dagen tijd (voor mijn doen) de hoofdstukken er doorheen gejast. Je weet heel goed hoe je genoeg vragen achterlaat in de hoofden van de lezers, en verteld je verhaal op een tempo dat heel aangenaam is. Het verhaal loopt lekker, en soms hou je heel even pauze voor een mooi artistiek alineaatje dat echt prachtig tot zijn recht en helemaal aansluit bij de vibe van het verhaal. Zoals het is Disneyfilms is toegestaan om plots te gaan zingen, en James Bond dat bijvoorbeeld niet zou doen. Je geeft details die een functie hebben, ze maken het beeldend en zette sfeer en geven nooit het gevoel dat het verhaal onnodig word gerekt.

Ik heb het vermoeden dat jij ieder ruk plot zou kunnen pakken en het op zo'n manier zou kunnen schrijven dat ik er toch van geniet.

Je karakters
Een ex alcohol en drugs verslaafde kunstenaar die van het padje af raakt als die veroordeeld wordt voor een daad die die zich niet meer kan herinneren... Het is niet echt een origineel karakter of plot. Wat oké is. Een vrolijke, Fristy slurpende cartoonist was ook leuk geweest voor de verandering, maar had waarschijnlijk minder goed gewerkt voor plot. Maar goed, jou magie zit 'm echt in je schrijfstijl, dus ik vermoed dat je 't gewoon zou nailen.

Judas is in de stukken die ik gelezen heb ook echt het centerpiece. De enige die ik verder nog een beetje heb leren kennen is Ellen. Gewoon een coole, lieve, alternatieve chick. Niets op aan te merken, zowel positief al negatief.

Ondanks dat Judas vrij cliché is in de basis, is hij verder wel een interessant karakter. Ik mag m niet, hij heeft enorm veel zelfmedelijden, hij vind dat die eigenlijk dood zou moeten zijn, maar hij is te laf het te doen. Zet dan alles op alles om het leven dat je nog leeft iets toe te laten voegen aan de mensen waar je om geeft, betaal je schulden af, zeg maar... Maar hij is alleen bezig met piepen over zijn eigen innerlijke struggles. Ondertussen sluit die een vriendschap met het broertje van het meisjes wie hij vermoedelijk verkracht zou hebben. Wat nogal een egocentrische keuze is. Je heb haar leven al verziekt, verdwijn gewoon en ga niet in haar familierelaties zitten stoken. Ook denkt hij dat 't meisje hem mogelijk gebruikt had om een relatie te krijgen Steffen, wat mij nogal een onwaarschijnlijke gedachte lijkt als hij haar constant zo ophemelt in zijn hoofd en zich zo schuldig voelt over wat er gebeurd is. Noch heb ik hem zich ooit horen afvragen hoe zij er nu aan toe zou zijn. Hoe verschrikkelijk zij zich gevoeld moest hebben toen het gebeurde en wat voor impact dat op haar zou hebben voor de rest van haar leven. Al met al komt hij dus niet echt over alsof hij oprecht om haar gaf en zich oprecht schuldig voelt over wat gebeurd is.

Hij lijkt ook weinig te geven om andere mensen om hem heen. Zijn broer die hem onderdak bood verlaat hij zonder een bedankje, en ook Ellen die na een simpele snauw zijn bedje voor hem opmaakt, koffie voor m klaar zet en een hele tentoonstelling voor hem organiseert laat die zonder ook maar een woord te reppen in de steek. Hij dus wel gewoon precies zoals hij zichzelf omschrijft, een egocentrische lafaard, ongeacht of hij 't nou gedaan heeft of niet.

Stoort mij dat om verder te lezen? Hmm... Een beetje... Het haten van de protagonist is voor mij iets nieuws, wat misschien ook heel origineel kan uitpakken? Maar laat me hem dan echt haten, hij zit nu een beetje in de twilight zone. Ik zou kiezen, of het zelfmedelijden iets omlaag en wat meer een hands on mentaliteit om wat te doen aan wat voorgevallen is, of het zelfmedelijden en egoïsme omhoog en laat me toekijken hoe hij alles verwoest dat hij aanraakt.

Want naast dat die dus een egocentrische palindroom is lijkt iedereen heel vergevingsgezind naar hem toe. Vooral Jakob, ik weet niet wat hij precies allemaal van Judas weet. En ik heb het eerste deel niet gelezen dus ik weet niet of er mensen zijn die hem haten. Maar hij heeft vermoedelijk een meisje verkracht en ik ben nog niemand tegengekomen die hem haat. Z'n galerie loopt goed, er komen geen neven en nichten langs die de ruiten bekogelen met eieren. Er zijn geen papa's en mama's die de politie op hem af sturen als die bij de middelbare school een jongetje staat op te wachten. Piep wat je wil Judas, maar je mag in je handjes knijpen dat jij de enige lijkt te zijn die problemen met je heeft.

Ik weet dat ik Judas flink aangepakt heb... Don't take ik personal, het is natuurlijk een hele uitdaging iemand medelijden te laten krijgen met een drugsverslaafde verkrachter die nog zo geliefd is en er waarschijnlijk nog in zal slagen een succesvolle carrière op te bouwen als kunstenaar... Bovendien heb ik het verhaal niet vanaf het begin gelezen dus steeks alles misschien net iets anders in elkaar dan ik het opvat.

Jou talent
Oke, ik mag Judas niet en het is niet mijn genre... Maar jij zou me waarschijnlijk nog op het puntje van mijn stoel kunnen laten zitten bij het lezen van een verhaal over een wc-papier hamsteraar in quarantaine met zijn goudvis. Je schrijfstijl is gewoon ❤️❤️❤️

Ik ben zo kritisch geweest als ik kon, hopelijk heb je hier wat aan naast alle opmerkingen die ik geplaatst heb tijdens het boek zelf. En jij bedankt voor het aanbieden van je boek, wat het was weer een hele leuke ervaring!