Lily's hart bokte in haar keel toen ze de deur van het huisje open deed en de wolf op de bank zag liggen. Toch was ze blij haar vijand nu te trotseren in plaats van telkens maar weer op de vlucht te slaan en zichzelf te verbergen.

De broers waren goed voor haar, maar met de gespierde Arabier aan haar zijde voelde ze zich onoverwinnelijk. Hij was niet alleen een macho, hij was ook lief. Hij had iets zachtaardig en... Hij zette zijn mes in de buik van de wolf en bloed spatte op.

Lily gilde het uit, maar haar gil van angst sloeg snel om in vreugde toen zes broers ongedeerd uit de buik van de wolf kropen. 'Maarten, Mik, Nico, Otto, Oliver, wat ben ik blij jullie te zien!' juichte ze. Een voor een omhelsde ze de broers en realiseerde zich dat ze misschien ongedeerd waren, maar wel roken naar ongebraakt braaksel.

'Wat doen we met hem? Donner of durum?' vroeg Allawin terwijl hij met zijn mes naar de wolf wees.

'Hemeltje, we gaan hem niet op eten! We moeten stenen in zijn maag stoppen.'

Allawin fronste zijn wenkbrauwen. 'Stenen in zijn maag stoppen, waar slaat dat nou weer op?'

Lily haalde haar schouders op. 'Zo doen ze dat in sprookjes. We kunnen hem niet dood maken. Dat zielig, en wreed. Wij zijn de goeie rikken. Wij maken niemand dood.'

Allawin en de zeven broers keken elkaar even vertwijfelt uit, maar vertrokken toen naar buiten op zoek naar stenen.

Ze vulde zijn buik en Allawin naaide hem weer dicht. Daarna vertrokken ze en keken vanuit de bosrand toe tot de wolf het wachten zou opgeven en hun huisje verliet.

Na een paar uur die wel eeuwen leek te duren kwam de wolf het huisje uit slenteren. Hij liep naar de put die naast het huisje stond.

'Oh, nee!' stamelde Lily geschrokken. 'Hij gaat drinken, maar dan valt hij in de put en verdrinkt hij.'

'Opgeruimd staat netjes!' bromde Paul terwijl hij zijn handen uitklopte.

Lily schoot echter overeind en rende naar de wolf die al over de rand van de put gebogen stond en zijn evenwicht verloor. Ze greep snel zijn vacht beet maar hij was te zwaar.

In haar ooghoeken zag ze Allawin aan komen snellen, maar hij was te laat. Het gewicht van de wolf trok haar over de rand van de put en samen tuimelde ze het water in.