Lily kon niet anders dan uit het raam blijven staren, hopend dat ze Allawin en de drie kleintjes weer zou zien. Maar de tijd kroop voorbij. Zelfs Wolf was al dagen weg geweest. Ze kon zich niet herinneren dat er gouden Lelies in het donkere bos groeide. Of dat ze überhaupt  in sprookjesland groeide. Ze wist enkel dat hij in een sprookje bestond.

Wie weet hoe lang Wolf zou zoeken. Ze kon de moeite in ieder geval waarderen, maar nu haar maag knorde wist ze niet goed of ze hoopte dat hij nog lang weg bleef.

Lily schrok op uit haar gedachte toen plots het luik werd opgeslagen. 'Wolf! Je bent terug. Heb je de Lelie gevonden?' Glimlachte ze opgewonden en een tikkeltje nerveus. Waarom was Allawin nog steeds niet teruggekeerd?

'Jazeker.' Gromde de wolf, en een Roodkapje rees uit het luik omhoog.

'Chandi! Jij weer?' stamelde Lily geschokt.

In haar handen hield ze de gouden Lelie. Haar oog was geheeld, en haar neus was weer het prachtige kleine wipneusje dat ze ooit had gehad.

'Je hebt ons leven nogal overhoop gehaalt, Lilietje.' Siste Chandi. 'Kijk wat er van hem geworden is, en dat is jou schuld.'

Lily stond te trillen op haar benen. 'Het spijt me Wolf, het spijt me echt. Als ik de tijd kon terugdraaien, en ik denk dat ik dat kan... Dan zal alles weer goedkomen. Ik beloof het je. Maar ik kan mijzelf niet dwingen van je te houden.'

'Hij had dood kunnen gaan op zoek naar die bloem!' Brulde Chandi. 'Terwijl je wist dat al zou hij hem vinden, je nooit van hem zou houden, niet waar?' Siste ze terwijl ze dreigend met de lelie in haar handen op haar afstapte.

Lily knikte schuldig. 'Het spijt me, ik wist niet dat het gevaarlijk zou zijn hem te zoeken.'

Chandi schudde haar hoofd terwijl ze sussend klakte met haar tong. 'Het geeft niet Lilietje. Wolf weet nu ook je nutteloos bent, dat ware liefde niet bestaat en jij nooit van hem zal houden. Daarom levert hij je nu aan mij over, en voor wat ik met je zal doen kan geen enkele bloem je redden.'

Uit haar rode cape haalde ze een toverstok. 'Bibedi, Babedi...'

BOEM!

Allawin kwam met een enorme vaart het venster doorvliegen op zijn vliegend tapijt en hij vloog Chandi omver.

'Spring achterop, Lily!' knipoogde hij haar toe.

Lily klom zo snel als ze kon het tapijt op, waar ook de drie kleintjes, knibbel, knabbel en knuisje zaten. 'Oh, wat ben ik blij jullie alle vier heelhuids te zien.'

'En anders ik wel! Ik rammel!' Gromde Wolf terwijl hij zijn nagels in het tapijt haakte.

'Bescherm de kleintjes!' Commandeerde Allawin, terwijl hij een is jellybeans besmeurd slagersmes uit zijn zak trok en uithaalde naar de wolf.

'Nee! Allawin! Doe hem geen kwaad! We hebben hem al genoeg leed aangedaan!' Gilde Lily terwijl ze haar armen om Allawin heen sloeg in een poging hem tegen te houden.

Het was echter al te laat. Wolf zakte ineen op de grond met het slagersmes nog in zijn huid geboord. Hij kreunde van de pijn en Chandi rende verslagen naar hem toe.