Slowly
/Snow p.o.v/
Zowel Jax als ik kijken op als er op de deur van onze kamer wordt geklopt en even later gaat de deur ook open. Een man komt binnengelopen met een dienblad vol met eten en twee glazen waar een fles wijn naast staat, hij zet ze neer op het bureau in de kamer voordat hij naar ons kijkt met een glimlach al kijken zijn ogen heel anders. Er zit vrijwel geen hoop en leven meer in, ze zijn net een bijna uitgedoofde kaars maar als hij mij aankijkt en ziet dat ik wakker ben zie ik toch iets van het oude licht terugkeren. "Ik heb wat eten voor jullie laten maken, jullie zullen vast wel honger hebben na alles dat er is gebeurd," zegt hij waarna hij Jax even aankijkt en het lijkt wel alsof ze met elkaar praten via een paar blikken. "Jullie mogen hier zolang blijven als jullie willen en Snow maak je niet ongerust over de duistere heer, ik zorg er persoonlijk voor dat hij hier uit de buurt blijft die belofte ben ik je moeder verschuldigd," mompelt hij terwijl ik iets van verdriet in zijn ogen zie verschijnen maar dan besef ik me dat hij mijn moeder kent. "Ho, wacht, wie ben jij, hoe ken je mijn moeder en waarom ben je dat aan haar verschuldigd?" vraag ik aan hem terwijl ik snel opsta van het bed. Met een moeilijke blik zie ik hoe hij me aankijkt "ik ben Meliorn, je moeders oorspronkelijke verloofde en koning der vampiers,". Ongelovig kijk ik hem aan, hij is Meliorn, de Meliorn, de koning die iedereen vreesde en de koning die diep in zijn hart goed was maar altijd rondliep met een gebroken hart omdat hij mijn moeders liefde niet kon winnen. "Tijdens de oorlog net voor je geboorte heb ik haar de belofte gedaan om je te beschermen met mijn leven en dat zal ik dus ook doen, jij bent de enige die in staat is om ware vrede te brengen in dit rijk,". Begrijpend kijk ik hem aan en ik glimlach dankbaar naar hem "dat waardeer ik erg en ik weet zeker dat mijn moeder dat ook zou hebben gedaan," zeg ik waarna ik naar Jax kijk, dit is dus zijn vader en om eerlijk te zijn is dat ook wel te zien. Ze hebben dezelfde ogen en haarkleur. "Maar nu laat ik jullie weer met rust anders wordt het eten koud," zegt hij waarna hij de kamer weer verlaat. "Dat was dus mijn vader," hoor ik Jax naast me niet al te enthousiast zeggen, om de een of andere reden lijkt hij niet zo'n goede band te hebben met zijn vader. "Zullen we maar beginnen aan het eten?" vraag ik terwijl ik Jax zijn hand pak en hem meetrek naar het bureau, mijn maag rommelt als een gek, "open jij de wijn?". Meteen na die laatste vraag verschijnt er een glimlach op zijn lippen "en of ik dat doe, maar het is wel een speciale wijn," zegt hij mysterieus waarna hij de wijn schenk in de twee glazen en er eentje aan mij overhandigt, "proef maar," spoort hij me aan om het te proeven. Met een lichtelijk opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan terwijl ik een slok neem van de rode wijn en ik begin te glunderen, dit is de beste wijn die ik ooit heb geproefd, hij is heerlijk zoet en een beetje stroperig maar toch is hij compleet anders dan alle wijnen die ik ooit heb geproefd. Naast me zie ik Jax zitten terwijl hij naar me knipoogt "ik zei toch dat het speciaal was," zegt hij waarna hij zelf ook een slok van zijn wijn neemt. Daarna kijk ik naar de biefstuk en groenten die voor me staan, yum. Voordat ik het weet heb ik mijn bord dan ook volledig leeggegeten en heb ik al drie glazen goddelijke wijn naar binnen gewerkt en om eerlijk te zijn begint dat laatste wel wat effect op me te hebben. Ik voel me even zorgeloos en vrij alsof ik alles kan doen dat ik wil zonder dat ik er ooit spijt van ga krijgen. Jax neemt me alleen maar geamuseerd in zich op, hij is ook aangeschoten door de wijn, het is aan hem te zien. "Waarom keek je niet zo blij toen je vader binnenkwam, is er iets gebeurd tussen jullie?" vraag ik voorzichtig, meteen kijkt hij me aan "ik vertel het je later nog wel een keer, dit is niet het goede moment," zegt hij met een lichtelijk bedroefde glimlach. Een tijdje kijk ik hem bezorgd aan, het moet wel iets ergs zijn geweest, ik heb Jax nog nooit zo zien kijken. Uiteindelijk sta ik op van mijn stoel en ik sla mijn armen om zijn hals heen "sorry, ik had het niet moeten vragen, vergeet het alsjeblieft," fluister ik tegen hem. Ik hap even naar adem als hij mijn hand zachtjes vastpakt en me naar zich toetrekt zodat ik hem aankijk. "Zeg nooit dat je ergens spijt van hebt waar je geen spijt van moet hebben," fluistert hij terug waarna hij mijn gezicht omhult met zijn handen. Ik kijk nu recht in zijn ogen en ze zijn echt prachtig, betoverend. Ze bestaan uit allerlei kleuren maar het mooiste is de twinkeling die ze hebben. Lichtelijk buig ik me naar voren, hij zou mijn hart nu zeker horen kloppen, hij zou me nu kunnen doden als hij zou willen maar ik vertrouw hem, ik geef ergens om hem en even later blijkt dat uit het feit dat onze lippen versmelten in een innige maar liefdevolle en tedere kus. Een aangename tinteling trekt door mijn lichaam en ik houd mijn ogen gesloten bang om dit moment te beëindigen, ik ben nu compleet vrij. Ik heb niet eens door dat een traan mijn ooghoek ontsnapt en naar beneden rolt over mijn wang totdat Jax heb met een teder gebaar wegveegt. Alec zit ook in mijn hoofd en ergens voelt dit verkeerd maar het voelt meer goed dan fout, alsof het echt zo hoort te zijn. "Maak je geen zorgen Snow, ik ben er altijd voor je," fluistert Jax in mijn oor waarna ik mijn ogen open en hem aankijk. Dit voelt zo verwarrend, hoe kan ik nou weer houden van twee jongens. Zwijgend neem ik Jax in me op en ik weet niet waarom maar ik besluit hem nogmaals te kussen. Deze keer nog tederder en kwetsbaarder dan eerst. "Vergeet hem Snow, hij zal je hart alleen maar breken," zegt Jax op fluisterende toon waarna hij me aankijk, "ik wil je geen pijn zien lijden," zegt hij terwijl hij een haarlok achter mijn oor schuift en zacht langs mijn wang streelt en ik weet dat hij gelijk heeft. Alec zal mijn hart breken als ik blijf hopen op zijn liefde, ik maak geen kans. "Ik houd van je," fluistert Jax in mijn oor terwijl zijn adem in mijn nek kietelt, "ik ook van jou," antwoord ik terwijl ik naar hem glimlach.
Dum dum dum, hadden jullie dit verwacht? ;p Persoonlijk vind ik ze samen wel erg schattig, ze hebben wel iets als ze bij elkaar zijn. Voor de mensen die een beeld willen hebben bij de kus, kijk het filmpje, haha. Hoe gaat dit aflopen? Zal Snow Alec echt op kunnen geven en wat zal hij doen als hij erachter komt?
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top