Lily knipte haar nagels af terwijl alle zeven broers met haar lange haren aan de slag ging. 

'Wie was dat eigenlijk, in het bos?' vroeg Lily terwijl de broers alles uit de kast haalden om de meters haar op haar hoofd vast te prikken. 

Mik haalde zijn schouders op. 'Ik heb haar niet duidelijk kunnen zien,' zei hij. 'Maar er lopen hier vele typetjes rond waarbij je beter ver uit de buurt kan blijven.' 

Maarten wikkelde Lily's haren als spagettie rond een vork en prikte het daarna vast in een bol die Otto al in elkaar gelflanst had met wat wasknijpers. 

 'Na het lezen van zo veel sprookjes zal je enigszins wel weten wat hier rondloopt. Heksen, bozenwolven, reuzen, draken, trollen, piraten.' zij Nico bezorgd. 

'Maak voor niemand de deur open, Lily, en ga nooit zonder een van ons naar buiten.' Zei Olivier streng. 

Lily knikte gehoorzaam, in de buurt van de zeven broers voelde zich wel veilig. Lily gaapte diep. 'Zelfs na 100 jaar slapen heb jij nog niet genoeg gehad?' plachte Paul. 'Kom op, dan brengen we je naar bed. '

Ze brachten haar naar een klein kamertje, waar zeven kleine bedjes stonden. De broers duwde de bedden tegen elkaar aan en boden haar aan hun bed te gebruiken. Volgens de zeven broers had het huis nog veel meer comfortabele slaap plekjes voor hen, en was er in huis ruimte genoeg voor haar. 

Lily voelde zich best bezwaard, maar had geen idee waar ze anders terecht kon, en dankbaar nam zij het aanbod van de zeven broers aan.

Eenmaal in bed begon het langzaam tot haar door te dringen dat het allemaal geen droom was geweest. Ze zou haar ouders nooit meer terug zien, die waren nu zelfs al dood. 

Bijna iedereen die ze kende was dood, of oud en verschrompeld, zoals de zeven broers. Wat zou ze hun eigenlijk moeten haten, ze hadden haar hele leven afgenomen. En nu zat ze hier, in een toch niet zo sprookjesachtige sprookjeswereld met een psychopaat achter zich aan die haar kennelijk wil vermoorden omdat zij de mooiste van het land wilde zijn. 

Maar de broers hielden zo ontzettend veel van haar en zorgde zo ontzettend goed voor haar, dat ze de broers onmogelijk iets kon verwijten.

Lily leefde verder, geliefd door zeven dwergen, die na honderd jaar over hun kalverliefde waren heen gegroeid en nu een soort ouderlijke zorgzame liefde voor Lily hadden opgebouwd. Lily zorgde voor hen, en zij zorgde voor Lily. 's ochtends maakte Lily altijd een heerlijk ontbijtje voor ze klaar, dan gingen de zeven broers aan het werk en ruimde zij het huis op. Want wat konden die broers er een zooitje van maken, en wat anders had ze te doen? Er was hier geen Netflix, niet eens wifi.

Heel af en toe ging ze met de zeven broer naar buiten, om sprookjesland te verkennen, want wat was dat een mooi land en alle inwoners van sprookjes land staarde haar aan als ze eens naar buiten ging, want zij was nog mooier dan sprookjesland. 

Soms kwamen er rare snuiters langs de deur, die allemaal bloemen en gedichten voor haar mee brachten omdat ze smoorverliefd op haar waren geworden, maar  Lily was gehoorzaam een deed niet open. En zo leefde Lily eigenlijk best heel lang en gelukkig.

THE END

Oke, nu is het nog flauwer dan de eerste keer.  Ik geloof wel dat dit verhaal heel veel van die THE END moment heeft, maar dan gaat het toch maar verder. Het gaat maar door en maar door, tot we alle sprookjes gehad hebben >.< Wat is jullie favoriete sprookje?