Lily zwiepte de peuters in het winkelkarretje, die zich gelukkig niet langer druk maakten over het afgenomen snoepgoed, maar kennelijk ook het probleem van de hamsterlawine niet inzagen, want ze schaterde het uit terwijl Lily om de omgevallen schappen heen zigzagden.

Ze waren overal, ze kon nergens meer heen en toen zag ze een paarse vlek opdoemen uit de duisternis van de grot. 'Kleedje!' Maar waar was Allawin?

Lily kroop het winkelkarretje in en gooide de knibbel, knabbel en knuisje een voor een op het tapijt. De hamsters knabbelde al aan het ijzeren geraamte van het winkelkarretje. Ze klom het winkelwagentje op en wist de hamster die zich haar schoenzool vastgebeten had los te schudden.

Met de peuters in haar armen geklemd vlogen ze naar de ingang van de grot. Waarom kwam kleedje haar nu pas halen? Waarom was Allawin niet meegekomen? Spookte het door haar hoofd. Ze zag Allawin achter het poortje staan, zijn handen smachtend naar haar uitgestoken. Maar naar haar, of de lamp? Was hij naast Aladdin en Gaston, ook de boosaardige Jafar, die haar misbruikt had voor zijn eigen plannetjes? Net zoals wolf niet alleen wolf was geweest, maar ook een prins. 

Haar maag tolde. 'Kleedje, niet over het poortje heen!' Brulde Allawin. 'Dan gaat het alarm af en zal de grot instorten. Jullie moeten eerst nog betalen.' En hij wees naar een vriendelijk mevrouw die voor de uitgang stond. Het kleedje daalde voor haar neer en Lily stapte af. Wantrouwend bleef haar blik bij Allawin hangen.

Lily liep naar de vrouw toe. "Ilse" stond er op haar naamkaartje. 'Goede middag! Ah, een lamp? Anders nog iets?' vroeg ze beleefd.

Lily keek naar Allawin. Hij schudde zijn hoofd. 'Nee.' mompelde Lily onzeker.

'Dan wordt het uw schoonheid van binnen en buiten alstublieft.' zei Ilse alsof het niets was.

'Wat?!' riep Allawin. 'Dat kunt u niet menen! Lily, doe het niet! We vinden hier wel een andere manier om gelukkig te worden.'

Die woorden verwarmden Lily's hart. Allawin was dan misschien niet altijd de held van het verhaal, maar hij was Jafar niet. En zij, moest zij altijd de held van het verhaal zijn? Wat had mooi zijn haar gebracht? Was het soms niet beter om een klein beetje gemeen te kunnen zijn?

Aarzelend wendde Lily zich weer tot Ilse. 'En als ik een bonus kaart heb, kan ik dan  korting krijgen?'

Ilse knikte in richting van het geluid van de naderende hamsterlawine. 'Het zijn de hamsterweken. Ik kan u wel 50% korting geven.'

'Lily, doe het niet!' Riep Allawin haar nog toe.

Lily knikte naar Ilse. 'Ik denk dat ik wel 50% kan missen.'

'Mag ik dan uw bonus kaart, alstublieft?' vroeg Ilse, de dramatische klant achter het winkel poortje negerend.

Lily zocht naar de zakken die ze niet had en keek toen naar Allawin. Hij had tenslotte altijd alles bij zich, maar ook hij schudde zijn hoofd. De hamsterlawine kwam nog dichterbij. Moest ze al haar innerlijke en uiterlijke schoonheid volledig schenken? Dat offer voelde te groot. De hamsterlawine begon de klif waar ze vanaf gevallen was te beklimmen. Had ze nog een keus?

Ilse bleef vriendelijk en ontspannen. 'Ik zal mijn bonuskaart wel voor je scannen.' Piep... De bek van de hamster ging open en met het klakken van zijn tong werden ze alle uitgespuwd. 'Nog een fijne middag! riep Ilse hen toe voor de hamster zijn bek weer sloot.