Burn them to ashes
/Alec p.o.v/
"Ze is hier niet, ik zeg het je, dat meisje is allang naar een ander dorp gevlucht," zeg ik om de wachters te overtuigen. Om de één of andere reden hebben ze vandaag besloten onze stad af te zoeken naar Snow, er gaan geruchten dat ze dood zou zijn na de val van de toren maar ik weet wel beter. Toch leek mijn vader ook niet echt overtuigd te zijn door deze geruchten en dus heeft hij de wachters er vandaag op uit gestuurd omdat ze wat zwakker dan normaal zou kunnen zijn en dus ook makkelijker te doden. Ik vraag me af wat hij met mij zou doen als hij erachterkwam dat ik haar leven heb gered, hij zal me vast niet weer zoveel genade tonen. "Toch denkt uw vader dat ze hier nog ergens rondloopt omdat ze haar familie en vrienden niet zomaar achterlaat," antwoordt Chaol, de aanvoerder van de wachters en soldaten, op mijn woorden "en als de koning iets denkt dan heeft hij meestal ook gelijk mijn prins, dat weet u ook,". En of ik dat weet, denk ik bij mezelf. Mijn vader bezit de gave om dingen in het verleden en nu te zien als hij zich er goed op concentreert, hij ziet alleen, horen kan hij niet, iets dat hem soms nogal frustreert. "Ik heb gehoord dat er weer rebellen aanwezig zijn in de stad, ze zouden zich overal schuilhouden, misschien dat het meisje bij een van hen is,". Zachtjes brom ik als ik die woorden hoor, ik kan ze ook echt niet op andere gedachten brengen, waarom moeten ze nou zo koppig zijn. Soms denk ik echt dat vader ze expres mee heeft gestuurd, puur om mij dwars te zitten. Om ze maar tevreden te stellen besluit ik bij het eerste beste huis aan te kloppen en te zeggen dat we een huiszoeking houden. Een vrouw doet open en achter haar staat een klein jongetje "mamie, wat doen die enge mannen hier?" vraagt hij zachtjes terwijl hij zich achter haar verstopt en ons bang maar ook walgend aankijkt. Ik hoor Chaol geïrriteerd achter me snuiven, maar een gebaar met mijn hand zorgt ervoor dat hij zich voor nu nog in toom houdt. "Mevrouw, we hebben opdracht gekregen van de koning om het dorp af te zoeken naar rebellen en een ontsnapt persoon, daarom willen we graag uw huis doorzoeken," zeg ik waarna we naar binnen lopen zonder nog op een antwoord te wachten. Haar bange blik is me echter al wel opgevallen, maar als ze rebellen helpt dan kan ik haar gewoon niet redden, de enige voor wie ik dat risico neem is Snow. De rest moet zich aan mijn vaders regels houden en zal zijn straffen ondervinden, hoe gruwelijk ze ook mogen zijn. De helft van onze groep stormt naar boven en even later hoor ik nog wat kinderen huilen. Chaol, ik en nog wat anderen lopen richting de kelder, natuurlijk blijft de vrouw niet achter zonder wat wachters. Een beetje expres probeer ik de jongens nog een paar keer af te leiden met een mogelijke schuilplaats, maar dan komen we achter in de kelder aan waar duidelijk een oud luik in de grond is te zien. "Maak het open," beveelt Chaol waarna het luik omhoog wordt gewezen en ja hoor, daar zitten ze in een groepje hopende dat ze niet gepakt zouden worden, maar nu zijn ze erbij. Eén van de mannen probeert nog met geweld weg te rennen maar Chaol grijpt hem vast en doorboort zijn hart met zijn zwaard. "Wat? Ik was nog genadig, de koning had hem pijnlijker aan zijn einde gebracht," zegt hij nog als ik hem aankijk. Hij heeft ook nog eens gelijk, dat is het erge. De enige reden dat mijn vader nog heerst is omdat het volk hem vreest, mijn vader is pas een echt monster. "Arresteer ze op grond van verraad," zeg ik alleen maar terwijl ik weer naar boven loop en de vrouw aankijk, zo te zien weet ze al hoe laat het is. "Het spijt me," fluister ik nog onopmerkbaar in haar oor, "ik zal de kinderen in veiligheid brengen, dat beloof ik,". De enige belofte die ik haar kan maken want zij zal niet lang meer in leven zijn. Daarna vertrekken we met de wachters en gevangenen weer naar het paleis om ze af te leveren aan mijn vader die zal beslissen over hun lot. Het verscheurt mijn hart om de kinderen te horen huilen maar ik weet het buiten te sluiten. Ik moet dit doen wil ik het vertrouwen van mijn vader houden. Eenmaal bij hem aangekomen maak ik een buiging voor hem waarna ik weer op sta "Vader, we hebben wat rebellen en hun aanhangers gevangen genomen, het meisje was niet bij hen," zeg ik alleen maar. Goedkeurend kijkt hij me aan "goed werk, ik zal ze allemaal voorzien van een passende straf,". "Ten eerste wil ik dat de vrouw wordt gebruikt als bloedoffer, ik heb nog wat nodig om krachtiger te worden dus breng haar hier Chaol," zegt hij dan. Even slik ik moeilijk, dit wordt geen prettig beeld. Ik kijk toe hoe Chaol de vrouw aan mijn vader overhandigt waarna hij meteen haar nek breekt en zijn tanden in haar nek zet, qua dat lijken we op vampieren. We hebben het alleen niet nodig om te overleven maar het maakt ons wel veel sterker voor een tijd. "De rest wil ik op de brandstapel hebben," hoor ik hem tussen het drinken door zeggen, woorden die me al helemaal gek maken vanbinnen. Vannacht zullen ze branden onder de maan en de sterren, hun geschreeuw en gegil zal de stilte van de nacht doorbreken en heel het dorp kan het zien. "Oja, Alec, mocht je het meisje niet binnen een week vinden dan zal ik zwaardere maatregelen moeten nemen, dan zal ik haar vader in het openbaar martelen en wachten totdat ze zichzelf aangeeft," gromt hij nog waarna hij gebaart dat we weer weg kunnen gaan. Een week, ik heb een week om haar en haar vader te helpen anders zal ze zichzelf opofferen om haar familie te redden, zo is ze en dat is ook waarom ik om haar geef maar ze is nog niet sterk genoeg om het tegen mijn vader op te moeten nemen. Hopelijk weet ik iets te verzinnen, ik moet wel.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top