{a/n:Καινούργιο κεφάλαιο yay!Ελπιζω να σας αρέσει και περιμένω τα σχόλια σααααας!Απο εδώ και πέρα τα πράγματα θα μπουν σε μια σειρά.}

Yvaine

Δεν μπορώ να πιστέψω πως έκανα τέτοιο πράγμα.Το μυαλό μου αυτή την στιγμή τρέχει πολύ πιο γρήγορα από ότι το σώμα μου για να φύγει από το σπίτι του Thunder.Λιγο πριν βγω έξω συναντάω τον Marcus στον κήπο να περπατάει προς το άδειο πλέον σπίτι.

«Yvaine,συγγνώμη που άργησα,έτυχε κάτι...αναπάντεχο.»,λέει γεμάτος αβεβαιότητα και αισθάνομαι πως δεν μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια.

«Δε-δεν πειράζει,δεν έχασες κάτι απλά ήρθε ο έλεγχος.»,απαντάω και τον προσπερνάω.

«Όλα καλά;Δεν θες να σε πάω σπίτι;»,με ρωτάει και τρέχει προς το μέρος μου ανήσυχος.

Αισθάνομαι πως τα έχει καταλάβει όλα.Νιωθω το άρωμα του Thunder να έχει ποτίσει τα ρούχα μου,πως ο Marcus το μυρίζει και ανα πάσα στιγμή θα με ρωτήσει με ποιον ήμουν και τι έκανα.

Ήταν ένα αθώο φιλί.Ηταν ένα μικρό λάθος που σίγουρα δεν θα επαναληφθεί.Η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπάει με τρελούς ρυθμούς και νομίζω πως θα λυποθημησω από το άγχος μου.

«Δεν αισθάνομαι πολύ καλά.»,λέω και γυρίζω να κρατηθώ πάνω του,καθώς νιώθω πως τα πόδια μου δεν με κρατάνε.

«Yvaine τι έχεις πάθει;Ήπιες;»,με ρωτάει και με κρατάει από τους καρπούς μου,ενώ βάζει και μια τούφα που είχε πέσει μπροστά στο πρόσωπο μου πίσω από το αυτί μου.

Ανακατεύομαι υπερβολικά πολύ.Σηκωνω το κεφάλι μου και προσπαθώ να τον κοιτάξω στα μάτια.Βλεπω ένα ανήσυχο και ειλικρινές βλέμμα και ζαλιζομαι ακόμη πιο πολύ.Το αποτελειωτικο χτύπημα έρχεται όταν σηκώνω το βλέμμα μου λίγο πιο ψηλά και βλέπω τον Thunder να μας κοιτάζει από ένα παράθυρο.

Και μετά κάνω εμετό στο γρασίδι.

[...]

«Χμ,είναι πράσινο και βρίσκεται στα αριστερά μου.»,λέει η Maya από την θέση του συνοδηγού.

«Το χόρτο του Noah;»,ρωτάει ο Marcus και ο Noah τον χτυπάει δυνατά στο μπράτσο.

Χαμογελάω και αλλάζω ταχύτητα,ενώ προσπαθώ να μείνω συγκεντρωμένη στον δρόμο και την οδήγηση.Την τελευταία εβδομάδα το μόνο που σκέφτομαι συνέχεια είναι το φιλί μου με τον Thunder.Για καλή μου τύχη δεν έχουμε βρεθεί από τότε,ενώ με τον Marcus τα πράγματα μεταξύ μας πηγαίνουν όλο και καλύτερα.Ή τουλάχιστον προσπαθώ εγώ να τα κάνω όλα τέλεια για να μην υποπτευθεί κάτι.

«Όχι Marcus,προσπάθησε πάλι.»,λέει η Maya και γυρνάει να με κοιτάξει.

Φυσικά και ξέρει.Ειναι κολλητή μου δεν μπόρεσα να της το κρύψω.Επρεπε με κάποιον να το μοιραστώ.Ηταν σίγουρη πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε και πως δεν έπρεπε να συναντηθώ μαζί του για ένα χρονικό διάστημα.

«Όλα καλά;»,σχηματίζει με τα χείλη της χωρίς να ακουστεί στους πίσω και γνέφω καταφατικά το κεφάλι μου.

«Το βανάκι;»,λέει ο Marcus και η καρδιά μου αμέσως πέφτει,καθώς γυρνάω να κοιτάξω ποιος το οδηγάει.

Ευτυχώς όχι ο Thunder.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σφίγγω το τιμόνι.Φτανουμε στην παραλία και σκέφτομαι μήπως δοκίμαζα να κάνω σερφ.

«Ο φοίνικας;»,ρωταω και συνεχίζουμε να παίζουμε το παιχνίδι που κάποιος σκέφτεται κάποιο αντικείμενο,λέει το χρωμα του και οι άλλοι πρέπει να μαντέψουν ποιο είναι.

«Ναι μπράβο Yvaine.»,λέει η Maya και μου κάνει νόημα να κολλήσω πέντε.
Χαμογελάω και κατεβαίνω τον χωμάτινο δρόμο που οδηγεί στην παραλία.Παρκαρω λίγο πιο πέρα από την ακτή και πηγαίνουμε όλοι στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου για να ξεφορτωσουμε τις σανίδες του σερφ και να βάλουμε τις στολές μας.

«Χμ,βλεπω κάτι πορτοκαλι με αστραπές.»,λέει ο Noah και γυρίζω τρομοκρατημένη να κοιτάξω προς την κατεύθυνση που κοιτάει.

Όχι,όχι,όχι.

Όλη η μεγάλη χάρη του Thunder έρχεται προς το μέρος μας κρατώντας στο ένα του χέρι την σανίδα του σερφ του και στο άλλο ένα λαμπραντορ.

Η Maya μου κουμπώνει την στολή του σερφ,όποτε ακόμη δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει,όμως μόλις βλέπει με γυρνάει απότομα προς το μέρος της.

«Ο,τι και να πει,απλά μείνει ψύχραιμη και κάνε την αδιάφορη.»,λέει και με κοιτάζει μες τα μάτια.

Γνέφω καταφατικά και πιάνω μια σανίδα του σερφ στο χέρι μου,ενώ ξεκινάω να ακολουθώ τα παιδιά προς την κατεύθυνση που πάνε.

«Που είσαι ρε φίλε μου;Σε χάσαμε.»,λέει ο Marcus και κάνει μια χειραψία με τον Thunder,ο οποίος τον κοιτάζει χαμογελαστός χωρίς κανένα ίχνος τύψεων στο βλέμμα του.

«Από εδώ,από εκεί.Πουθενα σταθερά.»,λέει και στρέφει το βλέμμα του προς το μέρος μου.
Από την άλλη πλευρά εγώ αποφεύγω να τον κοιτάξω και κοιτάζω το σκυλί που έχει μαζί του.

«Δεν ήξερα πως έχεις σκυλάκι.»,λέει η Maya και το πλησιάζει να το χαϊδέψει.
Ο Thunder τον αφήνει ελεύθερο και η Maya ξεκινάει να παίζει μαζί του.

«Α,ο Oscar δεν είναι δικός μου.Απλα τον προσέχω αυτές τις μέρες.»,απαντάει εκείνος και συνεχίζει να κοιτάζει προς το μέρος μου.
Ο Oscar αγνοεί την Maya και τρέχει προς το μέρος μου με μεγάλη φόρα με αποτέλεσμα μόλις πέσει πάνω μου να χάσω λίγο την ισορροπία μου.
Χαμογελάω μαζί του και ξεκινάω να τον χαϊδεύω.

«Είναι πολύ φιλικός μαζι σου Yvaine.»,λέει ο Thunder και με πλησιάζει για να τον ξαναδεσει.
Μόλις έρχεται λίγο κοντά μου σηκώνομαι από το ύψος του Oscar και πιάνω πάλι την σανίδα του σερφ μου,προσπαθώντας να μην δώσω καθόλου σημασια στον Thunder.

«Σερφ ε;»,συνεχίζει να μου μιλάει μέχρι να πάρει απάντηση και πλέον έχει την τέλεια ευκαιρία,καθώς οι αλλοι τρεις είναι μερικά βήματα πιο μπροστά από εμάς.

«Ναι,σερφ.»,απαντάω μονολεκτικά και ξεκινάω να περπατάω λίγο πιο γρήγορα για να φτάσω τους αλλους,όμως ο Thunder με τραβάει προς το μέρος του.

«Γιατί με αποφεύγεις;»,με ρωτάει λες και δεν είναι κάτι το αυτονόητο.

«Thunder με δουλεύεις;Ειναι εδώ το αγόρι μου,μην με ενοχλείς.Νομιζω πως ξεκαθαρίστηκε η κατάσταση εκείνο το βραδυ.»,απαντάω σε έναν χαμηλό τόνο για να μην με ακούσει κανένας άλλος.

Εκείνος χαμογελάει στραβά.Τον σιχαίνομαι που είναι τόσο όμορφος και με ελκύει τόσο πολύ.

«Εντάξει Yvaine.Δεν θα σε ξαναενοχλησω αφού αυτό θες.Ομως δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το κρύψω από τον Marcus.»,λέει και ειλικρινά θέλω να του ρίξω μια μπουνιά.

«Με δουλεύεις τώρα έτσι;»,φωνάζω λίγο πιο δυνατά και οι άλλοι τρεις σταματάνε να περπατάνε και γυρνάνε να μας κοιτάξουν ανήσυχα.
Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι να πω γρήγορα για να μην φανεί πως τσακώνομαι μαζί του.
«Μόνο μια βδομάδα θα κρατήσεις τον Oscar;Ποσό κρίμα.»,φωνάζω και κάνω δήθεν την στεναχωρημένη.

Αφού καταλαβαίνουν πως δεν υπάρχει κάποιο θέμα συνεχίζουν να περπατάνε προς το μέρος της παραλίας,ενώ εγώ μένω ακόμη πίσω με τον Thunder.

«Το καταλαβαίνεις πως διακινδυνεύεις και την δίκη σου φιλία με τον Marcus έτσι;Όπως επίσης και την περίπτωση να μας καρφώσει στον έλεγχο και να στείλουν κάποιον από τους δυο μας δεν ξέρω και εγώ που;!»,γρυλίζω και πλέον αισθάνομαι πολύ νευριασμενη μαζί του.

Εκείνος κάνει πως σκέφτεται για μερικά δευτερόλεπτα και ανασηκώνει τους ώμους του.

«Να πω πως με νοιάζει κάτι από όλα αυτά;»,απαντάει με αυτό το αυτάρεσκο χαμόγελο να μένει ανεξίτηλο πάνω στο στόμα του.

«Ωραία τι θέλεις;»,τον ρωταω και σταυρωνω τα χέρια στο στήθος μου.

Εκείνος παίρνει μια βαθιά ανάσα λες και το σκεφτόταν ώρα αυτό που θα πει.

«Θέλω να σου μάθω εγώ σερφ.»