Είχε περάσει μία ολόκληρη εβδομάδα από την ημέρα που η Μυρτώ δέχτηκε να φιλοξενήσει τον Άρη στο σπίτι της. Πλέον είχε συνηθίσει ο ένας την παρουσία του άλλου στο σπίτι και συγκατοικούσαν ομαλά. 

Βέβαια, υπήρχαν και κάποια μικρά προβληματάκια, αλλά έβρισκαν τρόπο να τα λύσουν.

<Εεε, γιατί άλλαξες κανάλι. Την έβλεπα αυτή την ταινία ξέρεις.> του είπε η Μυρτώ ένα βράδυ που κάθονταν στον καναπέ. Προσπάθησε να του πάρει το τηλεκοντρόλ αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.

<Έχει αγώνα σήμερα. Θα δούμε ποδόσφαιρο.> της είπε εκείνος και της χάρισε ένα φωτεινό χαμόγελο.

<Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα. Το The fault in our star είναι η αγαπημένη μου ταινία και δεν υπάρχει περίπτωση να την χάσω.> είπε καθώς προσπαθούσε ακόμα να πιάσει το κοντρόλ. Είχε σχεδόν καλύψει το σώμα του Άρη με το δικό της προκειμένου να το πάρει.

<Παίζει η ΟΜΑΔΑΡΑ μου. Θα δούμε ποδόσφαιρο.> της είπε σε τόνο που δεν σήκωνε καμία αντίρρηση.

Εκείνη πήρε τα μάτια της από το τηλεκοντρόλ με σκοπό να του δώσει μία δολοφονική ματιά, αλλά όταν κατάλαβε πόσο κοντά βρίσκονταν, τα έχασε. Έμειναν να κοιτάζονται και κάποια στιγμή το βλέμμα της χαμήλωσε να έμεινε στα χείλη του. Και ο Άρης είχε αποσυντονιστεί από την τόσο κοντινή τους επαφή. Την ένοιωθε τόσο τέλεια πάνω του και ήθελε να την αγκαλιάσει αλλά φοβήθηκε μήπως απομακρυνθεί με αυτή του την κίνηση.

<Μα... είναι η αγαπημένη μου ταινία.> ακούστηκε χαμηλόφωνα η φωνή της και με το παράπονο να είναι εμφανές στον τόνο της. Το αγόρι δεν απάντησε και απλά συνέχισε να κοιτάει μία τα μάτια της και μία τα χείλη της. 

Λίγη ώρα αργότερα την ένοιωσε να απομακρύνεται και πήγε να διαμαρτυρηθεί. Πριν προλάβει όμως να μιλήσει το κανάλι άλλαξε και εμφανίστηκαν στην οθόνη οι πρωταγωνιστές της ταινίας. Η Μυρτώ είχε ένα χαμόγελο νίκης ζωγραφισμένο στα χείλη της. Αλλά ο Άρης δεν θα την άφηνε να νικήσει τόσο γρήγορα. 

Με γρήγορες κινήσεις έπεσε πάνω της και χωρίς εκείνη να το καταλάβει, είχε ενώσει τα χείλη τους σε ένα φιλί γεμάτο πάθος. Κατάφερε έτσι να της πάρει το κοντρόλ αλλά δεν έσπασε την επαφή τους. Απομακρύνθηκε μόνο όταν έπρεπε να πάρουν ανάσα και κάθισε σαν κύριος πίσω στη θέση του. 

Η Μυρτώ είχε αποσυντονιστεί τελείως και της πήρε λίγα λεπτά να δει ότι πλέον στην οθόνη της τηλεόρασης δεν ήταν το νεαρό ζευγάρι από την ταινία της αλλά 22 αθλητές να τρέχουν να πιάσουν μία μπάλα. Γύρισε να τον κοιτάξει έκπληκτη και του έχωσε μία μπουνιά στο μπράτσο του.

<Δύο μπορούν να παίξουν αυτό το παιχνίδι μωρό μου.> της είπε ο Άρης χαμογελαστός και αφοσιώθηκε στον αγώνα. Είχε φροντίσει να κάτσει κυριολεκτικά πάνω στο τηλεκοντρόλ και έτσι η κοπέλα δεν μπορούσε να το πάρει. Παράτησε τις προσπάθειες και προσπάθησε να δει και αυτή τον αγώνα. Άντεξε είκοσι ολόκληρα λεπτά και μετά αφοσιώθηκε στο κινητό της.

Κάπως έτσι έληγε κάθε διαφωνία τους. Ήταν ένα παιχνίδι που άρεσε και στους δύο αλλά κανείς δεν το είχε παραδεχτεί. 

Στην σχολή, έβλεπαν καθημερινά τον Κοσμά να σαλιαρίζει με την νέα του κοπέλα. Τα νέα είχαν ταξιδέψει με ταχύτητα φωτός στον τμήμα πρωτοετών φοιτητών της ιατρικής. Πολλοί είχαν έρθει να της μιλήσουν και να της σταθούν, αλλά στην Μυρτώ δεν άρεσε να βλέπει το ψεύτικο ενδιαφέρον τους και έτσι ήταν πολύ τυπική μαζί τους.

Κάποια μέρα, είχε πάει να της μιλήσει ο Θωμάς, ένας από τους φίλους του Κοσμά. Είναι ψηλός και ξανθός με μελί μάτια. Την είχε συμπαθήσει από την πρώτη στιγμή που την γνώρισε και πραγματικά λυπήθηκε και θύμωσε πολύ με την συμπεριφορά του φίλου του προς εκείνη. Ένοιωθε κάπως υπεύθυνος γιατί μία φορά είχε πιάσει τον Κοσμά να φιλιέται με τη Βάσω αλλά δεν μίλησε σε κανέναν. Το θεώρησε ένα μεμονωμένο περιστατικό. 

<Μυρτώ;> της είπε ο Θωμάς όταν την πέτυχε να περιμένει σε ένα παγκάκι μόνη της. <Ενοχλώ;> την ρώτησε διστακτικά. Δεν ήξερε πως θα αντιδρούσε εκείνη. Μπορεί και να τον έδειχνε αφού ήταν φίλος με τον πρώην της.

<Θωμά;! Έλα κάθισε.> του απάντησε με χαμόγελο και πήρε την τσάντα της από το παγκάκι για να κάνει χώρο να καθίσει εκείνος. <Τι κάνεις;> τον ρώτησε. Χάρηκε πολύ που τον έβλεπε. Και εκείνη τον είχε συμπαθήσει αλλά πλέον δεν μπορούσε να ενταχθεί στην παρέα του. 

<Καλά είμαι.> απάντησε και βολεύτηκε καλύτερα στη θέση του. <Μυρτώ, θα ήθελα να σου πω ότι λυπάμαι πραγματικά για αυτό που σου έκανε ο Κοσμάς.> της είπε με μετανιωμένο ύφος.

<Δεν χρειάζεται. Κατάλαβα τελικά ότι είμαι καλύτερα χωρίς εκείνον. Νιώθω ελεύθερη. Ο Κοσμάς πολλές φορές με έκρινε για τις επιλογές μου και τώρα μπορώ να είμαι και πάλι ο εαυτός μου. Τελικά έπρεπε να είχαμε χωρίσει νωρίτερα.> του είπε και του χαμογέλασε. 

<Χαίρομαι που το έχεις πάρει τόσο καλά. Πάντως θα ήθελα να σου ζητήσω και μία συγγνώμη.> της είπε και η κοπέλα τον κοίταξε με ένα ύφος γεμάτο απορία.

<Γιατί να μου ζητήσεις συγγνώμη;> τον ρώτησε.

<Τους είχα δει να φιλιούνται και εγώ δεν μίλησα. Αν είχα μιλήσει, δεν θα περνούσες όλα αυτά.> της είπε και έσκυψε το κεφάλι του θυμωμένος με τον εαυτό του. 

<Θωμά, δεν έκανες τίποτα κακό. Ίσως έπρεπε να το δω με τα μάτια μου για να το πιστέψω. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κατηγορείς τον εαυτό σου. Εσύ είσαι ο μόνος που δεν φταίει.> του είπε και τον ακούμπησε στον ώμο.   

<Είσαι πολύ καλή.> της είπε και της χαμογέλασε. 

<Και εγώ μπορώ να σε διώξω όποτε θέλω.> ακούστηκε η φωνή του Άρη από πίσω τους.

<Ήρθες; Έλα κάθισε.> είπε η Μυρτώ και χτύπησε το χέρι της στο παγκάκι.

Ο Άρης κοιτούσε ακόμα δολοφονικά τον Θωμά. Ήξερε ότι ήταν φίλος με τον Κοσμά και φοβήθηκε μήπως είχε έρθει να την πείσει να τον συγχωρήσει και να γυρίσει και πάλι στην παρέα τους. 

<Θωμάς.> συστήθηκε και άπλωσε το χέρι του για χειραψία. 

<Άρης.> είπε εκείνος χωρίς να δώσει το χέρι του. Τα βλέμματα τους είχαν κολλήσει μεταξύ τους και ο καθένας ήθελε να βγει νικητής σε αυτή την αναμέτρηση.

<Λοιπόν, αγόρια καθίστε και πάλι κάτω. Δεν αντέχω τόσο τεστοστερόνη μαζεμένη.> είπε η Μυρτώ και τα αγόρια υπάκουσαν. <Θωμά να ξέρεις ότι είσαι πάντα ευπρόσδεκτος στην παρέα μας.> του είπε γλυκά. 

<Εγώ δεν συμφωνώ.> διαμαρτυρήθηκε αμέσως ο Άρης αλλά μαζεύτηκε στην θέση του όταν είδε το βλέμμα της Μυρτούς.

<Μην τον ακούς, λέει βλακείες. Να ξέρεις ότι μόλις απέκτησες και δεύτερη παρέα από τη σχολή.> συνέχισε να μιλάει στον Θωμά αγνοώντας τον Άρη που την σκούνταγε. 

<Σε ευχαριστώ πολύ Μυρτώ μου. Πρέπει όμως να φύγω τώρα. Τα λέμε αργότερα.> είπε εκείνος και σηκώθηκε όρθιος. Τον χαιρέτησε και η κοπέλα και απομακρύνθηκε.

<Στα τσακίδια.> μουρμούρισε ο Άρης αλλά για κακή του τύχη, η Μυρτώ τον είχε ακούσει.

<Μπορείς να μου πεις γιατί συμπεριφέρεσαι σαν μωρό;> τον ρώτησε σοβαρά.

<Το δικό σου μωρό;> την ρώτησε εκείνος παιχνιδιάρικα και η Μυρτώ τον κοπάνισε στο μπράτσο. 

Αφού του εξήγησε τον λόγο της επίσκεψης του Θωμά, ο Άρης ηρέμησε και κατάλαβε ότι δεν απειλείται από κανέναν ούτε πρέπει να παλέψει για την καρδιά της κοπέλας.