Κατά τις 9 το βράδυ ο Άκης επέτρεψε στο σπίτι της ξαδέλφης του και όταν εμφανίστηκε στο οπτικό της πεδίο, τον κοίταξε με αγωνία. Σύντομα όμως διαπίστωσε ότι δεν είχε έρθει μόνος του. Πίσω του εμφανίστηκε μία σχετικά ψηλή κοπέλα με μακριά ξανθά μαλλιά. Το ντύσιμο της ήταν στην εντέλεια όπως και το μακιγιάζ της. Καθώς προχωρούσε ακουγόταν ο εκνευριστικός ήχος από τα τακούνια που χτύπαγαν στο πάτωμα. Ξαφνικά, η Μυρτώ ένιωσε μειονεκτικά δίπλα στην όμορφη κοπέλα. Φόραγε φόρμες και τα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν πρόχειρο κότσο. Πόσο χειρότερη θα γινόταν η μέρα;

<Καλησπέρα!> είπε η απρόσμενη επισκέπτης και χαμογέλασε τυπικά. Μπορεί να έδειχνε άνετη αλλά μέσα της ένιωθε η πιο ανασφαλής κοπέλα του πλανήτη. Η Μυρτώ έμεινε να την κοιτάει σαν χαμένη. Από την άλλη, η κοπέλα αυτή κάτι θύμιζε στον Άρη αλλά είχε κολλήσει το μυαλό του και δεν μπορούσε να θυμηθεί αν την ήξερε. Του φάνηκε παράξενο που ήρθε παρέα με τον Άκη. <Φαντάζομαι δεν με περιμένατε.> σχολίασε βλέποντας τα πρόσωπα των υπολοίπων. 

<Η αλήθεια είναι πως όχι.> είπε η Μυρτώ μόλις συνήλθε από το πρώτο σοκ. 

<Μάλλον δεν έχετε σκοπό να με συστήσετε στον όμορφο της παρέας. Δεν πειράζει, μπορώ και μόνη μου.> είπε και στάθηκε μπροστά στον Άρη, του χαμογέλασε γλυκά και άπλωσε το χέρι της για χειραψία. <Είμαι η Χριστίνα και χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω.> του είπε και στο επόμενο δευτερόλεπτο ο Άρης είχε κάνει ένα βήμα μακριά της. 

<Η Χριστίνα;> ρώτησε απλά και μόνο για να επιβεβαιωθεί. 

<Γνωριζόμαστε; Αν σε ήξερα δεν νομίζω πως θα ξέχναγα ποτέ αυτά τα μάτια.> του είπε χωρίς να χάσει το χαμόγελο της. Η Μυρτώ δεν μπόρεσε να κρατήσει το γέλιο της. Η Χριστίνα γύρισε εμφανώς ενοχλημένη με την απρεπή παρέμβαση της ξαδέλφης της, αλλά εκείνη μόλις είδε το βλέμμα της γέλασε ακόμα πιο δυνατά. 

<Μπορώ να μάθω τι σου φαίνεται τόσο αστείο;> την ρώτησε εκνευρισμένη.

<Ίσως το γεγονός ότι γνωριζόμαστε.> της απάντησε ο Άρης και η Χριστίνα γύρισε προς το μέρος του και τον περιεργάστηκε. Δεν άργησε πολύ να κάνει την σύνδεση στο μυαλό της και γούρλωσε τα μάτια από την έκπληξη.

<Είσαι ο Άρης, από το Γυμνάσιο.> δήλωσε σίγουρη για την απάντηση της και έκατσε στον καναπέ λες και σήκωνε όλο το βάρος του κόσμου στις πλάτες της.

<Το βρήκες.> της είπε ο Άρης κοιτώντας την με άγριο βλέμμα.

<Χριστίνα γιατί γύρισες; Από ότι έμαθα μένεις στο Παρίσι.> τη ρώτησε με ήρεμη φωνή η Μυρτώ. Η Χριστίνα γύρισε ξαφνικά και την κοίταξε. Ήταν λες και είχε χαθεί σε έναν δικό της κόσμο και η φωνή της την επανέφερε στην πραγματικότητα.

<Ανέφερε κάποια στιγμή η μαμά μου στο τηλέφωνο ότι επέστρεψες στην Αθήνα και είπα να κάνω μια επίσκεψη.> απάντησε εκείνη χωρίς να κοιτάει την ξαδέλφη της στα μάτια. Η Μυρτώ μπορούσε να καταλάβει ότι κάτι είχε αλλάξει με τη Χριστίνα αλλά δεν μπορούσε να προσδιορίσει τι ακριβώς ήταν  αυτό.

<Δεν μπορεί να είναι τόσο απλό. Κάτι έχεις στο μυαλό σου.> της είπε σκληρά ο Άρης καθώς θυμόταν όλα αυτά που είχε κάνει η Χριστίνα στο παρελθόν. Η κοπέλα πήρε μια βαθιά ανάσα αλλά δεν σήκωσε το βλέμμα της να κοιτάξει κανέναν. <Πες μας τι σκέφτεσαι να κάνεις πάλι για να καταστρέψεις τις ζωές μας.> της είπε με αρκετά ανεβασμένη φωνή.

<Άρη, αρκετά. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι τέτοιο τώρα.> είπε η Μυρτώ και για λίγα δευτερόλεπτα η Χριστίνα γύρισε να κοιτάξει και με τα μάτια της είπε ευχαριστώ.

<Λοιπόν, έχω μια πολύ σημαντική ερώτηση να σας κάνω.> είπε ο Άκης που τόση ώρα δεν είχε πάρει μέρος στη συζήτηση. Όλοι περίμεναν να ακούσουν τι ήθελε να ρωτήσει. <Πίτσα ή σουβλάκια;> ρώτησε τελικά και όλοι ξέσπασαν σε γέλια. Μόλις ηρέμησαν, άρχισε ένας μικρός πόλεμος. Τα δυο κορίτσια ήθελαν πίτσα ενώ τα δυο αγόρια σουβλάκια. Τελικά, επικράτησε η γνώμη των κοριτσιών και μετά από μια ώρα τα κουτιά με τις πίτσες βρίσκονταν άδεια πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Γενικά, η ατμόσφαιρα δεν ήταν και τόσο φιλική. Ο Άρης με κάθε ευκαιρία που του δινόταν, πέταγε μπηχτές στην Χριστίνα σχετικά με το παρελθόν. Ο Άκης αισθανόταν άσχημα που δέχτηκε να φέρει την αδελφή του να δει τη Μυρτώ, όπως εκείνη του ζήτησε. Η Χριστίνα δεν μίλησε πολύ όλο το βράδυ και γενικά δεν θύμιζε με τίποτα την Χριστίνα πριν πέντε χρόνια. Τέλος, η Μυρτώ προσπαθούσε να κρατήσει τη βραδιά σε ήπιους τόνους και να κάνει τη ξαδέλφη της να ηρεμήσει και να ανοιχτεί σιγά σιγά.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, τα δυο αδέλφια είχαν γυρίσει σπίτι τους και ο Άρης είχε μείνει μαζί με την Μυρτώ για να τη βοηθήσει στο συμμάζεμα. Πέταξαν όλα τα κουτιά από την πίτσα και τώρα η κοπέλα έπλενε τα πιάτα που είχαν λερώσει και ο Άρης έφτιαχνε τα καλύμματα στους καναπέδες που είχαν γίνει άνω κάτω.

<Όλα έτοιμα μέσα.> ενημέρωσε ο Άρης μόλις μπήκε στην κουζίνα. Η Μυρτώ απλά κούνησε το κεφάλι της και συνέχισε να πλένει τα δυο ποτήρια που είχαν μείνει. Ξαφνικά ένιωσε μια ζεστασιά να την κατακλύζει και αμέσως μετά τα χέρια του Άρη να κλείνουν στην κοιλιά της και την κόλλησε πάνω στο σώμα του. Όσο άβολα και αν ένοιωθε της άρεσε που βρισκόταν στην αγκαλιά του. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα άφηνε τον εαυτό της να πέσει για μια ακόμα φορά στα δίχτυα του. Μόλις εκείνος έσκυψε και την φίλησε στον εκτεθειμένο λαιμό της, η Μυρτώ ένιωσε την ανάγκη να απομακρυνθεί από κοντά του γιατί δεν ήξερε τι μπορούσε να κάνει αν μείνει άλλο λίγο στην αγκαλιά του.

<Τι κάνεις;> τον ρώτησε και απομακρυνθεί για να σκουπίσει τα βρεγμένα τις χέρια με μια πετσέτα.

<Τι έκανα; Σε αγκάλιασα.> της απάντησε με ένα πονηρό χαμόγελο και έκανε ένα βήμα κοντά της.

<Ξέρω τι προσπαθήσεις να κάνεις και να ξέρεις πως δεν θέλω να γυρίσω στα παλιά.> του είπε και άπλωσε το χέρι της για να τον εμποδίσει να πλησιάσει και άλλο.

<Μα δεν θέλω να γυρίσουμε στα παλιά. Να ξεκινήσουμε κάτι νέο θέλω, κάτι δικό μας.> της είπε κοιτώντας την στα μάτια. <Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.> συμπλήρωσε και η καρδιά της Μυρτούς έχασε έναν χτύπο.

<Άρη, πιστεύω ότι είναι καλύτερο να παραμείνουμε φίλοι.> του είπε και η απογοήτευση του δεν κρύφτηκε.

<Καταλαβαίνω ότι φοβάσαι αλλά δεν θα υποχωρήσω τόσο εύκολα. Να δει που στο τέλος θα καταλήξουμε μαζί.> της είπε με αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τα λόγια του. <Θα περάσω αύριο το πρωί να σε πάρω με το αυτοκίνητο να πάμε μαζί στη σχολή.> της ανακοίνωσε με χαμόγελο και πριν προλάβει εκείνη να αντιδράσει και να αρνηθεί, την είχε καληνυχτίσει και είχε φύγει από το σπίτι.