Gravin Erwtenbergs gezicht was lijkbleek geworden en wat nerveus ging ze op de eetkamer stoel zitten. Haar man Graaf Erwtenberg zat ook aan tafel en las de krant. Zijn ogen keken even boven de krant uit en vielen op het gechoqueerde gezicht van zijn vrouw. 

Hij zuchtte maar gaf toe aan zijn echtelijke plichten om zo nu en dan haar gemekker aan te horen. 'Is er iets aan de hand?' vroeg hij bijna overtuigend bezorgd.

Gravin Erwtenberg klom half over de tafel heen tot haar hoofd zich naast het oor van Graaf Erwtenberg bevond. Zachtjes fluisterde ze wat er aan de hand was en Graaf Erwtenberg knikte begrijpend. 

Toen Gravin Erwtenberg weer terug naar haar plek gedaald was stond Graaf Erwtenberg op en trok een keukenkastje open. Hij rommelde tussen wat rare potjes en flesjes en haalde vervolgens en klein potje uit de kast waar een erwt in zat. Gravin Erwtenberg staarde bezorgd naar de erwt, die haar man vasthield alsof hij grootmoeders urn in handen had en op het punt stond haar weer tot leven te wekken. 'Schat, dat is een doperwt.' reageerde ze echter slechts kalm.

Graaf Erwtenberg knikte. 'Het is inderdaad een erwt, maar niet zomaar een erwt,' zei hij mysterieus. 'Dit is de erwt die Schuler inspireerde om erwtenpoeder te ontwikkelen om de hongersnood tegen te gaan. Die erwtenpoeder inspireerde Maggi voor het maken van Maggi.' 

Gravin Erwtenberg schudden ongelovig haar hoofd. 'Jij en je erwten... Kun je geen Lego of Pokemon kaarten verzamelen, zoals een echte vent! Wat moeten we nou met zo'n historische erwt?' 

Graaf Erwtenberg kuchte. 'Ze zeggen niet voor niets, een beetje van jezelf en een beetje magie,' zei graaf Erwtenberg met een wijze blik. 

Gravin Erwtenberg schudde haar hoofd. 'Het is "Een beetje van jezelf en een beetje van Maggi", schat. Als erwtenkenner zou je toch denken dat je die slogan kunt dromen.'

Graaf Erwtenberg wilde er nog wat tegenin brengen, maar zijn vrouw aaide hem al lachend over zijn kale hoofd en liep weg. Het had ook geen zin, besefte hij. Zijn vrouw had scherpe ogen en voelde alles feilloos aan. Ze was de perfecte pleegmoeder voor zijn verloren jongens maar ze was blind voor de wereld die hij kende en dat was misschien maar beter ook. 

Hij volgde de Gravin de woonkamer in, waar zij het ongemakkelijke theekransje bij woonde. Een oude vriend van hem, een hoedemaker, was goed in het organiseren van slechte theekransjes, maar dit theekransje spande de kroon. Gesterkt in zijn beslissing balde hij de erwt stevig in zijn vuist. Hier moest een einde aan komen. 

'Is dat jouw tas?' vroeg Graaf Erwtenberg beleefd terwijl hij zijn ogen richtte op een hemelblauwe tas met plaatjes van witte pluizige beestjes erop. 

Lily knikte. 'Ik zal hem even naar het gastenverblijf brengen,' en zonder op toestemming van Lily te wachten pakte hij de tas op en liep ermee naar boven. 

'Dank u wel!' riep Lily nog toen Graaf Erwtenberg al uit het zicht verdwenen was.

Graaf Erwtenberg liep een grote kamer in waar zeven opgemaakte bedden stonden. Zes op een rij en eentje aan kop onder het torentje van het huis. Hij zette de tas op het bed aan kop neer en haalde de Erwt uit zijn broekzak. Hij tilde het matras op en legde de erwt eronder. Hij lachte tevreden. 'Deze erwt zal er wel voor zorgen dat je voortaan uit de buurt blijft van mijn jongens, voor je eigen bestwil.'

Ja, ja, we gaan ook nog wat leren in verhaal >.< Want wie wil niet weten dat Maggi zijn eerste soepbasis maakte in samenwerking met Schuler die een eiwitrijke substantie tegen hongersnood creëerde? Graag gedaan!