/Snow p.o.v/

Man, nog nooit, maar dan ook echt nog nooit heb ik zulke spierpijn gehad, mijn hele lichaam doet pijn bij elke beweging die ik maak met dank aan de training van Jax eergisteren. Helaas heb ik vandaag weer training en ik denk zo dat hij het nogal hilarisch gaat vinden om me zo te zien. Dat is ook de reden waarom ik nu in de trainingszaal op hem sta te wachten, ik weet nog steeds niet of ik hem nou mag of niet. Het liefste zou ik zijn vader gewoon ontmoeten dan kon ik tenminste meer leren over mijn ouders, Jax daarentegen weet vast zeer weinig van ze af aangezien hij volgens mij hoogstens vier jaar ouder is dan ik. "Ooh Snowie!" hoor ik een stem honend roepen terwijl ik met een geïrriteerde blik om me heen kijk om erachter te komen wie mij zo durft te noemen, maar eigenlijk weet ik het al. Plots staat hij voor me en ik brom zachtjes wat terwijl ik hem pissig aankijk. Hij lijkt het alleen maar leuk te vinden om me zo boos te zien, "waarom kijk je nou zo boos? Heeft één van de jongens je lastiggevallen?" hoor ik hem vragen. Iets dat me nog bozer maakt "klootzak," sis ik alleen maar terwijl ik mijn handen tot vuisten bal. Oké, nu mag ik hem dus niet. "Oja, noem me nóóit maar dan ook echt nóóit meer Snowie wil je, ik ben verdomme geen klein kind meer,". Heel even zie ik hem lichtelijk gekwetst en verward kijken, maar die blik is weer snel verdwenen en hij heeft weer zijn oude arrogante en mysterieuze uitstraling. "Ook goed," mompelt hij terwijl hij me gebaart om hem te volgen, iets wat ik uiteindelijk ook maar doe, veel keuze heb ik toch niet. Ergens vraag ik me af of ik niet te kil heb gereageerd op hem, al schud ik die gedachte snel weg. Ik ga me dus echt niet druk maken om hem, no way. "Vandaag wil ik weer met je gaves trainen en ik ga je leren om te gaan met dolken," zegt hij terwijl we naar een afgelegen stuk van de zaal lopen waar twee andere jongens staan, ze zijn denk ik twee jaar jonger dan ik. "Waarom zijn zij hier?" vraag ik terwijl ik naar Jax kijk. Een grijns verschijnt op zijn gezicht "dat zul je vanzelf wel ontdekken," zegt hij alleen waarna hij de jongens begroet met een knikje. De jongens kijken hem lichtelijk angstig maar ook bewonderend aan, ze lijken zich haast vereerd te voelen om in zijn buurt te mogen zijn. "Laten we eerst maar eens beginnen met de dolken," zegt hij waarna hij me een lichte dolk overhandigd "haal er geen gekke dingen mee in je hoofd,". Vlugjes knik ik en ik pak de dolk aan, het is een echte dolk en hij lijkt me ook nog eens scherp. "We gaan elkaar toch niet verwonden?" vraag ik voorzichtig waarna Jax moet lachen en niks meer antwoordt op mijn vraag. Best. "Neem je aanvalspositie aan," commandeert hij terwijl hij tegenover me gaat staan. "Goed, nu wil ik dat je me aanvalt zoals je denkt dat het moet,". Meteen gehoorzaam ik en ik haal met de dolk uit naar zijn borst, natuurlijk ontwijkt hij hem makkelijk. "Je moet beter je best doen, deze keer wil ik dat je sneller bent en dat je je heft iets lager vasthoudt," bekritiseert hij me waarna we weer verder gaan. Nogmaals haal ik naar hem uit, deze keer een stuk sneller dan de vorige keer en ik houd mijn dolk ook beter vast, ik voel het gewoon aan de manier waarop het in mijn hand ligt. Nog steeds kijkt Jax me niet tevreden aan, maar wanneer doet hij dat wel, "iets beter, nu wil ik dat je inademt als je je kracht verzamelt en uitademt als je mij aanvalt," zegt hij. Voor de derde keer probeer ik het en deze keer weet ik zijn shirt een stukje open te snijden, vanbinnen juich ik. "Hmm, dat was al beter," is het enige dat hij zegt, "Maar nu wil ik weten hoe je het doet als je door meerderen wordt aangevallen," zegt hij waarna ik iets in mijn rug voel prikken. Snel kijk ik om en ik zie de jongens staan "nu was je dood geweest, houd altijd je omgeving in de gaten," zegt er eentje. Jax moet er om lachen, de sukkel. "Geef me op zijn minst een kans," protesteer ik waarna we opnieuw beginnen, de jongens weet ik uit te schakelen, alleen Jax is een probleem want hij ontwapent me met één slag, maar één. "Je moet nog oefenen, maar daar heb je komende dagen de tijd voor en ik wil dat je gaat trainen naast je lessen," spreekt hij. Onverschillig kijk ik hem aan "als je dat wilt," mompel ik terwijl ik even op adem kom. Waarom zijn deze trainingen zo intensief, echt niet normaal. "Nu je gaves," hoor ik Jax onheilspellend zeggen waarna hij één van de jongens vastpakt en zomaar zijn hand opensnijdt. Meteen gutst het bloed eruit. Ongelovig en walgend kijk ik naar Jax, maar hij en de jongens lijken er niks ergs aan te vinden. De jongen staat er maar te bloeden als een rund. "Je bent gestoord, compleet gestoord!" roep ik tegen Jax waarna ik naar de jongen toe snel en een stuk van mijn uniform aftrek om het bloed weg te halen waarna ik het om zijn hand bind en zijn hand tussen de mijnen neem. "Het spijt me dat Jax zo'n idioot is," zeg ik zacht en boos waarna ik mijn ogen sluit en me concentreer op de hand, ik moet het willen en me concentreren dat heeft Alec me geleerd. Diep adem ik in en uit en ik verplaats al mijn energie naar mijn handen, heel denk ik bij mezelf. Ik kan deze jongen toch niet gewoon zo achterlaten. Weer voel ik hoe mijn hele lichaam warm wordt en dan vooral mijn handen. "In naam van de goden, hoe kan ze...," hoor ik de andere jongen zeggen maar hij zwijgt midden in zijn zin, waarschijnlijk door Jax. Even later wanneer ik mijn ogen weer open kijk ik de jongen aan die ongelovig naar zijn hand staart die er nu weer helemaal gaaf uitziet. "Ik zei toch dat ze het kon Drake, waar maakte je je druk om?" hoor ik Jax met een lachje zeggen. Kwaad kijk ik hem aan "Jij bent de meest grote klootzak die ik ken," sis ik giftig tegen hem, "ik wil je niet meer als mijn trainer, ik ga met Lana praten," zeg ik waarna ik wegstorm. Die idioot deed gewoon expres iemand pijn om zijn punt te bewijzen, ongelooflijk. "Snow, Snow kom op," hoor ik Jax nog roepend terwijl hij achter me aanrent. "Laat me met rust!" roep ik uit terwijl ik langs hem heen probeer te lopen, "je bent gek,". Zacht hoor ik hem naast me zuchten "ik wilde je alleen maar helpen en de jongens vonden het goed, toe nou, het was misschien niet goed uitgedacht maar we wilden je niet van streek maken," zegt hij. "Dat had je je mooi eerder mogen bedenken," zeg ik waarna ik hem aan de kant duw en alsnog wegloop. Voor nu ben ik hem helemaal zat.