Voor ik jullie meeneem, naar een land hier ver, ver vandaan, breng ik jullie naar het stadje waar je zelf woont, of als je in een dorp woont, dan bedoel ik dat stadje niet ver bij jou vandaan. Daar woont Lily, die zojuist het nieuws van haar leven ontvangen heeft, dat alles zou veranderen.

Opgewonden was Lily haar slaapkamertje ingeglipt terwijl vader nijdig door de woonkamer marcheerde. Zijn voetstappen dreunden door het hele appartement en Lily wist dat het niet lang zou duren voor de onderburen zouden komen klagen. Schuldig kroop ze onder de dekens om de brede glimlach op haar gezicht te verbergen. Zij was namelijk de oorzaak van zijn tirannie, al zou zij nooit iets doen om haar vader kwaad te maken.

Feitelijk had ze ook niets misdaan, de middelbare meisjesschool werd gesloten omdat men het niet vond passen in deze tijd en nu vader een brief van de overheid had ontvangen dat werkloosheid hem geen bevoegde thuisonderwijzer maakte zat er niets anders op dan dat Lily naar een openbare middelbare school zou gaan.

Lily zette het zaklampje dat ze in haar bed bewaarde aan en sloeg onder de dekens haar lievelingsboek overe verre landen, zwaardvechten, tovenaars en een vermomde prins open. Ze zuchtte een hartstochtelijke zucht en drukte het boek tegen haar borst aan. Voor het eerst na al die jaren zou ze met een jongen kunnen praten, zonder dat haar vader als een briesende zwaan naast haar stond.

Met een rood en bezweet hoofd van de hitte kroop ze onder de dekens vandaan. Ze gooide haar raam open en liet een verkoelende bries door haar donkere haren waaien. Soms voelde ze zich als een prinses opgesloten in haar betonnen flatgebouw, met een uitzicht op de vervuilde straten van de achterstandswijk in de binnenstad. Hangjongeren sierden de vervallen speeltuintjes en floten haar toe toen ze haar in hun zicht kregen. Schunnige opmerkingen galmden tussen de flatgebouwen en vaders denderende voetstappen naderden in haar richting.

'In geen duizend en een jaar, stelletje straatratten!' bulderde vaders zware stem nu over de balustrade. Hij keek op en zijn blik viel op Lily's stralende gezichtje. 'Maak dat raam dicht!' snauwde hij in haar richting en braaf volgde Lily zijn bevelen op. Ze wist dat hij haar alleen maar wilde beschermen. Maar waartegen?

De volgende morgen stond Lily al vroeg op voor haar eerste schooldag. Vandaag had ze zelfs voor ze het ontbijt op tafel klaar had gezet al een wasje gedraaid en de ramen gelapt. Haar ouders waren er dol op dat Lily alles in het huishouden deed. Lily had de goede gewoonte om alles waar ze ooit een complimentje voor gekregen had onuitputtelijke te blijven uitvoeren en dus kon haar vader de hele dag spelletjes spelen op zijn telefoon en lag haar moeder vrijwel permanent voor de tv. Zelfs nu ze in bed lag kon je de afdruk van haar dikke billen nog in het bankstel terug vinden.

Lily klopte op de slaapkamerdeur. 'Het ontbijt is klaar,' zei ze zachtjes. Er klonk slechts gebrom vanuit de duisternis. 'Vandaag is mijn eerste schooldag!' ontglipte haar veel te opgewonden.

Een schim schoot haastig overeind en hees zich in een joggingbroek. 'Dat is waar ook! Ik breng je wel!' bromde vader haar toe.
'Ach, laat haar nou, lieverd,' suste haar moeder nog slaperig. 'Je moet haar toch een keertje loslaten.'

'Geen denken aan!' zei vader nors, hij drukte het licht aan en griste een t-shirt uit de kast. Zijn blik viel op Lily. 'Trek je dat aan?'

Lily keek om laag, naar het versleten zomerjurkje dat in een ver verleden van haar moeder was geweest. Het roze jurkje was inmiddels vaal en paarsig doordat het te vaak samen met de donkere was gewassen was.

Haar vader gooide haar een van zijn oude kersttruien op. 'Hier, omdat het je eerste schooldag is.'

'Oh, dank u, vader.' knikte Lily. Een gegeven paard mag je nooit in de bek kijken, ook niet als het buiten 32 graden is. Daarom vertrok Lily naar haar slaapkamer om zich om te kleden. Zwetend maar met een glimlach vergezelde ze even later haar vader en moeder aan de eettafel in hun veel te krappe keuken.