Hoofdstuk 11: Reddingsmissie
"Onix doe bind!" riep ik, Onix zwiepte zijn reuzachtige stenen staart om de Flareon van de tegenstander. De Pokémon had geen enkele kans en Onix mepte hem tegen de grond. "Aww jammer, kijken of je mijn volgende Pokémon kunt verslaan!" riep de tegenstander genaamd Ben. "We zullen zien" zei ik tegen hem en ik gaf Onix een klopje op zijn nek (ik geloof dat het de nek is) "ga Pikachu!" riep Ben en uit zijn Pokébal kwam de gele muis Pokémon. Maar er was wat vreemds aan de Pikachu, in plaats van de bliksme vorm die Emma's Pikachu op zijn staart heeft, heeft de staart van deze Pikachu de vorm van een hart. "Wat is er mis met de staart?" vroeg ik aan Ben, "dit is een vrouwtje, mannetjes hebben een staart in de vorm van bliksem en vrouwtjes hebben die in de vorm van een hart" legde Ben uit. Dat verklaart een hoop... "Onix doe bind!" riep ik, Onix zwiepte zijn machtige staart om Pikachu heen, "Pikachu doe donderschok!" riep Ben. Pikachu's vacht begon te knetteren van elektriciteit en al snel raakte de donderschok Onix, Onix daarintegen merkte niets en sloeg zijn reusachtige staart met Pikachu erin tegen de grond. "Goed zo Onix! Maak het af met tackle!" riep ik blij. "Onix!" riep de reusachtige stenen slang en met een zwiep van zijn staart werd Pikachu tegen een boom aangesmeten. "Pikachu!" riep Ben toen hij zag dat zijn Pokémon bewusteloos op de grond lag. "Goed gedaan Onix" zei ik tegen Onix en ik knuffel hem. "On, Onix!" brulde Onix en hij wikkelde zijn hoofd om mij heen. Ik was dolblij dat ik Onix had gevangen en samen hadden we al 3 trainers verslagen, dit was de vierde. "Jouw Onix is best wel sterk, ik zal nog sterker worden en jou een keer verslaan!" zei Ben en hij liet Pikachu terugkeren in haar Pokébal. "Ik kijk ernaar uit" zei ik met een glimlach en samen liepen (Onix kroop) Onix en ik terug naar Skye, Emma en Mika die zaten te relaxen onder een boom. "Weer een trainer verslagen, de volgende trainer is van mij" zei Mika geeuwend. "Afgesproken" zei ik, "laten we vertrekken we zijn bijna bij Vermillion City" zei Mika kijkend op zijn Pokénav. "Oké" zei Emma zuchtend en ze stond op en pakte Nidoran op die met Rattata bessen aan het overgooien was. "Kom je Rattata?" zei ik tegen Rattata die meteen via mijn benen omhoog naar mijn rechterschouder klom. "Growlithe!?" riep Mika, al snel kwam de kleine puppy Pokémon aanrennen met een stok tussen zijn kaken. "Flameleaf! Kom je eraan?" riep Skye naar haar Vulpix die tussen een paar meters verderop aan het zonnen was. "Vulpix!" riep de vos Pokémon en ze rende naar Skye toe en sprong in haar armen. "Kom op we gaan weer lopen" zei Mika tegen de rest. "Grow!" blafte de Pokémon en hij rende voor Mika uit. "Laten wij hen ook volgen" zei ik, Emma en Skye knikten en we volgden Mike en Growlithe. Allemaal hadden we een favoriete Pokémon die altijd buiten zijn Pokébal liep. Mika wilde het niet toegeven maar Emma en ik wisten wel beter. Ik kriebelde Rattata onder zijn kin, veel trainers zagen Rattata als een zwakke en veel voorkomende Pokémon die hen irriteerde ik zie Rattata niet zoals dat. Hij is mijn maatje en zal die ook altijd blijven.
"Vermillion City!" zei Skye bewonderend, "hier gaan we ieder onze Thunder Badge winnen!" zei Mika en hij deed zijn handen achter zijn hoofd. "Waar zou de Gym zijn?" vroeg ik me af, "we moeten deze straat uitlopen en dan naar links" zei Mika. "Wel handig dat jij zo'n Pokénav hebt" zei Emma die een bes aan Nidoran gaf. "Welke Pokémon gaan jullie gebruiken?" vroeg ik, "Nidoran, Charmander en Rhyhorn" zei Emma. "Ik ga Growlithe, Eevee en Geodude gebruiken" zei Mika. "Ik gebruik Eevee, Nova en Flameleaf" zei Skye "dat zijn de enige Pokémon die ik heb. "Welke badges heb jij al?" vroeg Mika. "Boulder en Cascade Badge" antwoordde Skye. "Die hebben Madelief en ik ook!" zei "Ik leg mijn vertrouwen op Bulbasaur, Rattata en de beste Pokémon voor dit gevecht Onix" zei ik. "Je hebt wel twee voordelen, Elektriciteit is zwak tegen grond en gras" zei Mika. "Dat is waar" zei ik. Op een gegeven moment hoorde ik iemand huilen. "Horen jullie dat?" fluisterde ik, Mika en Emma knikten en keken in een steegje. "Hallo?" riep Mika, het huilen hield op en een klein jongetje kwam tevoorschijn. "Mijn pappie is weg" zei hij snikkend en hij rende naar ons toe. "Haal hem terug alsjeblieft" zei hij snikkend, "dat doen we" zei ik vastberaden. "Waar is hij?" vroeg Emma, "in die toren daar met een paar andere mensen" zei hij. "Hoe heet je?" vroeg Emma, "Toby" antwoordde het jongetje, genaamd Toby dus. "Ik ben Madelief" zei ik, " Emma" zei Emma "en ik ben Mika" zei Mika "ten slotte ben ik Skye" zei Skye glimlachend. "Ik zal een Pokémon bij je laten zodat die je kan beschermen, Squirtle kom eruit en blijf bij Toby" riep ik en ik liet Squirtle uit zijn Pokébal. "Squirt" zei hij en hij ging in een soldaat positie staan. Toby keek met grote ogen naar de Squirtle en omhelsde hem zomaar. "Ik had vroeger een Squirtle maar die is weggelopen" zei hij verdrietig, precies op dat moment kreeg Squirtle waterige ogen en huilde in Toby's shirt. "S-Squirtle?" zei Toby tussen het snikken door. "Squirtle Squirtle!" riep de blauwe schildpad Pokémon. "SQUIRTLE!" riep Toby blij en hij omhelsde de Pokémon strakker. Ik kreeg tranen in mijn ogen door deze reünie, ik wist dat ik Squirtle terug moest geven aan hem. Squirtle was de derde Pokémon die ik ooit gevangen had en een grote brok vormde zich in mijn keel. "Blijf hier, we komen terug" zei ik om ertussenuit te komen en met grote passen liep ik weg. Mika, Skye en Emma haastte zich achter mij aan en met grote passen liepen we richting de toren, ik had zo'n zwaar vermoeden dat Team Poison hierachter zat...
Met een grote BAM sloeg ik de deur van de kerktoren open. Here we come. We renden de trappen op met ieder een Pokébal in zijn/haar hand. Onix zou te groot zijn en zou waarschijnlijk de toren laten instorten plus de kamers waren te klein voor Pidgeotto en mijn andere Pokémon. Rattata was mijn enige optie. Ik klampte Rattata's Pokébal in mijn handen totdat mijn knokkels wit werden. Al snel kwamen we de eerste persoon van Team Poison tegen: het was Max. "Ik neem deze wel, gaan jullie maar verder" zei Emma met Nidorans Pokébal in haar handen. We knikten en met zijn drieën gingen we verder.
Emma
"Nidoran!" riep ik en ik gooide Nidoran's Pokébal in de lucht. Nidoran landde met een plof op de grond en gromde diep naar Max. "Je bent in het nadeel kleintje, Grimer go!" riep hij. "Misschien" zei Emma, "Nidoran doe kras!" riep ik, "Grimer gifgas!" riep Max. Nidoran trok een sprint richting de Grimer, uit Grimer kwamen verschillende paarse wolken en Nidoran rende er dwars doorheen. Max begon te lachen en zei: "je Nidoran is vergiftigd en elke keer dat ze aanvalt zal ze zwakker worden". "Dacht het niet dombo, Nidoran is een gif type Pokémon, die kunnen niet vergiftigd worden" zei ik met een grijns op zijn gezicht. Nidoran sprong en maakte een salto waarna één van haar klauwen wit begon te gloeien ze sneed ermee dwars door Grimer. Grimer droop weg en kwam daarna weer bij elkaar. "Nog een keer Nidoran!" riep ik, "Grimer pound!" riep Max. Nidoran kwam weer aanrennen en maakte weer een salto, ze sneed weer dwars door Grimer heen maar Grimer kwam weer bijeen boven op Nidoran! "Oh nee..." zei ik zenuwachtig, Max begin te lachen en kreeg een gemene blik in zijn ogen. "NIDORAN DOE KRAS EN BAAN JE EEN WEG NAAR BUITEN!" schreeuw ik zo hard ik kan hopend dat Nidoran mij zou horen. Een minuutje gebeurde er niks maar dan zag ik een lange gloeiende klauw zich een weg banen door Grimers waterige huid. Elke keer dat Nidoran kras gebruikte riep ze haar naam en steeds begon ze sneller te krassen. Al snel was Nidoran buiten en onder haar lag wat er over was van Grimer. Grimer kwam weer bijeen maar lag bewusteloos. "Wat!?" riep Max woedend, hij liet Grimer terugkeren en rende woedend weg. "Je hebt het goed gedaan Nidoran" zei ik en ik tilde de vermoeide Pokémon op en begon naar boven te lopen.
Skye
We renden de trap op sneller dan we ooit konden, Flameleaf haar Pokébal lag klaar in de palm van mijn hand. Ik hoop dat Emma die 'Max' verslagen heeft zodat wij daar geen last van zullen krijgen. Toen we op de tweede verdieping aankwamen zagen we een vrouw staan met Lila haar en hetzelfde pak aan als die 'Max'. "Wie is dat?" fluister ik tegen Mika, "dat is Lila, één van die Poison dudes" zei Mika. "Jullie komen niet verder" zei ze terwijl ze in haar hand een Pokébal op en neer gooide. "Ik neem deze voor mijn rekening" zei ik grijnzend. "Oké, Skye" zei Madelief en samen met Mika rende ze langs Lila heen die hen verbaasd nakeek. "Kom hier jullie of-" maar ze werd afgebroken door mij toen ik Flameleaf uit haar Pokébal liet. "Versla mij eerst maar voordat je achter hen aan gaat" zei ik met een grijns. "We zullen nog wel eens zien" zei Lila. "Flameleaf ik reken op je" zei ik tegen de vos Pokémon met zes staarten. "Vul" zei ze tegen mij en knikte. "Oddish!" riep ze, uit de Pokébal kwam een klein donkerblauw rondje met voeten met gras op zijn hoofd. Snel pakte ik mijn Pokédex en scande de Pokémon:
Gedurende dag, houdt het zijn gezicht begraven onder de grond. 'S nachts dwaalt het rond en verspreid het bladeren.
"Oddish huh? Het is deels gras dus hebben we een voordeel en de gif aanvallen kunnen we verbranden met behulp van gloeiende sintel (ember)" zei ik grinnikend. "Flameleaf kom dichterbij met snelaanval en doe dan gloeiende sintel!" riep ik. "Oddish doe absorb!" riep Lila. Flameleaf begon steeds sneller te rennen totdat ik niks meer zag dan een witte flits. Oddish begon groen te gloeien en toen Flameleaf dichtbij was kwamen er verschillende lianen uit zijn grashaar. Ze maakte zich vast op Flameleaf's vacht en het leek erg op het zuigen. Flameleaf liet een klein geluidje horen maar ze voelde bijna niks, de lianen lieten los en Flameleaf opende haar mond. In de mond van haar vormde een gloeiende bal en die werd gegooid op Oddish. Oddish riep het uit van de pijn en struikelde naar achteren. "Nog een keer Flameleaf!" riep ik. "Oddish hou die Vulpix tegen!" riep Lila angstig. Onix begon weet te gloeien maar Vulpix was hem voor en kwam aanrennen met snelaanval en mepte hem tegen de muur van de toren. Er was duidelijk een vorm van Oddish te zien en de Pokémon viel naar voren: bewusteloos. Dit was één van haar snelste gevechten geweest.
Mika
We waren op de derde verdieping beland en daar stond weer zo'n gast, dit keer was het Jake. "Deze staat op mijn lijstje" zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik wilde Eevee wel inschakelen, die heeft al een tijdje geen goed gevecht gehad. "Zubat go!" riep Jake en hij gooide zijn Pokébal in de lucht. "Eevee!" riep ik en daar verscheen het bruine wezentje. "Zubat doe bijt!" riep Jake, "Eevee zandaanval!" riep ik. Eevee vond een hoopje stof/zand en begon het richting Zubat te graven. Zubats tanden werden groter en kregen een witte kleur maar werd gestopt toen hij zand in zijn hele kleine ogen kreeg. "Tackle!" riep ik, Eevee rende zigzaggend naar Zubat toe en duwde Zubat met zijn kop in Zubat's buik naar beneden in de grond. Zubat viel door de vloer en ik zag net Lila woedend naar beneden rennen. "Dus Skye heeft haar al verslagen?" zei ik grinnikend, Zubat kwam verward naar boven en leek uit balans. "Nog een keer tackle Eevee!" riep ik, Eevee rende naar voren weer zigzaggend en gaf Zubat nog een flinke kopstoot in zijn buik waarna hij tegen zijn trainer aangegooid werd. De twee vielen om recht door het glas. "NEE!" riep ik bang en ik haastte me naar het raam toe, ik zag ze nog net kopje onder verdwijnen in de rivier. Phew, dat was gewoon geluk hebben. Jake werd uit het water gehaald door zijn twee teamgenoten, wat betekende dat Skye en Emma hen hadden verslagen. Ik hoorde voetstappen en het geluid van stemmen. "Skye, Emma?" zei ik, "Mika!" hoorde ik Emma zeggen. Ze verschenen bovenaan de trap, Emma droeg haar Nidoran en naast Skye had haar Vulpix Flameleaf achter haar aanlopen. "Laten we Madelief opzoeken!" riep ik en met zijn drieën renden we de trap op.
Madelief
Ik kwam aan bij de vierde verdieping en zag daar Jessica staan. In de verste hoek van de ruimte waren een drietal mannen bezig met het maken van een mechanisme of zoiets. "Het is over Jessica, laat de mannen gaan" zei ik grommend. "Hoe kom jij hier?" gromde Jessica en ze pakte een Pokébal. "Een jongetje mist zijn vader, ik kom hem terughalen samen met zijn collega's" zei ik terwijl ik op het knopje druk van Rattata's Pokébal die groter werd. "Toby" hoorde ik een man zeggen en meteen sprongen tranen in zijn ogen. "Je zult hiervoor boeten" gromde Jessica, "volgens mij ben jij diegene" zei ik grijzend. "Rattata!" riep ik, "Ekans!" riep Jessica. "Rattata verstop je en gebruik daarvoor snelaanval" zei ik, "Rattata zorg dat die rat niet ver komt!" riep Jessica. Rattata begon te rennen en was zo snel dat ik hem nu niet meer kon zien dan voorheen. In één keer knipperen zag ik hem niet meer, goed zo. Ekans draaide zich om en stak zijn tong uit zijn mond. "Rattata doe bijt en maak je dan uit de voeten en verstop je weer met gebruik van snelaanval!" riep ik. Ik zag Rattata verschijnen uit een stoffige doos en met gebruik van snelaanval kwam hij supersnel bij Ekans. Zijn tanden groeiden en kleurden wit, "Ekans gebruik je eigen bijt!" riep Jessica. Rattata beet Ekans net onder zijn kin en rende daarna weer weg, Ekans krijste zijn naam en daarna probeerde hij Rattata te bijten. Jessica was intussen naar het apparaat gelopen dat de mannen hadden gemaakt en pakte het op. "De baas zal blij zijn als ik hem een waardige proefpokémon geef" zei ze grinnikend tegen zichzelf. Ik had het niet door omdat het een klein machientje was en beval Rattata weer hetzelfde te doen. Jessica richtte haar machientje op Rattata en ik kreeg het eindelijk door ik trok een sprintje richting Rattata die mij verbaasd aankeek en stopte. "Ekans grijp haar!" riep Jessica, Ekans bond zich om mijn voeten en ik struikelde en viel op de houten planken die kraakten onder mij. Jessica schoot haar machientje af en een onzichtbare kooi verscheen rond Rattata. "Dag dag!" riep ze lachend en pakte de kooi op met Rattata erin die verscheidene keren bijt deed om eruit te komen. "Rattata!" riep ik, Jessica keerde Ekans terug en sprong het raam uit. Ik rende naar het raam toe en zag ze wegvliegen op een helikopter, met Rattata....
~
Nog een cliffhanger! Ben on the run nu! Twee hoofdstukken twee dagen achter elkaar xD ik ben trots op mezelf. En jaaaaaaaaaaaaaaaaaa, wat zal er gebeuren met Squirtle? Jullie dachten zeker dat met Pokémon weggaan Squirtle bedoeld werd? Nou een verassing hè?
Madelief out ->
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top