Tijdens de rit ben ik blijkbaar in slaap gevallen want ik word wakkergeschud doordat de auto brut tot stilstand komt. Ik zag dat de auto voor een herenhuis gestopt was. De grote van het huis verbaasd me. Het zag eruit alsof het in de 18e eeuw gebouwd was. De muren waren gemaakt van witte en zilveren stenen, de ramen waren zwart getint en klimplanten groeiden aan de uiteindes van het gebouw.

Ik stapte uit en pakte mijn tas. Daarna leunde ik voorover om de chauffeur om enkele inlichtingen te vragen, maar hij reed gewoon weg. Geweldig, gewoonweg geweldig. Dacht ik waarna ik in de richting van het gebouw wandelde. Ik had het koud en ik was nerveus. Kom op Scarlett, je kan dit. Gewoon eventjes dapper zijn.

Ik voelde ogen op me gericht. Ik draaide me om en keek rond maar ik zag niemand dus liep ik maar verder richting het herenhuis. Ik zag een ingang en begon erheen te lopen. Ik zag twee silhouetten staan in de deuropening. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een jongen en een meisje waren. Ze stonden er geduldig op iemand te wachten.

Het meisje had blond haar met paarse highlights, haar ogen glansden en hadden een paarsachtige kleur. De jongen had zwart haar en donkerbruine ogen, ze hadden een zachte glans zoals die van het meisje. Beide dragen ze een marineblauw uniform. Als ik nog wat dichter kwam merkte ik dat ze aan het praten waren.

"... ze is niet meer dan een beurs-studentje." Hoorde ik de jongen zeggen. Waren ze nu over mij bezig?

Het meisje zuchtte. "Je weet dat ik graag iedereen een eerlijke kans wil geven." Zei ze.

De jongen schudde zijn hoofd. " Je bent gewoon te aardig, Roxy. Je weet dat iedereen haar ziet als een lotterij winnaar." Zei hij.

Hoe dichterbij ik kwam, des te stiller ze werden. Het meisje liep met een grote glimlach op me af. "Welkom in Willow Creek, internaat voor begaafden. Jij moet Scarlett zijn. Ik ben Roxanne, hoofd van de meisjes maar iedereen noemt me Roxy." Ze omhelsde me stevig. Ik was geschokt. De jongen stond ongemakkelijk te schuifelen.

Na een tijdje liet ze me los en merkte ze de jongen op die achter ons stond. "Dit hier is Hamish. Hij is het hoofd van de jongens. " Hij knikte. "We kunnen je maar beter even rondleiden." Stelde ze voor.

Ik knikte en ze begon ons naar binnen te loodsen. Ik volgde met Hamish achter me.

"... lotterij meisje." Hoorde ik hem mompelen.

Ik stopte en zag dat ook hij stilstond. Ik draaide me naar hem om. "Je hebt geen enkel recht om me te beledigen of om gemeen tegen me te zijn. Ik heb amper een woord gezegd en jij hebt al een mening over me klaarstaan. Je weet niets van mij en dus durf me niet te bekritiseren." Constateerde ik waarna ik weer achter Roxy aanging.

Ik haalde haar snel in en hoorde dat ze luidop tegen zichzelf aan het praten was. Ik grinikte en zag ook dat Hamish verdwenen was. Super. Binnen in het gebouw, was het eerder modern retro aangekleed. De muren waren met een donkere tint blauw geverfd en er was een houten vloer. Roxy leidde me naar plek die er nogal bureauachtig uit zag. Er zat een man achter een smal bureau te typen op zijn computer. Roxy wandelde naar hem toe.

"Meneer Roberts, ik heb hier het nieuwe meisje, Scarlett Hastings. Ze heeft haar lessenrooster en haar kamersleutel nodig." Verklaarde Roxy.

De man keek op met een geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht. Hij zuchtte en begon te typen op zijn computer. Minuten later, begon de printer een blad papier af te drukken. Daarna stond de man op van zijn bureau en liep naar het kastje achter het bureau. Hij opende het met de sleutel rond zijn nek en haalde er een sleutel uit. Roxy had ondertussen het papier al van de printer genomen.

Roxy wandelde naar me toe en gaf me het papier terwijl de man net de sleutel op het bureau legde. Hij pakte een blad en een pen en stak ze me toe.

"Hier tekenen." Gebood hij terwijl hij de stippenlijn aanduidde. Nerveus pakte ik de pen.

Roxy leunde naar me toe en las snel even het papier door. "Het is gewoon om te zeggen dat je je sleutel gekregen hebt." Verklaarde ze.

Ik knikte, tekende het papier en legde dan mijn pen neer. Meneer Roberts nam het blad en ging terug naar zijn computer. Ik pakte mijn blad en mijn sleutel en wandelde het kantoor uit. Ik bekeek het papier en zag dat het mijn lessenrooster was. Roxy keek over mijn shouder mee en begon blij op en neer te springen.

"We hebben samen Engels!" Gilde ze.

Ik moest lachen om haar blijheid. Het leek erop dat ik alvast één nieuwe vriendin gemaakt had. Al snel stopte ze en kwam ze terug naar de realiteit.

"OK, nu moeten we nog even je kamer vinden." Ze ademde even diep in. "Mag ik je sleutel even zien." Vroeg ze me.

"Tuurlijk." Antwoordde ik terwijl ik de sleutel uit mijn zak haalde. Ze nam de sleutel mee vast en las het paarse ticketje dat eraan hing. Mijn arm trok een beetje. Ik probeerde het te negeren, maar het trekken begon meer pijn te doen. Roxy hapte naar adem.

"Scarlett, ben je in orde? Je word helemaal rood." Zei ze.

Ik knikte. "Ik heb het gewoon wat warm. Kunnen we nar mijn kamer gaan?" Vroeg ik.

Roxy knikte en begon weer verder door de gang te lopen. We wandelden naar buiten en door een prachtige tuin. Het was bedekt met verschillende soorten bloemen in verschillende soorten kleuren en groottes. Ik staarde verbaasde naar het uitzicht voor me.

"Dit is de schooltuin. De tuinclub neemt het onderhoud voor zijn rekening. Het zijn allemaal verschillende soorten rassen vanover de hele wereld." Legde ze uit terwijl we door de tuin liepen.

We bereikten het einde van de tuin en stonden tegenover vier; twee drieverdiepings gebouwen en twee vijfverdiepings gebouwen. allemaal zagen ze er exact hetzelfde uit. Ze leken ook op het gebouw waar we net uit kwamen maar dan zonder de klimplanten erop. Naast de gebouwen lag een ovaal aan sportuitrusting verspreid over de velden.

Het schooldomein was omgeven door een bos. Het was dik en donker op een klein blokhutje in het midden van het boslandschap na. Roxy begon naar het dichtsbijzijnde gebouw te lopen en ik volgde.

"De meisjeskamers zijn in block A en de jongenskamers in block B. The klaslokalen zijn in block C en D. Bijeenkomsten zijn in het Hoofdkantoor, het gebouw waar we net uit kwamen. Het bos is verboden terrein en de hut daar is van de directrice en haar familie. Enkel als dat van je gevraagd word ga je er heen." Legde Roxy uit.

We bereikten blok A en liepen naar binnen. Meisjes haaste zich en waren aan het praten. De meeste stopten met praten door mijn aanwezigheid en begonnen te fluisteren. Roxy negeerde hen en liep gewoon naar boven.