2. 1 Ongemakkelijk welkom
Lily hoorde de brievenbus klapperen en raapte de stapel op. 'Rekening, reclame, reclame, rekening,' mompelde ze terwijl ze door de post bladerde. Toen kwam ze uit bij een brief die gericht was aan haar.
Ze haalde hem uit de stapel en merkte op dat die daar onder ook voor haar bestemd was en toen ze verder bladerde tussen de stapel enveloppen kwam ze erachter dat er nog vijf andere voor haar tussen zaten. Ze liep naar de keuken en haalde een mes uit de la. Voorzichtig sneed ze de envelop open en haalde er een keurig briefje uit.
Ewa Lily,
Jij, ik, bij mij? Je weet wel, tis mijn B-Day. En neem je pyjama mee, of niet...
Fatoe, neem je pyjama mee.
Slightly,
In de andere enveloppen volgden soortgelijke uitnodigingen, zelfde dag, zelfde tijd, maar een andere afzender. Een van Nibs, Tootles, Marmaduke, Binky, Cubby en Peter. Ze zuchtte en legde de stapel neer. 'Hoe kan ik nou op zeven verjaardagen tegelijk komen?' piekerde ze.
Toen bedacht ze zich dat het wel heel toevallig was dat ze alle zeven op de zelfde dag en de zelfde tijd hun verjaardag vierden, dus keek ze naar het adres van de zeven jongens. Niet geheel tot haar verbazing merkte ze op dat die allemaal kwamen van Nooitgedachtland. Dat was het weeshuis waar Wenende Wendy het over had. Die vreemde jongens moesten wel de verloren jongens zijn.
Alhoewel Lily de manier van uitnodigen wel merkwaardig vond had ze niet begrepen dat de verloren jongens niet doorhadden dat ze allemaal het zelfde meisje hadden uitgenodigd. In de hoop veel nieuwe vrienden te kunnen maken vertrok Lily 7 Juli vol goede moed naar Nooitgedachtland.
Met haar tas over haar schouder geslagen stond ze voor een gigantische huis. Het had een grote tuin met rozenstruiken, marmeren standbeelden en een grote fontein. Het huis kwam zowel lieflijk als spookachtig over door de ietwat verwilderde tuin en verweerde muren. Met een hoog piepje ging de brede poort van de tuin open en Lily liep naar de deur van het huis.
Het grind onder haar voeten kraakte en de beelden die haar in de tuin leken aan te staren gaven haar een ongemakkelijk gevoel. Ze liep een stukje harder en hupte het trapje van het huis op. Ze drukte op de bel die een laag gerinkel maakte. Vanuit het huis klonk luid gedonder en gestommel en de zeven jongens wrongen zich door een brede gang richting de deur.
'Lily!' riepen ze alle vrolijk toen ze de deur open sloegen.
Lily lachte en maakte een kleine buiging. Er viel een ongemakkelijk stilte en de jongens keken elkaar verbaasd en een tikje kwaad aan. Bedenkelijk hield Lily haar hoofd scheef en bestudeerde de expressie van de zeven jongens.
Na een te lang moment van stilte lachte Lily wat ongemakkelijk, 'Echt een prachtig huis!' De jongens negeerden wat Lily zei en bleven stomverbaasd staan kijken.
'Kennen jullie haar?' wist Nibs als eerste uit te brengen.
'Kennen?' reageerde Tootles verbouwereerd. 'Ik heb haar uitgenodigd!'
'Jij?!' riep Slightly boos, 'Ik heb haar uitgenodigd!'
'Wat bep jij nou!' gromde Binky terwijl hij Slightly een duw gaf.
En al snel ontstond er een flinke knokpartij tussen alle zeven jongens.
'Stop, stop!' schreeuwde Lily. De knokpartij leek te even te bevriezen en geïrriteerd trok Lily Peter los uit de houdgreep van Cubby. 'Ik heb van jullie alle zeven een uitnodiging ontvangen.'
De vrouw des huizes van de zeven jongens was een tijdje geleden al op het geruzie van de jongens afgekomen en had de hele situatie geobserveerd. Zachtjes lachte ze en wrong zich tussen de zeven jongens door en schudde Lily's hand.
'Dus jij bent Lily?' zei ze vriendelijk. 'Ik ben Gravin Erwtenberg. Verontschuldig mijn kinderen voor hun gebrek aan gastvriendelijkheid, kom binnen!' en ze liep terug het huis in waarna de jongens een erehaag vormde langs de muren van de gang zodat Lily de gravin kon volgen.
Gravin Erwtenberg sneed een grote chocolade taart opgebouwd uit zeven lagen aan en wat onhandig mikte ze de gigantische stukken taart zo groot als een volwassen cavia op kleine porseleinen bordjes. Toen zij de acht bordjes gevuld had gebaarde ze iedereen te gaan zitten en verontschuldigend lachte ze dat ze meer gasten had verwacht. 'Meer taart voor ons nietwaar!' zei ze nog snel met een gemaakte glimlacht terwijl ze haastig de keuken in verdween.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top