Ik was vandaag met mijn neefjes (van 6 en van 10) aan het spelen in de speeltuin voor ons huis, we deden tikkertje en het regende. Mijn neefje van 6 was de tikker en hij ging alleen maar achter mij aan en toen ging hij dus achter mijn andere neefje aan en ik ging dus op van die (NATTE) houtdingen staan waar je op kan lopen, en je raadt het al, ik viel, tand door de lip, huilen, zand in m'n gezicht en mond, nog meer huilen. Toen haalde mijn neefje van 10 dus m'n vader maar m'n vader zei tegen hem: "Zeg Linde maar dat ze of naar me toe mag komen of daar mag blijven." En ik lag daar nogsteeds huilend. Toen kwam dipus m'n neefje terug en die zei dat ik naar m'n papa toe moest gaan. Ik stond met heel veel moeite op, en toen ik binnen was deed mijn vader mijn jas en schoenen uit en ging met me mee naar de badkamer waar hij mijn gezicht schoon maakte.
Ik kon ongeveer twee uur alleen de letters zeggen waarmee je niet je lippen hoeft aan te raken dus zo: haha (papa) ik heh (heb) een tand door de lih (lip)

Dit was mijn zielige verhaal over mijn klunzige leven.