'Knibbel, Knuisje! Nee!' Lily rende er achter aan. De kleurrijke kauwgomballen en lolly's waren precies op hun ooghoogte geplaatst en ook knabbel kon de verleiding niet meer weerstaan. In haar ooghoeken zag plots een winkelkarretje maar Knuisje's handen lagen al bijna op de koekjes van het huismerk. Ze trapte een berg vol tomatenblokjes in blik -die in de aanbieding waren maar nog even goedkoop als altijd- om en het kabaal dat het produceerde wekte de aandacht van knibbel, knabbel en knuisje. Verwonderd keken ze naar de blikjes die over de grond rolde en binnen en mum van tijd waren ze er alle drie over gestruikeld. 

Met een heldhaftige zwaai wilde Lily het winkelkarretje naar zich toe trekken maar de wieltjes schoten alle kanten op en ze raakte de macht over het karretje kwijt, dat recht door het wc papier heen schoot. Knibbel, knabbel en knuisje waren hun interesse in omvallende dingen al weer kwijt geraakt en schoten er weer vandoor. 

Haastig zocht Lily een weg door het wc papier en de blikjes tomatenblokjes heen en al snel zag het gangpad eruit alsof ze een dozijn mummies had afgeslacht.  Lily ploeterde door met het winkelwagentje dat een eigen wil leek te hebben, want knibbel, knabbel en knuisje hadden het chocolade schap bereikt. 

Ze gooide knibbel, knabbel en knuisje in haar winkelkarretje en probeerde haar strengste blik ooit naar voren te toveren. Hun oogjes glommen in het kille tl-licht als die van pasgeboren puppy's. De verleiding... De verleiding... Ze wilde ze zo graag iets lekkers geven. Ze kon toch niet streng zijn tegen zulke lieve snoetjes. 

Lily haalde diep adem. Ze kon het niet. Ze kon niet streng zijn. Dan was er nog een laatste hoop. Onderhandelen. 

Lily boog door haar knieën heen en keek hen doordringend aan. 'Als jullie braaf in het winkelkarretje blijven zitten tot ik die lamp gepakt hebt, dan krijgen jullie straks een snoepje. Afgesproken?' vroeg ze liefjes. 

Knibbel en Knuisje knikte zoetjes en knabbel stak zelfs zijn duim op. 

Vol vertrouwen wendde Lily zich tot het schap met willekeurige artikelen die niet in een supermark thuis leken te horen. Lily rijkte naar het bovenste schap waar de lamp stond. Net te hoog. Voorzichtig zette ze haar voet op het onderste schap vol pyjama's en klom omhoog. Het prijskaartje waarnaar ze griste liet los en even verloor ze haar evenwicht. In plaats prijskaartje terug plaatsen gooide ze het tussen het met enig schuldgevoel tussen het waterballonnen en het kleurboeken assortiment. 

De lamp schitterde voor haar ogen. Opgelucht pakte ze het gouden handvat beet en van achter klonk brabbelend gejuich. Lily draaide zich om en besefte zich dat 'straks' geen duidelijk begrip was voor drie peuters. Terwijl haar ogen bleven steken op de peuters die uit het winkelkarretje klommen voelde ze het schap kantelen. Ze kletterde op de grond en het nu lege winkelkarretje kiep over haar heen. 

Knibbel, Knabbel en Knuisje haastten zich naar het snoepgoed en een zak lolly's werd uit het schap gegrist. Niets gebeurde, ook niet toen ze erin slaagde de zak open te maken. 'Oké, het telt kennelijk pas als ze het in hun mond steken.' zuchtte Lily opgelucht. Die lolly wikkels krijgen ze er met geen mogelijk af. Lily gooide het winkelkarretje van zich af en tilde van Knabbel en Knuisje van de grond af. Ze trok de lolly's uit hun hand en nog voor ze in huilen konden uitbarsten hoorde Lily plots een heel zacht krakend geluidje. 

Knibbel zat met een enorme zak chips in op zijn schoot op de grond, een handje gevuld en goudkleurige kruimeltjes op zijn borst. 

De schappen begonnen te trillen, te schudden en een voor een vielen ze om. 'Hamsteren!' klonk er vanuit alle hoeken en een plaag van hamsters vulde de grot alsof er zojuist een lawine was losgebroken.