Μόλις έφτασε στο νοσοκομείο ο Άκης, πήγε αμέσως στα επείγοντα. Σε μία καρέκλα είδε την Μυρτώ να κάθεται με το κεφάλι γερμένο πίσω και τα μάτια κατακόκκινα από το κλάμα. Χωρίς να περιμένει πήγε κοντά της και έκατσε στη διπλανή καρέκλα. 

Κανείς από τους δύο δεν μίλησε. Η μόνη κίνηση που έγινε ήταν το χέρι του Άκη που πέρασε γύρω από τους ώμους της και την έφερε πιο κοντά του, με αποτέλεσμα να γύρει το κεφάλι της στον ώμο του. 

Η Μυρτώ είχε κλάψει τόσο πολύ στη διαδρομή και όση περίμενε μόνη της μέχρι να έρθει ο Άκης, που τώρα είχε στερέψει από δάκρυα. 

<Εγώ φταίω. Εγώ έπρεπε να ήμουν στη θέση του.> είπε κάποια στιγμή και μόλις το άκουσε το Άκης με το ζόρι συγκρατήθηκε να μην της φωνάξει. 

<Αυτό μην το ξαναπείς ποτέ. κανείς μας δεν θα το ήθελε και ειδικά εκείνος.> της είπε κάνοντας προσπάθεια να μην φωνάξει. 

<Εμένα πήγε να χτυπήσει το αμάξι και ο Άρης με έσπρωξε αλλά δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί εκείνος. Εγώ φταίω για όλα.> είπε και πάλι. Ήταν σαν να βρισκόταν σε έναν δικό της κόσμο και απλά ήθελε να πει αυτά που ήθελε χωρίς να ακούει κανέναν γύρω της. Ήταν σε σοκ.

<Είμαι σίγουρος ότι θα το ξαναέκανε αν ήταν να σε σώσει.> της απάντησε εκείνος. Και ήταν αλήθεια. Ο Άρης ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί της που θα έκανε τα πάντα για να είναι εκείνη καλά και ασφαλείς. 

<Αν δεν ήμουν τόσο απρόσεκτη και δεν βιαζόμουν να φύγω γρήγορα από τη συζήτηση που είχαμε, δεν θα γινόταν τίποτα.> συνέχισε να κατηγορεί τον εαυτό της. 

<Σταμάτα να σκέφτεσαι το αν. Τώρα έγινε και πρέπει να δούμε τι θα γίνει από εδώ και πέρα.> της είπε με βάση τη λογική. Αλλά εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, η λογική της Μυρτούς είχε κάνει φτερά και είχε κατακλειστεί με τύψεις και φόβο.

<Εγώ φταίω.> μονολόγησε και πάλι. Ο Άκης δεν μπορούσε να την ακούει να κατηγορεί τον εαυτό της για ότι συνέβη. 

<Μυρτώ, κοίτα με.> της είπε και έπιασε με τις παλάμες του το πρόσωπο της για να την κάνει να τον κοιτάξει. <Άκου με πολύ προσεκτικά. Εσύ δεν φταις σε τίποτα. Η κακία η ώρα φταίει για όλα. Ο Άρης σε αγαπάει και είμαι σίγουρος ότι θα ζήσει για πολλά χρόνια για να στο λέει κάθε μέρα. Γιατί το ξέρω, στο τέλος μαζί θα καταλήξετε.> της είπε και τότε ήταν που την είδε να βουρκώνει. Με το που έπεσε το πρώτο δάκρυ άρχισε να κλαίει με λυγμούς και τρανταζόταν ολόκληρη στην αγκαλιά του ξαδέλφου της. 

<Με αγαπάει.> του είπε με μία μικρή δόση παραπόνου.

<Ναι, Μυρτώ μου, σε αγαπάει.> της είπε για επιβεβαίωση εκείνος.

<Και εγώ τον αγαπάω> διαπίστωσε μέσα από τους λυγμούς της. Τον αγαπούσε. Ποτέ δεν σταμάτησε να τον σκέφτεται και είναι ερωτευμένη μαζί του. Ο Άρης είναι το πεπρωμένο της και τώρα το βλέπει καθαρά. Αλλά θα μπορέσουν να είναι μαζί στο μέλλον ή η ιστορία τους τελειώνει εδώ; 

<Όταν γίνει καλά θα μπορέσεις να του το πεις. Θα χαρεί πολύ να σε ακούσει να το λες.> της είπε και εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Θα του το έλεγε. Θα του το έλεγε και θα ζούσαν μαζί και ευτυχισμένοι. <Τους γονείς του, τους πήρες τηλέφωνο;> τη ρώτησε μετά από λίγα λεπτά ησυχία. Εκείνη σήκωσε ξαφνιασμένη το κεφάλι της και πανικόβλητη πήρε το κινητό της για να καλέσει τη μητέρα του. Μέσα στον πανικό και τον φόβο της για εκείνον, είχε ξεχάσει να ειδοποιήσει την οικογένεια του. Μπορεί εκείνοι να την κατηγορούσαν για την κατάσταση του παιδιού τους, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε να ξέρουν. 

Πέρασαν τέσσερις βασανιστικές ώρες που ο Άρης ήταν στο χειρουργείο και δεν είχε βγει κανένας γιατρός να ενημερώσει. Οι γονείς του είχαν έρθει και παρόλο που ήταν στα χωρίσματα, ο πατέρας του είχε στην αγκαλιά του τη γυναίκα του που δεν είχε σταματήσει να κλαίει. 

<Για τον Άρη Μητρόπουλο;> ακούστηκε η φωνή του γιατρού και αμέσως και οι τέσσερις σηκώθηκαν όρθιοι.

<Πως είναι γιατρέ ο γιος μου;> τον ρώτησε φανερά εξουθενωμένη η μητέρα του Άρη.

<Είχε χτυπήσει το κεφάλι του και το χειρουργείο ήταν δύσκολο αλλά όλα πήγαν καλά. Τώρα απλά περιμένουμε να δούμε πότε θα ξυπνήσει και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται.> τους ενημέρωσε.

<Τι εννοείτε γιατρέ; Μπορεί και να μην ξυπνήσει;> ρώτησε ο πατέρας του.

<Δεν το νομίζω αυτό. Μπορεί να του πάρει ώρες ή και μέρες μέχρι να ανακτήσει τις αισθήσεις του αλλά νομίζω πως θα το κάνει. Σε μία εγχείρηση όμως εγκεφάλου ποτέ δεν ξέρεις τι έχει συμβεί αν δεν έχει ξυπνήσει πρώτα ο ασθενής. Μόλις συνέλθει θα έχουμε και περισσότερες πληροφορίες να σας πούμε.> του είπε και αφού τον ευχαρίστησαν έφυγε. 

Μέχρι το πρωί της επόμενης μέρας δεν θα μπορούσαν να τον δουν. Ήταν στην εντατική αφού μόλις είχε βγει από ένα σοβαρό χειρουργείο και έπρεπε για μία μέρα να παρακολουθείται στενά. 

Έτσι, η Μυρτώ και ο Άκης δεν είχαν καμία δικαιολογία για να περάσουν εκεί το βράδυ. Θα καθόντουσαν οι γονείς του να τον προσέχουν. Αποχαιρέτησαν το ζευγάρι και γύρισαν πίσω στο πατρικό της Μυρτούς. 

Είχε πια βραδιάσει για τα καλά μόλις άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού. Κατευθύνθηκαν προς το σαλόνι με φανερά πεσμένη ψυχολογία. Η κοπέλα αισθανόταν πολύ κουρασμένη. Όχι τόσο σωματικά, όσο ψυχολογικά. Όλο αυτό που έγινε με τον Άρη δεν μπορούσε ακόμα να το πιστέψει. Είχε θυσιαστεί για να σώσει εκείνη και για αυτό θα του ήταν για πάντα ευγνώμων. 

Η Χριστίνα και ο Θωμάς ήταν ακόμα ξύπνιοι και τους περίμεναν για να μάθουν νέα για την κατάσταση του φίλου τους. Κάθισαν όλοι μαζί στον καναπέ και τους είπαν όσα είχαν γίνει σήμερα και όσα τους είπε ο γιατρός. Η Χριστίνα έκλαψε. Η εγκυμοσύνη την είχε κάνει πιο ευάλωτη από όσο ήταν στην πραγματικότητα. Ο Θωμάς ήταν δίπλα της και την παρηγορούσε. Ήταν και αυτός θλιμμένος με αυτή την κατάσταση. 

Για ακόμα μία βραδιά κοιμήθηκαν όλοι μαζί στο σπίτι. Αύριο θα πήγαιναν όλοι μαζί στο νοσοκομείο. Ο Άκης έριξε έναν μεγάλο καυγά με την αδελφή του για το αν θα πήγαινε ή όχι σε ένα μέρος γεμάτο μικρόβια. Τελικά, συμφώνησαν να βρεθούν κάπου στην μέση. Θα πήγαινε μαζί τους μόνο για να μάθει την κατάσταση της υγείας του από τους γιατρούς και μετά θα έφευγε. Έτσι ήταν και οι δύο ευχαριστημένοι. 

Η Μυρτώ δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου και οι λίγες ώρες που κατάφερε να κλείσει τα μάτια της, ήταν γεμάτες με άσχημα όνειρα. Έβλεπε τον Άρη να εξαφανίζεται από κοντά της και εκείνη να τον ψάχνει παντού χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το πρωί φαινόταν έντονα η αυπνία της από τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και την κούραση στα χαρακτηριστικά του προσώπου της.