Lily spartelde door het koud water heen. Ze probeerde terug te zwemmen naar het wateroppervlak maar iets zoog haar naar de bodem. Ze opende haar ogen en staarde omlaag. Onder haar zag ze de zon schitteren op het wateroppervlak. Ze keek naar boven, ook daar zag ze de zon. De put was een portaal!

Met groten slagen liet ze zich mee trekken met de stroming en ze bereikte het water oppervlak aan de bodem van de put. Ze spuwde het water uit en kroop over de rand.

Toen zag ze een harige bal naar boven komen drijven. Het was de wolf. Ze boog zich over de rand van de put een griste naar zijn harige poten. Hij was te zwaar, ze zou weer in de put vallen als ze hem eruit probeerde te trekken.

Toen zag ze iets bewegen onder de wolf. Twee gespierde armen joegen zich een weg door het water en Allawin brak het wateroppervlak open. Zijn zwarte haren dropen over zijn gezicht.

'Lily! Alle baklava, gelukkig ben je orde.' Hij zette zijn handen op de rand van de put en zwiepte behendig zijn benen er overheen. 'Je hebt de put van vrouw holle gevonden! Het zou me niets verbazen als de lamp zich in dit rijk bevind.'

Lily was de lamp voor even helemaal vergeten. Het enige waar ze aan dacht was de wolf die bewusteloos in het water dreef. 'Help, Allawin. We kunnen de wolf niet laten verdrinken!' jammerde ze terwijl ze nog steeds haar best deed de wolf uit de put te trekken, wetend dat het te vergeefse pogingen waren.

'Natuurlijk kunnen we dat wel! Kom op, Lily, we gaan die lamp zoeken!' Hij greep haar hand beet maar Lily verzette zich.

Hij zuchtte. 'En ik dacht dat wij sprookjesfiguren krankzinnig heroïsch waren. Je weet dat slechteriken je alsnog zullen pakken, ook al spaar je ze, niet?'

Lily haalde haar schouders op. 'Maar het kwaad verliest uiteindelijk altijd. En als wij hem laten verdrinken zijn wij het kwaad.'

Allawin greep de Wolf in zijn nekvel en sleurde hem uit de put. 'En nu wegwezen voor hij wakker word.'

Lily keek om zich heen. 'De lamp bevind zich volgens mij in de woestijn. In een grot die lijkt op een openstaande tijgerbek. Maar het lijkt erop dat we ons nog steeds verre van een woestijn bevinden.' Ze waren omsingeld door bomen.

Allawin grijnsde breed. 'Oh, Lily, wat ben ik blij je gevonden te hebben. Zonder jou zou ik de lamp nooit kunnen vinden! Laten we dan eerst maar eens op zoek gaan naar een woestijn. Dat zal toch niet al te lastig zijn.'

Lily wierp een laatste blik op de wolf die onderuitgezakt tegen en boom aan hing en gelukkig nog buitenbewust zijn was. Ook al had ze geen idee welke kant ze op moesten bedacht ze zich dat het niet verstandig was daar hier over na te denken. Dus vertrok ze samen met Allawin in een willekeurige richting.

'We kunnen maar beter zorgen dat we de weg naar de put terug kunnen vinden. Het donkere bos ken ik als mijn broekzak, maar hier kunnen we gemakkelijk verdwalen.' Hij trok een turks brood uit zijn broekzak en gooide wat kruimeltjes op de grond.

'Je hebt anders wel flinke broekzakken! Wat heb je daar allemaal in verstopt?' Stamelde Lily.