Chandi werkte haar oogschaduw bij voor de spiegel toen deze omsloeg in een soort tv scherm waarop een grote groene telefoonhoorn verscheen. Ze drukte op de spiegel en het hoofd van een jonge man met rossig haar verscheen erop. 'Weer met je make-up bezig?' zuchtte hij. 

Chandi haalde arrogant haar scherp geëpileerde wenkbrauwen op. 'Wat moet je Matt?' 

Matt lachte, 'Ik vroeg me af of het mooiste meisje van het land vanavond iets te doen had.' 

'Natuurlijk heb ik iets te doen, maar als je met een leuker aanbod komt kan ik misschien mijn plannen wijzigen.' Zei Chandi terwijl ze de nagellak van haar nagels poetste. 

'Vanavond, zeven uur in je favoriete restaurant. Ik betaal natuurlijk,' zei hij trots. 

Chandi knikte instemmend. 'Don't be late,' en ze schakelde terug naar de spiegel.

Om halfacht kwam Chandi in het restaurant aan waar Matt al drie kwartier had zitten wachten. 

Met wiegende heupen liep ze elegant in de richting van zijn tafel en hij gebaarde haar te gaan zitten. Chandi keek hem ongelovig aan en bleef naast haar stoel staan. Ze bukte tot Matt's ooghoogte waarna hij zijn lippen tuitte. 

'Ga je mijn stoel nog aanschuiven?' vroeg ze een tikje geïrriteerd. Matt stond op en begeleide Chandi op haar stoel, ze knikte tevreden. 

'Je hebt je er niet echt op gekleed hè?' mopperde Chandi met een afkeurende blik naar zijn wijde slobber broek. 'Ik heb een stropdas om,' zei hij trots terwijl hij met zijn hand een glimmend zwarte stropdas strak trok. 

Chandi rolde met haar ogen en Matt gebaarde snel naar de ober dat hij de kaart moest brengen. Een oude Chinese ober gaf beleefd het menu aan en driftig sloeg Chandi het menu open. 

'Neem maar wat je lekker vindt, prinses,' zei Matt lachend. Chandi's vinger gleed langs de prijslijst van de voorgerechten en een lange roodgelakte nagel stopte bij € 75,- . 'Hmm, dat lijkt me lekker,' lachte ze vals. 'Ik wil nummer 12.' 

Matt bladerde zoekend naar nummer 12. 'Yan wo?' Twee grote ogen staarden Chandi aan. 'Maar dat is...' Chandi keek hem teleurgesteld en geïrriteerd aan en raapte haar handtas van de grond als gebaar om te vertrekken.' 

'Oké,' zuchtte Matt. 'Een witte wijn erbij, mevrouw?' 

Chandi knikte instemmend en Matt haalde de ober er weer bij. 'Een witte wijn met nummer 12, en een biertje met nummer 7.' De ober noteerde tevreden de bestelling en vertrok naar de keuken. 

Aan tafel viel er een ongemakkelijke stilte en Matt merkte op dat Chandi zich niet vermaakte dus bedacht hij dat hij maar beter snel een gesprek kon beginnen. 'Ik heb gisteren met 3-0 gewonnen tegen FC Hier ver vandaan.' 

Chandi zuchtte. 'Geweldig Matt, geweldig,' zei ze sarcastische. 'En wat beteken je daarmee voor de wereld. Ik bedoel maar, hoeveel toeschouwers waren er?' vroeg ze minachtend. Zonder op antwoord te wachten ging ze verder,'nals je echt wat wil betekenen voor deze wereld kan je beter van team switchen, want al win je elke wedstrijd met 3-0, uiteindelijk ben jij de enige die het weet.'

Chandi begon over voetbal spelers die het allemaal zo ver geschopt hadden en vrienden die zo veel verder waren gekomen dan hij. Al snel was Matt's aandacht afgedwaald en hoorde hij geen woord meer van wat Chandi zei. Bij het serveren van de soep was hij dan ook maar al te blij dat Chandi een lepel in haar mond had zodat hij in stilte van haar schoonheid kon genieten. Het was een oogverblinde schoonheid maar soms voelde het niet verblindend genoeg om haar te kunnen verdragen. 

Halverwege de soep kwam een vriend van Matt het restaurant binnen strompelen. Zonder wat te vragen trok hij een stoel bij een tafel weg, die hij richting Chandi en Matt's tafel schoof. Achterstevoren ging hij op destoel zitten en legde een in gips gehuld been op de stoel naast die van Chandi. Walgend keek Chandi naar de vieze tenen die uit het gips staken. 

'Ewa Bro, wat is met jou gebeurd!?' vroeg Matt gechoqueerd. 

'Li!' klonk er vanachter de balie van het restaurant. Een driftige Chinese dame kwam op Matt's vriend af en verkocht hem een mep tegen zijn hoofd. Ze mompelde wat in het Chinees en Li haalde zijn been van de stoel en ging recht zitten. Matt lachte en de dame liep terug. 

Li liet zijn blik op de kom soep van Chandi vallen. 'Wasai, Yan wo hè?' grijnsde hij. 'Lekker?' 

Chandi knikte. 

'Nah, vogelspuug, mij niet gezien,' zei Li pesterig. 

Chandi legde meteen haar lepel neer en wilde om meer informatie over de soep vragen maar Matt was haar voor. 

'Hoe zit dat nou met je been, man?' 

'Aiyo, je weet toch,' zei Li. 'Die dope staak, bro!' Toen Li door had dat Matt geen idee had waarover hij het over had ging hij er even goed voor zitten en begon aan het verhaal over de Dopestaak.   

'Er was eens een chicky, een heel mooi chicky dat ging logeren bij zeven broers. Toen had die vader een erwt onder dr bed gedaan waardoor ze niet kon slapen. Toen hebben die broers een mislukte tovenaar gebeld en die heeft haar verdoornroosjest. En nu slaapt ze dus, wachtend op haar prins.' vertelde Li verwonderd.

'Maar in die 100 jaar is die erwt gegroeid, man! Want het was dus niet zomaar een erwt hè. Die bonenstaak is zo, met bed en al dwars door het dak gegroeid, zo de wolken in, met dat chicky nog in bed. Sinds dien heet dat dus de dope staak.

Echt, bro's van over de hele wereld komen daar heen om die staak te beklimmen want het schijnt dat dat meissie echt de mooiste is van de hele wereld.'

Kwaad sloeg Chandi haar hand op tafel, zo hard dat de Yan Wo de kom uit vloog. 'Ik ben de mooiste!' riep ze.

Matt wreef geruststellend over haar hand heen. 'Dat meisje is al honderd jaar oud, hoe kan ze nou mooier zijn jij?' 

'Ik hoorde anders dat ze in die honderd jaar geen spatje verandert is,' bracht Li in. 

'Ach, kom op,' zuchtte Matt. 'Geloof jij nog in die sprookjes?'

'Een erwtenplant die tot boven de wolken groeit is toch anders ook niet normaal?' piepte Li.

'Ach man, je was gewoon zelf hartstikke dope,' lachte Matt.

'Wedde!?' riep Li terwijl hij zijn hand uitstak.

'Oke, jij geeft mij het adres van die Dope staak en ik ga wel even kijken. Jij krijgt de eer met deze prinses te eten en verliezer betaald de rekening.'

Li knikte instemmend en Matt schudde zijn hand.

Li haalde een briefje met het adres uit zijn zak en nog voor Chandi iets kon zeggen rende Matt het restaurant uit en nam Li zijn plaats in met een plagerige lach. 'Hmm, inderdaad, heel mooi bent u,' zei hij mysterieus. 'Maar het meisje van de dope staak is duizendmaal mooier dan u.'

Chandi's blik werd woest, ze griste haar bord van tafel en mikte de vogelspuugsoep in het gezicht van Li. Hij kon er alleen om lachen, tot zijn moeder weer woest de keuken uit stampte en onverstaanbaar begon te schreeuwen. 

Chandi liep het restaurant uit, haar heupen wiegend alsof ze danste op de mandarijnse toontaal die Li en zijn moeder uitkraamden. Nu betaalde Li misschien de rekening, maar ook Matt zou ze  nog wel betaald zetten. 

En we hebben weer wat geleerd! Yan Wo is een soep gemaakt van vogelspuug. Ik denk niet dat het bij veel chinese restaurants op de menu kaart staat. Het schijnt namelijk nogal kostbaar te zijn, zo'n 2000 dollar per kilo... Doe mij maar gewoon een Fu Yong Hai met rijst... Hebben ze in Belgie ook Fu Yong Hai? >.<