{a/n:weeeell *κρυβεται πίσω από έναν τοιχο*.
Περιμένω την αγάπη σααας παρόλα αυτά με την υπόσχεση(λογικά) πως από το επόμενο θα φτιάξουν τα πράγματα χεχε.}

Yvaine

Βγαίνουμε από την θάλασσα με εμένα να έχω τυλιγμένα τα πόδια μου γύρω από την μέση του Thunder και να μην έχουμε σπάσει ούτε λεπτό από το φιλί μας.Τα δάχτυλα μου είναι μπλεγμένα στα μαλλιά του και τα τραβάνε ελαφρά.

Τα χέρια του Thunder βρίσκονται στους γοφούς μου για να με στηρίζουν καλύτερα πάνω του.Απομακρυνομαι λίγο από το φιλί μας και μένω να τον κοιτάζω,βαριανασαινοντας.
Πέφτω στην αγκαλιά του και τυλιγω τα χέρια μου γύρω από την γυμνασμένη του πλάτη.Με κάνει να αισθάνομαι τοσο έντονα συναισθήματα που δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά μέχρι στιγμής.Εκεινος ανταποδίδει και μετά από λίγο με αφήνει μαλακα πάνω στην άμμο και ανεβαίνει από πάνω μου.

Ξεκινάει έναν ακόμη γύρω φιλιών και το δάχτυλο του πλησιάζει το φερμουάρ της στολής του σερφ το οποίο κατεβάζει αργά στέλνοντας κύματα ηλεκτρισμού στο σώμα μου.Μενω με το μαγιό μου και o Thunder ξεκινά να φιλάει κάθε ακάλυπτο σημείο του σώματος μου.Λιγο μετά πλησιάζει ξανά το πρόσωπο μου και μου χαμογελάει απαλά,ενώ ακουμπάει το σαγόνι του πάνω στο στέρνο μου.

«Ελπίζω αυτή την φορά να μην κανείς εμετό γιατί θα έρθει πάνω μου.»,ειρωνεύεται και γελάω.
Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ένα μαύρο Audi να μπαίνει μέσα στην παραλία.Στην αρχή δεν δίνω σημασία,λίγο μετά όμως παρατηρώ τις πινακίδες και πετάγομαι.

«Τι συμβαίνει;»,με ρωτάει ο Thunder ανήσυχος.

«Τ-το αυτοκίνητο του Marcus.»,τραυλιζω πανικόβλητη και σηκώνομαι όρθια,ενώ μαζεύω γρήγορα τα πράγματα μου.

Πιθανόν ο Marcus να ήθελε και εκείνος να κάνει σερφ.Στο λάθος μέρος,την λανθασμένη στιγμή.Ο Thunder σηκώνει την σανίδα του σερφ του και ρίχνει το λευκό πανί πάνω της,καθώς είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική και θα την καταλάβαινε ο καθένας από χιλιόμετρα.

Με πιάνει από το χέρι και ξεκινάμε να τρέχουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση.

«Θα μας καταλάβει;»,τον ρωταω καθώς τρέχουμε προς το αυτοκίνητο του.

«Από πίσω μας βλέπει.Εγω το όπισθεν της κοπέλας μου θα το ξεχώριζα από μακρια σίγουρα.»,ομολογεί,καθώς προχωράμε γρήγορα και τον χτυπάω στο μπράτσο,ενώ εκείνος σκάει ένα χαμόγελο.Βγαζει από την τσάντα που είχε στην πλάτη του ένα κοντομάνικο μπλουζάκι και μου το δίνει να το φορέσω για να καλυψω ότι μπορώ από το σώμα μου.
Η χαρακτηριστική μυρωδιά του αμέσως σπάει την μύτη μου και αισθάνομαι ξανά ασφαλής,παρόλο που το αγόρι μου βρίσκεται στα εκατό μέτρα και πρόκειται να καταλάβει πως τον απατάω.

«Φτάσαμε μπες μέσα.»,λέει και μπαίνω μέσα στο τζιπ με μεγάλη ευκολία αφού δεν είχε πόρτες.
Ο Thunder φορτώνει γρήγορα τις σανίδες του σερφ στην οροφή και ξεκινάμε αφήνοντας ένα τεράστιο κύμα άμμου πίσω μας.

Το κινητό μου δονείται στην τσάντα μου και μόλις το ανοίγω βλέπω πως έχω τρεις αναπάντητες κλήσεις από την μαμά μου και πέντε από τον Marcus.
Δεν ξέρω σε ποιον να τηλεφωνήσω πρώτα και από το δίλημμα με βγάζει η μαμά μου που με παίρνει εκείνη την στιγμή.

«Yvaine που στο καλό είσαι;»,με ρωτάει ανήσυχα,όμως αισθάνομαι μια ανακούφιση στην φωνή της,λογικά επειδή αποφάσισα να σηκώσω το τηλέφωνο.

«Γυρνάω σπίτι τώρα.Συγγνωμη έχασα την αίσθηση του χρόνου.»,εξηγώ γεμάτη τύψεις και μασουλαω λίγο τα νύχια μου.
Ο Thunder μου χτυπάει το χέρι και μου κάνει νόημα να σταματήσω να τρώω τα νύχια μου.

«Με πήρε ο Marcus τηλέφωνο πριν λίγο και με ρώτησε αν έφτασες σπίτι επειδή δεν το σήκωνες.Με ανήσυχησες πολύ.»,λέει και ξεφυσαει από την άλλη γραμμή.

«Απλά πήγα λίγο από την παραλία για να δω την ανατολη.»,λέω εν μέρει την αλήθεια και βολεύομαι καλύτερα στην θέση μου.
Ο Thunder μου ρίχνει κλεφτες ματιές που και που και φαίνεται λίγο αγχωμένος.

«Σε περιμένω σπίτι.Ειναι 4 Ιουλίου* σε περίπτωση που το έχεις ξεχάσει και έχουμε ετοιμασίες.»,τονίζει και αλήθεια το είχα ξεχάσει εντελώς.
Ο Thunder με αποσυντονίζει εντελώς.Κλεινω το τηλέφωνο και αποφασίζω πως πρέπει να πάρω και τον Marcus,ο οποίος λογικά ήρθε στην παραλία για να με ψάξει και όχι για να κάνει σερφ όπως είχα υποθέσει.

«Yvaine που είσαι;»,η ίδια ερώτηση για μια ακόμη φορά.
Τι έπαθαν όλοι και ανησύχησαν έτσι ξαφνικά για εμένα;

«Γυρνάω σπίτι.»,απαντάω μονολεκτικά,καθώς δεν έχω καθόλου όρεξη να εξηγώ πάλι τα ίδια.

«Ήρθα στην παραλία και σε έψαχνα.Δεν σήκωνες το κινητό σου και ανησύχησα.Επισης,δεν νομίζω πως φεύγει η μαμά σου για κάπου.Με ρώτησε πριν λίγο στο τηλέφωνο αν θα έρθω το βράδυ σπίτι σας για το πάρτυ που κάνετε κάθε χρόνο.Θες να μου εξηγήσεις γιατί μου λες ψέματα;»,με ρωτάει άκρως σοβαρά πλέον και στραβοκαταπινω.

«Ειλικρινά δεν έχω όρεξη για συζήτηση αυτή την στιγμη.Φτανω σπίτι και θέλω να κοιμηθώ.Θα τα πούμε το βράδυ.»,απαντάω και στριφογυριζω τα μάτια μου,ενώ του κλεινω το τηλέφωνο στην μούρη.

Ποια είμαι και τι έκανα στον εαυτό μου;Ειμαι απαράδεκτη και εντελώς γαϊδούρι.

«Είσαι εντάξει;»,ρωτάει ανήσυχα ο Thunder και ακουμπάει το χέρι του στο πόδι μου.

Γνέφω καταφατικά και γυρίζω από την άλλη.Θέλω να βάλω τα κλάμματα για κάποιον περίεργο λόγο.Περναγα τόσο όμορφα και ξαφνικά όλα κατερρευσαν.Μιλησα άσχημα στο αγόρι μου,κατάλαβε πως του λέω ψέματα και εγώ βρίσκομαι στο αυτοκίνητο του Thunder να πηγαίνω προς το σπίτι μου.

«Yvaine αν θες να μου μιλήσεις είμαι εδώ.»,λέει και γυρνάω να τον κοιτάξω πλέον δακρυσμενη.

«Λες και νοιάζεσαι.Απλα περνάς καλά μαζί μου.Σε εξιτάρει το γεγονός πως έχω αγόρι και όλο αυτό απαγορεύεται.Αν ήμουν ελεύθερη δεν θα ειχες ασχοληθεί ποτέ μαζί μου.»,απαντάω ελαφρά αηδιασμενη.

Ο Thunder σηκώνει τα φρύδια του προβληματισμένος.

«Αυτό πιστεύεις;»,ρωτάει και τον βλέπω που σφίγγει το σαγόνι του.

Γνέφω καταφατικά χωρίς να απαντήσω τίποτα.Εκεινος γελάει δίχως ίχνος χιούμορ.Σφιγγει τα χέρια του στο τιμόνι και αλλάζει ταχύτητα νευριασμένος.

«Μάλιστα.Πολυ καλά τότε.»,απαντάει και κουνάει δεξιά και αριστερά το κεφάλι του,ενώ παρκάρει έξω από το σπίτι μου.

Βγαίνω από το αυτοκίνητο και παίρνω τα πράγματα μου.Γυρναω να τον κοιτάξω,αλλά εκείνος έχει ήδη βάλει μπρος και φεύγει με μεγάλη ταχύτητα.

Τα έκανα σκατα.

{*ειναι αυτό το 4th of July η μέρα της ανεξαρτησίας των αμερικανών,που κάνουν μπάρμπεκιου,πάρτυ,πυροτεχνήματα και τέτοιες ιστορίες}