Terwijl Lily een lekkere appeltaart aan het bakken was, was iemand anders bezig met appels op een hele andere manier. Een kwaadaardige manier. 

Boven een pruttelende ketel hingen 2 pieken verwilderde haren, fronsende ongeëpileerde doorgelopen wenkbrauwen, een woest oog, een blind oog, en een gebroken kromme neus. 

Vals lachte Chandi terwijl ze de appel in de ketel liet plonzen. Er klonk een sissent geluid en de appel stuiterde op de bodem. Ze draaide zich om, schopte tegen lege fles die op een wijnfles leek, maar duidelijk gevuld was wat met heel iets anders dan wijn en liep richting een houten rek met nog veel meer flessen waartussen enkele stoffige boeken lagen. 

Ze griste een boek van de plank, sloeg het open en bladerde naar de bladzijde voor dodelijke appels. Op die bladzijde stonden vreemde tekens die Chandi nog nooit van haar leven had gezien. Woest smeet ze boek op de grond en staarde naar de nog steeds pruttelende ketel. Ze slaakte een kreet en trapte tegen een van de andere houten rekken gevuld met flessen. Deze viel om en flessen barsten open. 

Grote rookwolken vulden de ruimte in enkele seconden tijd, gepaard met harde knallen en gesis. Nerveus kwam een klein dik harig mannetje met uitpuilende ogen nerveus de trap af lopen. Al kuchend baande hij zijn weg richting Chandi, die nog steeds woest naar de ketel staarde. 

"Wat ben je allemaal aan het doen!?" brulde het mannetje. 

In een flits draaide Chandi zich om en raapte het boek op en tilde het mannetje op aan zijn kraag. "Ik maak een vergiftigde appel en jij gaat me helpen of ik gooi je in die ketel!" brieste Chandi. 

Even wou het mannetje haar tegen spreken maar toen hij zijn voeten hoog boven de grond zag bungelen en zijn onmacht tot hem doordrong bracht hij snel zijn lippen weer op elkaar. 

Chandi duwde het boek in zijn handen en mannetje begon iets te mompelen in een taal die klonk als Nederlands achterstevoren, maar het toch niet was. De ketel begon te pruttelen en de ketel leek van het ene pootje op het andere te springen. Spetters vlogen in het rond en branden dwars door alles heen. Chandi smeet het mannetje weg en dook onder de tafel. Het mannetje vluchtte snel de trap weer op.

Alle vier de pootjes van de ketel stonden weer stil op de tafel en een grote pluim rook steeg op. 

Het was weer stil geworden in de chaos en voorzichtig kroop Chandi weer onder de tafel vandaan. 

Alleen het geplens van haar hakken in de vloeistoffen uit de gebroken flessen waren nog te horen. Chandi's oog gluurde over de rand van de ketel en daarin lag alleen nog een rood glanzende appel. Voorzichtig stak Chandi haar hand in ketel en haalde de appel eruit. Tevreden liet Chandi de appel in de zak van haar inmiddels besmeurde bondjas glijden en ze liep de trap omhoog.

Toen ze de deur opensloeg keken een paar stoere piraatachtige mannen haar goedkeurend aan en een van hen hief zijn glas naar haar terwijl hij schijnheilig lachte. 

Chandi negeerde de blikken en draaide zich richting het barretje waarachter het kleine mannetje stond. 

Ze smeet geld op de bar en zonder een woord te zeggen liep ze naar buiten. Het mannetje bekeek het briefje nauwkeurig van alle kanten en besnuffelde het als een speurhondje. Toen scheurde hij het briefje doormidden en liet het in een bak met lege flessen vallen. 

"Dat geld is vals, jij smiechterige heks!" riep hij al wijzend richting Chandi. 

Die keerde zich om en stampte woest terug. Het mannetje dook snel onder de bar en bleef er bevend zitten. 

De piraatachtige mannen lachte hem uit en Chandi liep weer terug naar buiten waarna ze met een klap de deur dicht smeet. Voorzichtig kwam het mannetje weer onder de bar vandaan en zag hoe al zijn klanten hem spottend aanstaarde.