"Alsjeblieft Mama! Ik beloof dat ik zal gaan slapen." Vroeg ik.

Mama zuchtte. "Beloofd?"

Ik knikte terwijl ik onder de lakens van mijn bed kroop. Mama haar grijns werd breder doordat ik zo opgewonden was. Haar gekruld blond haar hing tot onder aan haar rug. Haar doordringende blauwe ogen straalden geluk en vrolijkheid uit. Ik hield van mama, vooral van haar verhalen.

"In het koninkrijk van Swanson, leefde vijf soorten wezens. De Vampieren, de Weerwolven, de Heksen, de Demonen en de Mensen. Deze wezens konden niet zo goed met de andere wezens overweg. Op een dag, werd een groep Mensen verkozen om de Peacekeepers te zijn tussen deze vijf groepen. Elke eerstgeborenen van elke generatie zou de macht hebben om de vrede te bewaren. Deze familie waakte over de verschillende soorten en zorgden ervoor dat de vrede nooit gebroken werd en dat iedereen lang en gelukkig leefde." Eindigde Mama.

Ze boog voorover en plantte een kus op mn voorhoofd. Ik bevroor terwijl ik me iets afvroeg. Mama ging recht zitten en zag mijn verwarde gezicht.

"Is er iets mis Scarlett?" Vroeg ze me.

"Is het een echt verhaal, Mama?" Vroeg ik haar.

Mama's gezicht verzachtte, een flits van bezorgdheid flikkerde in haar ogen. "Natuurlijk niet, Scar. Verhalen zijn verhalen genoemd met een reden, omdat ze niet echt zijn. Ik beloof je dat zolang ik leef, ik jou niets slechts zal laten overkomen."

Ze gaf een kneepje in mijn hand. Ze zuchtte en wandelde daarna naar mijn juwelenkistje. Ze openende het en haalde er iets uit. Ze verborg het achter haar rug terwijl ze terug naar me toe wandelde. Dan liet ze me een gouden ketting met een lichtblauwe vlinder eraan zien. Ze leunde voorover en hing het om mijn hals.

"Ik wilde je het morgen geven maar ik wil dat je je altijd veilig voelt. Deze ketting zal je altijd beschermen." Zei ze. Ik staarde in ontzag naar de ketting. Hij was adembenemend.

"Bedankt Mama!" Bedankte ik haar terwijl ik haar knuffelde. Ze lachte en knuffelde me terug. Na een tijdje liet ze me los.

"Het word al laat. We hebben morgen een grote dag voor de boeg, jarige jop." Zei ze terwijl ze naar de deur liep. Ze draaide zich om en glimlachte. "Slaapwel, Scarlett." Fluisterde ze.

Mama deed daarna mijn lichten uit. Zachtjes sloot ze de deur. Ik kon haar voetstappen horen vervagen. Ik voelde me veilig met mijn nieuwe ketting rond mijn nek. Mijn ogen werden zwaar terwijl ik in een diepe slaap viel.