'Je...je hebt hem vermoord!' stamelde Roodkapje. 'En ik dacht dat ik de slechterik was.' Droevig stamelde ze naar de Lelie in haar hand. Zijn verwelke blaadjes waren gevallen, slechts een treurig blaadje hing nog aan het stokje. 'De lelie!' Brulde lily, 'de lelie kan hem redden.' Voorzichtig pakte ze de lelie uit Roodkapjes hand die het tot haar verbazing toeliet. Ze legde de bloem op zijn borst, maar niets gebeurde. 'Ik hou van je.' Mompelde ze in een laatste poging, maar nog steeds lag de wolf bloedend op de grond.

Roodkapje was in elkaar gezakt en huilde tranen met tuiten. 'Waarom werkt het niet?' bracht ze jankend uit.

'Omdat ik niet van hem hou.' Knikte Lily bedroeft.

Een snotterbel droop uit Roodkapjes perfecte neusje omlaag. Het gloeide goudkleurig, net als de lelie. De magie die ze gebruikt had om haar neus te herstellen zat nog in haar snot! Hij slijmerige goedje spatte op de open wond van de wolf en zijn vlees begon te schitteren, eerst zijn wond en toen de rest van zijn lijf. Een windvlaag tilde hem de lucht in en als een oerknal spatte zijn verlichte lichaam uit elkaar in duizenden sterren die hen alle verblinden. Toen ze weer konden zien stond Prins wolfgang voor hen. Gewikkeld in een tapijt.

'Lily?' stamelde hij. Lily schudde haar hoofd.

Verbaasd keek hij naar Roodkapje? 'Jij houd van mij?'

'Het was mijn snot!' Verklaarde ze.

De prins keek haar verward en teleurgesteld aan. 'Je snot houd van mij?'

Roodkapje veegde haar snotterbellen weg en sloeg nu met tranen van geluk haar armen om hem heen. 'Heel veel'.

'Ja, ja, heel ontroerend allemaal.' Bromde Allawin. 'Maar hou als je blieft je snot en vooral jou blote bibs van mijn Perzisch toverkleed! Het is dat ik zo snel mogelijk naar de wondergrot wil, anders had je hem mogen houden.'

Prins wolfgang waggelde als een pinguin richting de kledingkast en hees zich achter het deurtje in een van de prachtige prinsessenjurken die hij Lily ter beschikking gesteld had.

'Wondergrot?' Vroeg Roodkapje nieuwschierig. Ze was duidelijk een en al oor, maar haar ogen gluurde naar het veels te smalle kast deurtje.

Lily knikte. 'In de wondergrot bevindt zich een toverlamp waarmee we ons naar aarde willen wensen. Daar kom jij ook vandaan, niet waar? Je mag met ons mee.' Bood ze vriendelijk aan.

Roodkapje vond haar weerspiegeling in het kast deurtje. 'Met jou terug op aarde ben ik in ieder geval de mooiste van het land', grijnsde ze tevreden.

De Prins stapte in zijn gewaad achter de kastdeur vandaan en met een hand op zijn gekantelde heup wierp hij haar een uitdagende blik. 'Ben je daar heel zeker van?'

Roodkapje rolde met haar ogen. 'Meer dan zeker.' Sneerde ze.

Prins Wolfgang keek haar sluw aan. 'Maar ben je ook de machtigste?' Plots zakte hij door zijn knieën en gebaarde wild. 'Trouw met mij, mijn liefste Roodkapje en samen zullen wij de mooiste en machtigste zijn van heel sprookjesland!'

Roodkapje trappelde op haar voetjes. 'Ie! Ik koningin van sprookjesland?! Maar natuurlijk trouw ik met je wolf!' en ze vloog hem in zijn armen. Gepassioneerd trok ze haar rode kapje uit en gooide die over Allawin en Lily heen zodat zij slechts konden genieten van een hoorspel dat klonk als een bulldog die een watermeloen at.

Toen het geluid voorbij was durfde Allawin en Lily de cape slechts van hun zicht af te trekken en ze vonden Roodkapje die zichzelf nu in de spiegel bewonderde. 'Rood stond me wel, maar zo'n armzalige cape past mij niet langer. Vindt je niet, wolf?' Vroeg Roodkapje terwijl ze zichzelf in de spiegel bewonderde. Niet aan haar uiterlijk deed Lily nog herinneren aan de angstaanjagende verschijning die ze ooit was. Maar machtslust, meedogenloos heid en ijdelheid blonk nog in haar donkere ogen.

Terwijl wolf haar overspoelde met vleiende complimenten die Allawin bij a deden braken op zijn toverkleedje rommelde Lily in de kast vol jurken en trok er een prachtige rood zwarte jurk uit. 'Je zou een fantastische Hartenkoningin maken.' Glimlachte Lily terwijl ze haar de jurk overhandigde.

'Dank je, Lily.' bracht Roodkapje uit en even kreeg Lily het gevoel dat ze oprecht dankbaar was. 'Verdwijn dan nu, en laat mij jou onweerstaanbare koppie hier nooit meer zien, of ik zal hem er af laten hakken!' vervolgde ze als een echte Hartenkoningin.

Glimlachte Lily en maakte een kleine buiging. 'Maar natuurlijk, uwe Majesteit.' Ze klopte het toverkleedje uit en wenkte Allawin. 'Een ritje voor twee dus!'

'We kunnen hen twee toch niet over sprookjesland laten regeren? Het zijn slechteriken!' bracht Allawin ontdaan uit.

'Dat hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt, meneer Gaston.' Lachte ze hoofdschuddend.

Allawin rilde vol afschuw. 'Ugh, wat krijg ik de kriebels van die naam.' Zijn afschuw veranderde al snel in verbazing. 'Ik kan niet geloven dat ik jou ooit mijn tweede naam verteld heb!'

Lily giechelde. 'Zullen we maar vertrekken? Ik kan niet wachten om eindelijk naar huis te gaan!'

Allawin sprong op zijn kleedje en nam Lily bij de hand. Hij salueerde de Hartenkoningin en Prins Wolfgang kort terwijl Lily hen uitbundig na zwaaide en ze door het torenraampje vertrokken naar de wondergrot.