Emma liep met haar handen tegen haar achterhoofd voorop, Mika ergens achteraan en Skye zat met Madelief te praten. "Op weg naar Celadon City" zei Emma enthousiast, "Nido!" riep haar Nidoran vanaf haar schouders. "Emma weet je wel waar je heen moet?" zei Mika met Growlithe naast zich, de puppy Pokémon had een veel te grote stok in zijn bek en moest hem daarom meeslepen. "Ergens die kant op toch?" zei Emma wijzend naar een pad tussen de bomen, "andere kant Emma" zei Mika. "Die kant dan?" zei Emma, wijzend naar links. "Yup" zei Mika en hij liep haar voorbij. "Toch wil ik wel op dat paadje kijken, misschien zijn er nog Pokémon?" zei Madelief tegen Mika die al weer een eindje verderop liep. "Ja!" zei Skye instemmend, Mika zuchtte "vooruit dan maar ik wil zo snel mogelijk die Gym voorbij aangezien ik die Badge al heb" zei hij. "Afgesproken" zei Madelief en ging hen voor het paadje in.

"Wat voor Pokémon zouden hier kunnen leven?" zei Skye terwijl ze om zich heen keek, "geen idee, misschien wat Metapod, Pidgey, Oddish -" begon Madelief. "Vulpix!" riep Emma en ze stormde naar voren. Madelief keek haar na en zag haar rukken aan iets wat leek als een touw, aan het touw zat een Vulpix de Pokémon keek strak voor zich uit in het niets en met de oren volgde het de beweging van Emma. "Wat is er mis met die Vulpix?" fluisterde Skye, "laten we maar gaan helpen" zei Emily. "Nidoran die kras!" riep Emma, Nidoran sprong naar voren met lange witte klauwen en met twee korte halen sneed ze het touw doormidden. De Vulpix stond op en probeerde hen aan te kijken en liep naar hen toe. Maar in plaats van naar Emma toe te lopen liep hij pardoes tegen een boom aan, "huh?" zei Emma. Ze liep naar voren en tilde de verwarde Vulpix op, "wacht laat mij eens" zei Skye en ze pakte de Vulpix over. "Vulpix blijf naar mijn hand kijken" zei ze, heel langzaam begon ze haar hand heen en weer te bewegen maar Vulpix bleef naar voren kijken met geen emotie in zijn ogen. "Hij is blind" zei ze toen ze de Pokémon teruggaf aan Emma. "Vandaar" zei Emma en ze bekeek de Vulpix nog eens goed. "Hij heeft een halsband om, wacht" zei ze en ze begon het plaatje te lezen. "Wat staat erop?" zei Madelief die er ook bij kwam staan, "we gaan deze Vulpix terugbrengen naar de eigenaar" zei Emma. "Maar die woont helemaal aan de andere kant van Celadon City!" zei Skye. "Dan kunnen we hem toch na het Gymgevecht terugbrengen" zei Emma, "een win win situatie". "Goed, maar gaan we dan nu verder?" zei Mika. "Ik draag hem wel" zei Emma en ze hield de Vulpix met twee armen tegen zijn buikje tegen haar buik aan en zijn poten hingen losjes tegen haar buik aan. "Gaan we dan nu terug?" zei Mika, "yup, waar is het pad?" zei Madelief. "Daar..." zei Mika en stopte met praten toen ze het pad niet meer zagen. "Wacht ik pak mijn pokénav wel" hij keek naar zijn pokénav en schudde het flink heen en weer. "Geen verbinding" zachtjes vloekend begon hij een willekeurige directie op te lopen. "Nu we toch verdwaald zijn is het denk ik het beste om te eten, die Vulpix ziet er ook behoorlijk hongerig uit" stelde Madelief voor. "Goed" zei Mika en hij kwam weer terug.

Ze hadden het picknick kleed van Skye opgerold en zaten er nu uitgebreid te eten van de bessen die Fearow en Pidgeotto gevonden hadden. "Toch wil ik weten waarom deze Vulpix vastgebonden zat aan die boom" zei Emma nadat Vulpix voorzichtig ruikend een besje van haar hand. "Misschien heeft iemand hem gestolen om hem later weer op te halen" zei Mika nadenkend. "Kan" Nidoran sprong op Emma's rug, Emma lag op haar buik met haar benen omhoog naar Vulpix te kijken die met snelle korte happen het besje naar binnen schrokte. Rattata kwam naast hem zitten en gaf hem nog een besje aan, "kan ik Vulpix misschien trainen?" zei Emma na een poosje. "Waarom niet? Ik wil Rattata nog even trainen" zei Madelief, "misschien luistert hij wel naar je!" "Oké, ik ga het proberen!" zei Emma nadat Vulpix zich vol had gegeten. "Ik ga hem Blaze noemen" zei ze daarna. "Is dat wel verstandig? Misschien heeft 'ie al een naam" zei Mika nadat Growlithe hem de zoveelste tak had gegeven. "Waarom niet?" zei Emma en ze liep weg en tilde Blaze op. "Kom je Rattata?" zei Madelief, "Rat!" zei Rattata als een antwoord en hobbelde haar achterna.

"Blaze doe uhh, wacht" zei Emma en ze pakte haar pokédex.

Deze Vulpix is een mannetje en weet de volgende aanvallen:

Sintel

Staart zweep

Snelaanval

Brul

"Sorry" zei Emma nadat ze haar pokédex had weggestopt. "Maakt niet uit, ik zou het ook vergeten zijn" zei Madelief glimlachend. "Blaze doe snelaanval!" riep Emma, "Rattata gebruik je eigen snelaanval!" riep Madelief. Blaze begon te rennen en verdween al snel uit het oog, ook Rattata kreeg meer snelheid en was binnen 1 seconde verdwenen. "Huh" zei Madelief, "ik heb hem nog nooit zo snel zien rennen" zei ze erachteraan. Ze hoorde een luide knal en zagen een afgebroken boom met daarnaast een Vulpix die op zijn zij lag. Rattata boog af en rende nog sneller naar de Vulpix toe en kwam slippend naast hem tot stilstand. "Blaze!" riep Emma geschrokken, ze rende naar hem toe en tilde hem op. "Hij kon natuurlijk niet zien waar hij heen ging" zei Emma, ze kon zichzelf wel op haar hoofd slaan. "Laten we andere training doen, ik zal Rattata op willekeurige plekken neerzetten en Blaze zal zich moeten concentreren op zijn zintuigen" zei Madelief enthousiast. "Klinkt goed!" zei Emma en ze pakte snel hyper drankje uit haar tas en begon het op Blaze te spuiten. "Wat zal degene blij zijn als Blaze goed getraind is!" fantaseerde Emma, "ik denk het wel, niemand is niet blij omdat iemand een getrainde Pokémon terugbrengt" zei Madelief die haar begon te helpen. In een paar minuten voelde Blaze zich weer beter en legde Emma hem het plan uit. "Vul!" zei Blaze en hij knikte met zijn hoofd. "Misschien moet je beginnen met een iets grotere Pokémon" zei Skye die er ook bij kwam staan. "Misschien wel beter" zei Madelief, "ik zal Onix gebruiken, Blaze zal die wel moeten horen of ruiken" zei ze. Emma knikte en met Blaze in haar armen liep ze terug naar de andere kant. "Rattata kom maar even hier" zei Madelief, Rattata rende naar haar toe en via haar benen klom hij naar haar schouder. "Onix!" riep Madelief, Onix kwam uit zijn pokébal en rolde zich meteen op als een slang. "We hebben geluk dat dit een grote open plek is" zei Madelief lachend en ze klopte Onix op de onderkant van zijn nek aangezien zijn grootte kon ze niet bij zijn hoofd. Onix zag dit en duwde zijn kop in haar buik, wel zorgde hij ervoor dat de hoorn op zijn kop haar niet raakte. Madelief grinnikte en legde haar armen zo ver mogelijk over zijn grote kop. Onix' hoofd ging weer omhoog en keek Blaze strak aan. Madelief wenkte hem weer en hield zijn neus en mond vast tussen haar handen en legde hem het plan uit. "On" zei Onix knikkend en ging op aanwijzing van Madelief links staan. "Blaze ik wil dat je je heel goed concentreert!" zei Emma. "Ix" kreeg ze als antwoord terug, "en als je hem gevonden hebt vuur je een sintel af, Onix is een steen type Pokémon dus hij zal er niet veel last van hebben" zei Emma.

Blaze sloot zijn ogen en hij snoof de lucht in. Hij hoorde het kletsen van steen tegen steen en een zachte geur van aarde van zijn rechterkant afkomen. Hij richtte het beeld in en vuurde een Sintel af, een paar seconden later hoorde hij het kletsen van zijn sintel aanval tegen steen maar geen geluid.

"Goed zo Blaze! Je hebt hem geraakt!" riep Emma opgewonden.  "Vulpix!" riep Blaze blij op het horen van zijn stem. Madelief wees weer een kant op en Onix verschoof weer.

Weer sloot Blaze zijn ogen en rook hij weer de geur van aarde en vuurde weer een sintel af. Nu hoorde hij heel zachtjes een kreun, waarschijnlijk konden de mensen het niet eens horen.

"Laten we nu proberen als Onix gaat bewegen" stelde Madelief voor, "goed idee" zei Emma en ze knielde voor Blaze neer en gaf hem een besje. Ook Madelief gaf een handvol bessen aan Onix die ze tevreden opat. "Onix ik wil dat je langzaam gaat bewegen, niet te snel" zei Madelief. "On" zei Onix knikkend en begon al kronkelend richting Blaze te glijden over het gras.

Blaze voelde de grond trillen rechts van hem en het kletsen van steen tegen steen. Hij richtte een paar centimeters voor het geluid af en vuurde een sintel af. Weer een zacht gekreun alleen zachter dan de vorige keer.

"Fantastisch!" riep Emma zodra de sintel Onix precies op het hoofd raakte. "Laten we beginnen met een aanval" zei Madelief zodra Onix bij haar was. "En niet te hard" zei Madelief weer. Onix cirkelde zich om haar heen en keek naar Blaze die hem strak aankeek. "Doe bind alsjeblieft" zei Madelief, "doe snelaanval om over Onix naar boven te rennen en doe dan een sintel!" riep Emma. Onix kronkelde richting Blaze en met een paar snelle slagen was hij bij Blaze. Blaze begin te rennen en sprong over Onix' zwiepende staart en begon te rennen. Maar hij zette een misstap en viel van Onix' hoofd af. Onix merkte dit en met een zachte bind viel hij de Vulpix in de lucht op en zette hem voorzichtig neer. "Bedankt Onix" zei Madelief, "On?" zei Onix tegen Vulpix, "Vul" zei Vulpix terug en met behulp van Onix ging hij weer klaarstaan. "We moeten een manier bedenken zodat hij weet waar hij moet lopen" zei Madelief nadenkend. "Misschien met zijn staarten?" zei Emma, "kunnen we proberen" zei Madelief. Onix ging op de grond liggen in een uitgestrekte houding maar moest om een tweetal bomen heen kronkelen om ze niet te verpletteren. "Goed zo Onix nu kan hij alvast leren" zei Madelief goedkeurend en ze ging naast zijn hoofd staan, na een eindje lopen natuurlijk. Blaze zette voorzichtig zijn poten op de slang en begin te rennen, twee van zijn staarten hield hij tegen iedere zijkant van de slang aan en zodra hij bij een bocht kwam voelde hij het en veranderde van richting. Hij begon steeds sneller te rennen en voerde snelaanval uit binnen een paar seconden was hij bij Onix' hoofd en sprong er keurig vanaf en landde naast Madelief. Hij liep naar Onix toe en vuurde een hele zachte sintel uit. "Dat was fantastisch Blaze!" riepen Madelief en Emma tegelijkertijd. Emma kwam aanlopen vanaf de andere kant van Onix en tilde Blaze op. "Genoeg getraind, jij verdient een goede rust" zei ze en ze liep weg. Madelief liet Onix terugkeren nadat ze hem geknuffeld had en een paar bessen had gegeven en liep ook terug naar de open plek. "En hoe ging het?" zei Mika vanachter een berg stokken, "het gaat veel beter!" zei Emma enthousiast. "Goed zo, dan kan je eindelijk Fearow en Pidgeotto sturen om het pad te vinden" stelde Skye voor. "Zal het doen" Madelief blies op haar vingers en Fearow en Pidgeotto kwamen aanvliegen. Na een paar instructies vlogen ze alweer weg. "Nu maar hopen dat ze de weg naar ons terugvinden" zei Mika die de berg stokken probeerde op te ruimen en een jankende Growlithe hem er absoluut niet mee hielp. Binnen ene paar minuten kwamen Fearow en Pidgeotto terug, ze lieten hun Pokémon terugkeren behalve voor Fearow, Pidgeotto, Nidoran, Blaze, Rattata, Growlithe en Flameleaf. Ze volgden de twee vogelpokémon en vonden binnen 5 minuten het paadje terug. "En dan nu op naar Celadon City" zei Mika zuchtend. "En dan naar Blaze's trainer!" voegde Emma hem toe. En het viertal ging weer op pad.

Ik hou toch meer van deze schrijfstijl denk ik... ik weet het nog niet maar goed. Nieuw iets, ik wil waarschijnlijk een Pokémon Randomness Boek maken, waarom? Zodat ik bepaalde acties kan houden enzovoort. Het zou me wel leuk lijken, maar jullie bepalen het!

Madelief out ->